Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2016 Συνάντηση χορευτικών συγκροτημάτων από τη Β. Ελλάδα Μάθημα πολιτισμού από τη Νέα Ζίχνη Σερρών

Του Βασίλη Καναβούρα

   Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016,ώρα 3 μ.μ ,μέλη του χορευτικού  τμήματος ενηλίκων του πολιτιστικού  συλλόγου Φίλοι Παραδοσιακής Μουσικής και Χορού» αναχωρούν  για τη Νέα Ζίχνη Σερρών .Είναι καλεσμένοι να συμμετάσχουν σε χορευτική συνάντηση .Έδεσσα –Ν.Ζίχνη 209 Χιλιόμετρα μέσω Εγνατίας Οδού Θεσσαλονίκης –Καβάλας. Αφού περάσαμε την Ασπροβάλτα ,μία στάση στο Λέων της Αμφίπολης ακολουθήσαμε την υπέροχη διαδρομή παράλληλα με το Στρυμόνα ,αφήσαμε δεξιά την Αμφίπολη ,περάσαμε μπροστά από το μουσείο της και από εκεί σε 26 χιλιόμετρα φθάσαμε στον προορισμό μας .

   Η Νέα Ζίχνη, κεφαλοχώρι με σήμερα περίπου 2.400 κατοίκους κι έδρα του ομώνυμου δήμου, βρίσκεται σε απόσταση 30χμ. νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών. Θεωρείται ότι η Νέα Ζίχνη αντιστοιχεί στο αρχαίο βασίλειο του Συλέα, τον οποίο σκότωσε ο Ηρακλής για να απελευθερώσει τους υπηκόους του από την καταναγκαστική εργασία στους αμπελώνες του. Λέγεται ότι στην ίδια περιοχή βρισκόταν το Νύσιο Πεδίο, φημισμένο κατά την αρχαιότητα για τα άλογά του.

   Η Ζίχνη παίζει σημαντικό ρόλο στην περιοχή κατά τους βυζαντινούς χρόνους, όταν, από έδρα επισκοπής, αναδεικνύεται το 1329 σε μητρόπολη και είναι η δεύτερη σημαντικότερη πόλη ύστερα από αυτήν των Σερρών. Η άφιξη προσφύγων από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και τη Θράκη το 1914 και το 1922, συντέλεσε στην οικονομική αναγέννηση της περιοχής. Η πλειονότητα των κατοίκων του χωριού σήμερα είναι απόγονοι των προσφύγων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν έκδηλα στοιχεία του μικρασιατικού πολιτισμού με πλούσια έθιμα και παραδόσεις.

    Ο Δήμος Νέας Ζίχνης βρίσκεται στην Βόρεια Ελλάδα και στην ανατολική πλευρά του Νομού Σερρών. Ο Δήμος είναι περικυκλωμένος από τα μεγάλα βουνά Μενοίκιο και Παγγαίο και τον διασχίζουν οι ποταμοί Στρυμόνας και Αγγίτης. Αποτελεί το διοικητικό, εμπορικό και θρησκευτικό κέντρο της επαρχίας Φυλλίδας. Η "Φυλλίς" (από την ομώνυμη κόρη του βασιλιά Σιθώνα της Θράκης) αποτελούσε κατά την αρχαιότητα ένα από τα τρία τμήματα της Ηδωνικής χώρας, συμπεριλαμβάνοντας τις σημερινές περιοχές Ζίχνης, Αλιστράτης και Δράμας. Η ύπαρξη διάφορων φυλών αποδεικνύεται από νομίσματα που βρέθηκαν στην περιοχή της Νέας Ζίχνης. Ο Καλλικρατικός Δήμος Νέας Ζίχνης δημιουργήθηκε ύστερα από την συνένωση των πρώην Δήμων Νέας Ζίχνης και Αλιστράτης.

   Σταθμεύσαμε δίπλα στο Λύκειο η  κυρία Λίνα Κονακλή εκπρόσωπος του δήμου ,χοροδιδάσκαλος των  χορευτικών  τμήματος Ν.Ζίχνης και Δραβήσκου μαζί με  και κοπέλες συνοδοί μας  επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Δεσποινίδες εθελόντριες έγιναν οι ξεναγοί και οι βοηθοί σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί .Μετά τον καφέ και το γλυκό ξεκίνησε η ξενάγηση στην πόλη .Πρώτος σταθμός το Λαογραφικό Μουσείο. Το Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ζίχνης ιδρύθηκε το 1994 από τα μέλη του Λαογραφικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Γυναικών Ν. Ζίχνης και στεγάζεται προς το παρόν σε τρεις αίθουσες του παλαιού Δημοτικού Σχολείου. Στο κέντρο της Νέας Ζίχνης αναγείρεται όμως μια νέα σύγχρονη οικοδομή, η οποία μελλοντικά θα παρέχει καταλληλότερες συνθήκες φιλοξενίας και παρουσίασης των πολυάριθμων, εν μέρη πλέον σπάνιων εκθεμάτων.

   Τα εκθέματα προέρχονται τόσο από την πόλη όσο και από την ευρύτερη περιοχή της Ν. Ζίχνης και καλύπτουν διάφορες θεματικές ενότητες, παρουσιάζοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της καθημερινής οικογενειακής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των τοπικών κατοίκων κατά το πρόσφατο παρελθόν. Οι αναπαραστάσεις οικιακών και βοηθητικών χώρων με κάθε είδους αυθεντικών αντικειμένων μεταφέρουν στον επισκέπτη μια ζωντανή εικόνα από μια σχετικά πρόσφατη, δε όμως πλέον σχεδόν ξεχασμένη εποχή. Εντύπωση προκαλούν τα διάφορα οικιακά εργαλεία και σκεύη που κάποτε υπήρχαν σε κάθε νοικοκυριό: τουρβάνες για την παρασκευή βουτύρου, πέτρινα γουδιά, πινακωτές, χειρόμυλοι για την άλεση δημητριακών και του καφέ, φανάρια για την φύλαξη τροφίμων, ταβάδες, σινιά, τσουκάλια κλπ., όπως φυσικά και ο παραδοσιακός φούρνος και τα απαραίτητα εργαλεία για το ζύμωμα και ψήσιμο του ψωμιού. Όλα αυτά τεκμηριώνουν ότι η ζωή στα "καλά παλαιά χρόνια" προφανώς δεν ήταν και πάντα τόσο .... άνετη :-)Επίσης παρουσιάζονται καθημερινές και εορταστικές τοπικές ενδυμασίες, παραδοσιακά εργόχειρα, κεντήματα, πλεκτά, και υφαντά καθώς και τα εργαλεία για την κατασκευή τους, όπως και διάφορα ιστορικά έγγραφα και στοιχεία, πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μια αξιόλογη νομισματική συλλογή με κέρματα και χαρτονομίσματα από της αρχές του 20. αιώνα .Η επίσκεψη του τοπικού μουσείου της Νέας Ζίχνης μας πρόσφερε  μια μοναδική εμπειρία.

   Στη συνέχεια είδαμε το όμορφο κτίριο που στεγάζει το Δημαρχείο καθώς και το κτίριο της Ιερας Μητρόπολης Ζιχνών και Νευροκοπίου. Η ιστορία της μητροπόλεως ξεκινά με το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στην Αμφίπολη, κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία του (49-52 μ.Χ). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παχώμιος Α΄, προ της εκλογής του στις αρχές του 16ου αιώνα, χρημάτισε Μητροπολίτης Ζιχνών.Από το 1902-1910 διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών ο άγιος Χρυσόστομος (μετέπειτα Μητροπολίτης Σμύρνης και ιερομάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής), συντελώντας τα μέγιστα για την πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου με ανέγερση σχολείων και ναών αλλα και σημαντική δράση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα για τη διατήρηση της ορθόδοξης ταυτότητας του πληθυσμού.

    Έφτασε η ώρα της Πατινάδας .Δώδεκα χορευτικοί σύλλογοι με συνοδεία μουσικού σχήματος κατευθύνονται προς το κέντρο της πόλης στη συμβολή κεντρικών οδών .Εκεί όλοι χορεύουν τους σκοπούς που η ορχήστρα παίζει .Με απόλυτη τάξη σε δυάδες ένας ένας  χορευτικός σύλλογος μπαίνει στον αύλειο χώρο του Λυκείου που θα γίνει η 2^η Χορευτική Συνάντηση με την παρουσία 12 χορευτικών συγκροτημάτων από τη Β Ελλάδα.. Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2016 με μουσικές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις . Ιούλιος: Αλιστρατη 8-12 .Ν.Ζίχνη 15-22 . Αύγουστος 28 Παλαιά Ζίχνα φωτίζοντας τα κάστρα της Ζίχνας .Οι θέσεις για το κάθε σύλλογο έτοιμες .Οι κοπέλες που μας συνοδεύουν συνέχεια μας υποδεικνύον το τραπέζι του συλλόγου μας .Τα  12 χορευτικά θα χορέψουν 4 ενότητες ,Μακεδονία, Θράκη ,Νησιά και Μικρά Ασία .Οι ίδιοι μουσικοί θα παίξουν τους σκοπούς και για τις τέσσερις ενότητες .Πριν έρθει η σειρά μας να εμφανιστούμε ήρθαν τα εδέσματα που ετοίμασαν οι γυναίκες του συλλόγου πίτες ,γλυκά, μεζέδες. Η  τραγουδίστρια Αρετή Καμηλάκη λες και άκουγες  Λεγάκη μας ξεσηκώνει σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης μας που χορέψαμε χορούς της Νάξου .Άψογη εμφάνιση όλων των χορευτικών .

   Με το πέρας της εμφάνισης στο κάθε μέλος του χορευτικού προσφέρθηκε ένα κουτί με νόστιμα σουβλάκια της περιοχής .Όλα τα έξοδα καλύφτηκαν από το Δήμο . Ένα μικρό βάζο με γλυκό ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο για να φύγουμε με τη γλυκύτητα και την αγάπη όλων των εμπλεκόμενων σε αυτές τις εκδηλώσεις  από το Λαογραφικό και Φιλανθρωπικό Σύλλογο Γυναικών  Ν. Ζίχνης .Η οργάνωση άριστη καθώς και η τάξη και η φιλοξενία. Ένα μεγάλο μπράβο στον Δήμαρχο κ  Δαϊρετζή Ανδρέα και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου ,την πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου κ Τσολάκη Παρασκευή και στα  μέλη της, στην υπεύθυνη Λίνα Κονακλή που σήκωσε στους ώμους της το μεγαλύτερο βάρος για την πραγματοποίηση της χορευτικής συνάντησης .Συγχαρητήρια στους δύο συλλόγους γυναικών Ν.Ζίχνης τον Λαογραφικό –Φιλανθρωπικό  και τον Πολιτιστικό –Επιμορφωτικό  ,στις κυρίες που ετοίμασαν τα νοστιμότατα εδέσματα και σε όλους και όλες που συνετέλεσαν στην πραγματοποίηση αυτής της όμορφης εκδήλωσης. Ένα μεγάλο μπράβο και στις συνοδούς που συνόδεψαν τα χορευτικά σχήματα . Για μας που παρευρεθήκαμε θα μας γίνουν παραδείγματα .

   Ο Σύλλογος μας Φίλοι Παραδοσιακής Μουσικής και Χορού που ιδρύθηκε το έτος 2000  έδωσε ακόμα μια φορά εξετάσεις και τα πήγε θαυμάσια .  Συνέβαλε πάλι  με την δράση των μελών του στο ζωντάνεμα, τη διατήρηση και την διάδοση της παραδοσιακής μουσικής και παραδοσιακών χορών από όλη την Ελλάδα.

   Το πανηγύρι μόλις άρχισε ο Μίλτος Σπυριδόπουλος με το λαούτο ,ο Πέτρος Καρατζόπουλος με το κλαρίνο ,ο Καρακούσης Βασίλης με τα κρουστά και το τραγούδι μας καλούν να μπούμε στο χορό.

 που είναι  δώρο των θεών προς τον άνθρωπο για να μπορεί να ξεχνιέται, μέσω αυτού, από τους κόπους και τις θλίψεις της ζωής του. Σαν συνδυασμός ποίησης, μουσικής και κίνησης, εκφράζει ιδέες, επιθυμίες και συναισθήματα και αποτελεί μια από τις κυριότερες εκφράσεις της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Αποτελεί επίσης ένα είδος γυμναστικής. Χορεύοντας νοιώθει κανείς ότι αναζωογονείται, τονώνεται και ξεκουράζεται πνευματικά.

Τοποθεσίες και παράγοντες του Νομού Σερρών και της επαρχίας Φυλλίδας ειδικότερα, όπως ο τότε διάσημος βασιλιάς Συλέας στην περιοχή του Παγγαίου, αναφέρονται από τους μυθικούς χρόνους. Σύμφωνα με την μυθολογία υποχρέωνε ο Συλέας τους διαβάτες της περιοχής να δουλεύουν στους αμπελώνες του, μέχρι που ο περαστικός Ηρακλής δεν κατέστρεψε μόνο τα αμπέλια, αλλά σκότωσε και τον Συλέα και την κόρη του Ξενοδίκη.
Στην ίδια περιοχή έλαβε χώρα και ο δέκατος άθλος του Ηρακλή, ο οποίος επιστρέφοντας από την Θράκη διευθέτησε την κοίτη του Στρυμόνα για να απαλλάξει τους κατοίκους της περιοχής από της συχνές και καταστροφικές πλημμύρες του ποταμού. Άλλη μια αναφορά φέρνει τον γιο του Θησέα, Δημοφώνοντας ή Ακάμας, να παντρεύεται την Φυλλίδα, κόρη ντόπιου βασιλιά, για να την εγκαταλείψει λίγο αργότερα, όποτε η δυστυχισμένη βασιλοπούλα αυτοκτόνησε στης Εννέα Οδούς, την σημερινή Αμφίπολη. Σαν πρώτοι κάτοικοι του Σερρών αναφέρονται οι Θράκες, ενώ μετά την κατάκτηση της Τροίας εισήλθαν διάφορες Παιονικές και Θράκικες φυλές στην περιοχή, όπως Αγριάνες, Βισάλτες, Ηδωνοί, Μαίδοι, Οδόμαντοι, Οδρύσες, Παίονες, Παιόπλες, Σάτρες, Σιντοί, Σιροπαίονες.	Αναπαράσταση άθλου του Ηρακλή
Οι παιονικής καταγωγής Ζαιελέοι, που προτιμούσαν να ζουν στα ορεινά και κατοίκησαν γύρω από το Στρυμόνα, αναφέρονται σε νομίσματα που χρονολογούνται από το 520 π. Χ. περίπου. Επίσης αναφέρεται σε Βυζαντινά έγγραφα μια πόλη με το όνομα Ζελίχοβα, Ζιλίχοβα ή Ζηλιάχοβα, που βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από την τοποθεσία της σημερινής Νέα Ζίχνης. Ως συγγενικός με τους Ζαιελέους φέρεται ο λαός των Ιχναίων στην περιοχή της Φυλλίδας. Σύμφωνα με της επιστημονικές εκτιμήσεις κόπηκαν τα νομίσματα των Ιχναίων κατά την εποχή των Μακεδόνων βασιλέων στην Ίχνα του Παγγαίου. Βρέθηκε ακόμα και μεγάλος αριθμός νομισμάτων του λαού των Ορρεσκίων, φέροντας της ίδιες παραστάσεις με τα νομίσματα των Ιχναίων και παραπέμποντας πάλι στους Παιόνες. Μαζί με τα άλλα δυο τμήματα, "Κυρίως Ηδωνίς" και "Πιερία", η Ηδωνική χώρα περιελάμβανε εκτός από την Αμφίπολη, που ήταν η σημαντικότερη, πολλές άλλες πόλεις: Ακόντισμα, Γαληψό, Γάζωρο, Δάτο, Δραβήσκο, Ηιόνα, Μύρκινο, Νεάπολη, Οισύμη, Πέρνη, Πίστυρο, Σκαπτή Υλη, Φάγρητα, Φιλίππους. Περί τον 4ο π.Χ. αιώνα προσαρτήθηκε η Φυλλίδα στο Μακεδονικό κράτος και απετέλεσε τμήμα της 'Επικτήτου Μακεδονίας'. Ο βασιλιάς Φίλιππος Β' έκοψε νέου τύπου νόμισμα που ονομάσθηκε "Φιλιππείων" και είχε μεγάλη διάδοση και πέρα των ορίων του Μακεδονικού κράτους.	Τμήμα του κάστρου της Ζίχνας Η ιστορία της σημερινής Νέας Ζίχνης φτάνει μέχρι αρκετά πριν από το 1000 π. Χ. στα βάθη της αρχαίας εποχής. Αν και σχετικές αναφορές και μελέτες διαφωνούν μεταξύ τους, επικρατεί η άποψη ότι, η αρχαία πόλη Ίχναι βρίσκονταν στην τοποθεσία των μεταγενέστερων οικισμών Ζίχνας και Νέας Ζίχνης. Ο σήμερα ερειπωμένος οικισμός της Ζίχνας εγκαταλείφτηκε στης αρχές του 20. αιώνα. Τμήμα του τοίχου της Ζίχνας

Κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής κατοχής και αφού οι Ρωμαίοι κατέκτησαν το 168 π. Χ. την Μακεδονία, το Μακεδονικό κράτος διαλύθηκε και η περιοχή περιλήφθηκε στην επαρχία 'Μακεδόνων Πρώτην' με πρωτεύουσα την Αμφίπολη. Χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής εξορίστηκαν στην Ιταλία και δεν επέστρεψαν ποτέ. Στη εποχή αυτή περνούσε από την Αμφίπολη η Εγνατία Οδός, ενώνοντας το Δυρράχιο με την Κωνσταντινούπολη. Ένα λιθόστρωτο τμήμα της μεγάλης στρατιωτικής οδού σώζεται στην περιοχή 'Φραγκάλα' κοντά στο σημερινό χωριό Δραβήσκος. Με την Βυζαντινή εποχή επήλθε η συγχώνευση των διαφόρων λαών της περιοχής και ο Νομός Σερρών ενσωματώθηκε στην Ζ' επαρχίας ("Ιλλυρικού") του Βυζαντινού Κράτους, αργότερα στο λεγόμενο "Θέμα" του Στρυμόνα. Στους επόμενους αιώνες η περιοχή αποτελούσε αντικείμενο εκτεταμένων διαμαχών μεταξύ Βυζαντινών, Βουλγάρων και Σέρβων και οι τοπικές πόλεις έπαθαν πολλές καταστροφές. Το 1345 μ.Χ. εισέβαλαν Σέρβοι κατακτητές, οι οποίοι ερήμωσαν την ύπαιθρο και κατέλαβαν μετά από πολιορκία και την πόλη των Σερρών.

Εφ' όσον η Οθωμανική αυτοκρατορία επεκτείνονταν, μετά από μια περίοδο πολιτικής αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή κατακτούν οι Τούρκοι το 1375 και την επαρχία της Ζίχνας, υποδουλώνοντας τους τοπικούς κατοίκους με ιδιαίτερη σκληρότητα. Το 1402 περιέρχεται η περιοχή για μικρό διάστημα πάλι στον Μανουήλ Παλαιολόγου, ενώ το 1425 ξαναπέφτει και παραμένει για διάστημα περίπου 500 ετών στους Τούρκους. Περίπου το 1390 εγκαταστάθηκε στην Ζίχνα ο "σούμπασης" Λουζάκος, πρώην διοικητής της Βέροιας και απόγονος του Σουλτάνου του Ικονίου Ιζζεδδίν Καϊκαούς Β' (Izzeddin Kaikaus). Ως υπήκοοι του Λυζάκου ονομάζονταν οι κάτοικοι της περιοχής "Καϊκαούζηδες" ή "Γκαγκαούζηδες". Η ονομασία αυτή χρησιμοποιείτε σήμερα πια σπάνια για τους εντόπιους, μη τούρκικης καταγωγής κατοίκους της περιοχής Νέας Ζίχνης. Το επαναστατικό κίνημα του 1821 με εξέχον παράγοντα τον Εμμανουήλ Παπά, παρά των εκκλήσεων προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο μεμονωμένο και ανυποστήρικτο, εξαλείφθηκε με μια γενική Τούρκικη εκστρατεία στην ευρύτερη περιοχή.

Εμμανουήλ Παπά

Ο μακροχρόνιος Μακεδονικός Αγώνας φέρει και την περιοχή της Ζίχνης στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Εφ' όσον η Βουλγαρία με την επίμονη μεθόδευση "Μακεδονικού ζητήματος", που στην ουσία στόχευε αποκλειστικά στην επέκταση του Βουλγάρικου Βασιλείου μέχρι το Αιγαίο, δεν επέτυχε τα επιθυμητά, ακολούθησε η καταστροφική δράση των Κομιτατζήδων. Εκμεταλλευόμενοι την προοδευτική αποδυνάμωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Βούλγαροι επιχείρησαν με κάθε τρόπο το "σπάσιμο" του εθνικού φρονήματος των Μακεδόνων, διώκοντας με ιδιαίτερα αγριότητα το κάθε Ελληνικό στοιχείο. Ο πλέον ορατός κίνδυνος της οριστικής απώλειας της Μακεδονίας ανάγκασε την Αθηναϊκή κυβέρνηση να εγκαταλείψει επιτέλους την παθητική της στάση και να υποστηρίξει της ανταρτικές ομάδες των Μακεδονομάχων, όπως του οπλαρχηγού καπετάν Δούκα στην περιοχή του Παγγαίου. Η διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επισφραγίστηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Ελληνικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το 1912/13 σταδιακά πόλεις και περιοχές του Νομού Σερρών, όπως το 1913 και την περιοχή της Ζίχνης. Παράλληλα διώχθηκαν και οι Βούλγαροι, οι οποίοι όμως υποχωρώντας προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές. Η επόμενη επιδρομή Βουλγάρικων στρατευμάτων το 1916, τώρα ως σύμμαχοι των Γερμανών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ακόμα πιο καταστροφική. Έτσι και στην περιοχή της Νέας Ζίχνης προκλήθηκαν απέραντες υλικές καταστροφές, ενώ μεγάλος αριθμός κατοίκων, κυρίως άντρες, εξοντώθηκε στα κάτεργα της Βουλγαρίας.

Με 1.650 κατοίκους περίπου, ο Γάζωρος είναι από άποψη πληθυσμού το δεύτερο σημαντικότερο χωριό του δήμου και βρίσκεται σε απόσταση 8χμ. δυτικά της Νέας Ζίχνης και 24χμ. νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών. Το σημερινό τοπωνύμιο υιοθετήθηκε το 1926 και προέρχεται από την αρχαία Γάζωρο, πόλη που εικάζεται ότι ιδρύθηκε γύρω στο 700 π.Χ. από τους Ηδωνούς και ήκμασε ως ανεξάρτητη πόλη-κράτος το 500-475 π.Χ.
Πιθανώς η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη περίπου μισό χιλιόμετρο βορειοανατολικά από τη σημερινή τοποθεσία του χωριού, στο λόφο του Αγίου Αθανασίου ανάμεσα σε δύο βαθιά ρέματα.
Ο Γάζωρος απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1913 και υπέστη μεγάλες καταστροφές από τους Βουλγάρους κατά τους Μακεδονικούς αγώνες του 1916-18. Τέλος, με την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923), περίπου διακόσιες τουρκικές οικογένειες έφυγαν από το χωριό με αντίστοιχη έλευση Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Η Νέα Πέτρα ιδρύθηκε το 1927 από πρόσφυγες της Πέτρας (ανατολικής Θράκης) και βρίσκεται σε πεδινή περιοχή 10χμ. νοτιοδυτικά της Νέας Ζίχνης. Οι πρώτοι κάτοικοί έκτισαν την εκκλησία της Παναγίας, όπου με προσέλευση πλήθους πιστών λαμβάνει χώρα κάθε Δεκαπενταύγουστο το προσκύνημα της Παναγιάς της Πέτρας. Σήμερα η Νέα Πέτρα αριθμεί λιγότερους από 400 κατοίκους, οι οποίοι διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμα, όπως αυτό του κλήδονα και της "μπάμπω γκιονού"

Με υψόμετρο 650μ., η Αγριανή είναι ο ορεινότερος οικισμός του δήμου και βρίσκεται σε απόσταση 9χμ. βόρεια της Νέας Ζίχνης. Οι περίπου 450 κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και κτηνοτροφία. Μέχρι το 1923 το χωριό ήταν γνωστό με το όνομα Κλεπούσνα, προτού λάβει τη σημερινή ονομασία Αγριανή από την αρχαία φυλή των Αγριάνων που κατοικούσε στο Μενοίκιο όρος και ήταν γνωστή για την πολεμική τεχνική και τη γενναιότητα των ανδρών της.
Δυστυχώς κάηκε η περίπου στο 1840 ανεγειρόμενη εκκλησία του χωριού στις αρχές Δεκεμβρίου 2002 ολοσχερώς και οι παλιές αγιογραφίες, εικόνες και γενικά όλος ο εξοπλισμός του Ναού  καταστράφηκαν.
Όσοι επιθυμούν να συμβάλλουν οικονομικά στην κατασκευή νέου Ναού, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με την Δημαρχία ή να καταθέσουν χρήματα στον τραπεζικό λογαριασμό 423 / 748319-82 (Εθνική Τράπεζα, υποκατάστημα Ν. Ζίχνης).

ην Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016 , ο  σύλλογος παρευρέθηκε μαζί μα άλλους 11 συλλόγους από τη βόρεια Ελλάδα , στη 2η χορευτική συνάντηση στη Νέα Ζίχνη Σερρών. Παρουσίασε χορούς από τη Νάξο και κάλυψε μία από τις 4 χορευτικές ενότητες. Ο τοπικός σύλλογος υποδέχτηκε τους συλλόγους, τους κέρασε, τους ξενάγησε στο λαογραφικό τους μουσείο και ξεκίνησαν την χορευτική πατινάδα που κατέληξε στην αυλή του Γυμνασίου, όπου παρουσιάστηκαν οι χοροί και το μετέπειτα πανηγύρι.
Ο δάσκαλός μας  Καργατζής Ιωάννης  χοροστάτησε(πρωτοχόρεψε) και έδωσε άλλη λάμψη στο κύκλο μας.
Οι γυναίκες του τοπικού συλλόγου, με υπεύθυνη την κυρία  Λίνα Κονακλή, ήταν άξιες οργανωτές της εκδήλωσης, μαζί με τους τοπικούς φορείς και την πολύ ωραία ορχήστρα. Τους ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία τους.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016 2^η Χορευτική συνάντηση με την παρουσία 12 χορευτικών συγκροτημάτων από τη Β Ελλάδα..Πριν την έναρξη του προγράμματος πραγματοποιήθηκε πατινάδα στους δρόμους της Ν. Ζίχνης .

Στον αύλειο χώρο του Λυκείου

Πολιτιστικό Καλοκαίρι μουσικές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις 2016

Ιούλιος Αλιστρατη 8-12 Ν.Ζίχνη 15-22 Αυγουστος Παλαιά Ζίχνα 28 φωτίζοντας τα κάστρα της Ζίχνας

Υπεύθυνη Λίνα Κονακλή

Φαράγγι Αγγίτη:

Ένα δώρο που χάρισε η φύση στο νομό Σερρών είναι το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη. Βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του νομού και έχει μήκος 15 χιλιόμετρα. Το φαράγγι είναι γνωστό και ως «Στενά Πέτρας» και «Διώρυγα». Σε τρία σημεία του φαραγγιού έχουν βρεθεί βραχογραφίες που παριστάνουν καμήλες, ελάφια, ιππείς που κρατούν τα ηνία των αλόγων και ακόντια, αλλά και αφηρημένα σχέδια. Εκτιμάται ότι οι βραχογραφίες αυτές είναι φτιαγμένες τον 5° με 6° μ.Χ αιώνα. Πλούσια είναι η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής, ενώ με το πέρασμα των αιώνων έχουν δημιουργηθεί αρκετές σπηλιές και καμάρες κατά μήκος της χαράδρας. Τα τελευταία χρόνια στο ποταμό αναπτύσσονται αθλητικές δραστηριότητες όπως Rafting, κανό, καγιάκ κ.α.

Σπήλαιο Αλιστράτης:

Πενήντα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών κοντά στην κοινότητα Αλιστράτη βρίσκεται το σπήλαιο της Αλιστράτης. Το σπήλαιο έγινε γνωστό τον Μάιο του 1975 κατόπιν σχετικού εγγράφου της κοινότητας Αλιστράτης προς την Σπηλαιολογική εταιρεία. Το μέγεθος και η σπάνια ομορφιά του, κεντρίζει το ενδιαφέρον όχι μόνο σπηλαιολόγων, παλαιοντολόγων, γεωλόγων και εξερευνητών αλλά και κάθε απλού επισκέπτη που θέλει να θαυμάσει από κοντά ένα αριστούργημα της φύσης. Η επιφάνεια του σπηλαίου που μέχρι σήμερα είναι γνωστή καλύπτει 25.000 μ² και σε πολλά σημεία του υπάρχουν ιζήματα που χρονολογούνται περίπου από 2.000.000 έτη μέχρι σήμερα. Έχει πολύ υψηλές οροφές, υπερμεγέθεις σταλακτίτες, εκκεντρίτες, κόκκινους σταλακτίτες και τεράστιες κολώνες που σχηματίζουν φράγματα και διόδους. Το μήκος των γνωστών κύριων και δευτερευόντων διαδρομών είναι 3 χιλιόμετρα περίπου, ενώ μέσα στο σπήλαιο συναντώνται σπηλαιόβιοι οργανισμοί, όπως μυριόποδα και νυχτερίδες. Η θερμοκρασία ύστερα από μετρήσεις βρέθηκε σταθερή σχεδόν στους 20^οC και η υγρασία κοντά στο 75%. Εκτός από το σπήλαιο της Αλιστράτης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το μικρό σπήλαιο της Αγίας Μαρίνας στο χωριό Δάφνη. Επίσης υπάρχει και το σπήλαιο των Επταμύλων, που αν και παραμένει κλειστό θεωρείται μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος λόγω του μεγέθους του και της σπανιότητας του είδους του.

Παγγαίο όρος:

Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του νομού. Η βλάστηση στο Παγγαίο είναι πολυποίκιλη, καθώς ξεκινώντας από τα χαμηλά προς τις κορυφές, απαντάται το Κυπαρίσσι, η τραχεία Πεύκη, το πουρνάρι και η όστρια, ενώ σε υψηλότερο υψόμετρο η οξιά και η καστανιά. Τα σπουδαιότερα ζωικά είδη της περιοχής είναι ο λαγός, αλεπού, ο λύκος, και ο αγριόχοιρος σε μικρότερους όμως πληθυσμούς. Στους πρόποδες του βουνού βρίσκεται το φαράγγι του Αγγίτη που διαρρέετε από τον ομώνυμο ποταμό, τον κυριότερο παραπόταμο του Στρυμόνα. Ο υδάτινος σχηματισμός με το παρόχθιο δάσος, το πράσινο φαράγγι, το οικοσύστημα, αποτελούν έναν αρμονικό συνδυασμό χλωρίδας πανίδας και υγρού στοιχείου. Η περιοχή αυτή δεν είναι προστατευμένη ούτε και αθετημένη.
Στην ευρύτερη περιοχή του Παγγαίου βρίσκονται οι οικισμοί: Πρώτη, Ροδολίβος, Μικρό Σούλι, Ηλιοκώμη, Κορμίστα, Άνω Αγγίστα, ΣΣ Αγγίστας, Μεσολακιάς, Κρηνίδα, Παλαιοκώμη, μερικοί εκ, των οποίων είναι ήδη χαρακτηρισμένοι ως παραδοσιακοί και ενδιαφέροντες ενώ οι υπόλοιποι είναι υποψήφιοι προς χαρακτηρισμό.

Το Μενοίκιο όρος,

 με τα πολυάριθμα σπήλαια και την ποώδη βλάστηση, προσφέρει μοναδικές εμπειρίες στους λάτρεις του ορειβατικού τουρισμού. Στους πρόποδες του όρους σε υψόμετρο 850μ βρίσκεται το Χιονοχώρι-Σερρών. Είναι γνωστό και ως το «πέτρινο» χωριό. Πρόκειται για ένα γραφικό οικισμό ο οποίος σήμερα κατοικείται μόνο από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται καθώς και η ιδιαιτερότητα των λιθόκτιστων παραδοσιακών σπιτιών, το καθιστούν τόπο εξαιρετικού τουριστικού ενδιαφέροντος. Σε απόσταση 10 χιλιομέτρων περίπου από το Δ.Δ Αγίου πνεύματος απαντάται ένας από τους ελάχιστους πληθυσμούς αγρίων αλόγων που υπάρχουν στη πατρίδα μας. Υπολογίζεται ο συνολικός τους αριθμός υπερβαίνει τα 100, ενώ εντοπίζονται κυρίως στις θέσεις «Ταμιευτήρας», «Τσόγκα-Καλύβια», «Πατάτες» και «Δράνοβας». Στην ίδια περιοχή κα σε υψόμετρο 1100μ βρίσκεται και η τεχνητή λίμνη του Δ.Δ Αγίου Πνεύματος.

Αρχικά η πόλη χτίστηκε στις όχθες της (αποξηραμένης τώρα) λίμνης του Αχινού. Το αρχαίο της όνομα ήταν Ίχνα. Ήταν πόλη παιονική, όπως και η Σίρις η Παιονική, που κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και γρήγορα αφομοιώθηκε στο μακεδονικό κράτος. Άλλη μία πόλη με το ίδιο όνομα, η επίσης παιονική Ίχνα αναφέρεται από τον Θουκυδίδη ανάμεσα στην Πέλλα και την Χαλάστρα. Το όνομα Ίχνα είναι παιονικό (οι Παίονες ήταν φύλλο γλωσσικά και εθνικά συγγενές με τους Έλληνες^{[εκκρεμεί παραπομπή]}) και δένεται γλωσσολογικά και εννοιολογικά με την λέξη "ίχνος" δηλαδή το "πάτημα", το "σταθερό έδαφος", όνομα που ταιριάζει σε πόλεις κτισμένες στην αμουδιά ανάμεσα στην λίμνη (ή την θάλασσα) και στον ασταθή βάλτο.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}
Δυο χιλιόμετρα περίπου νοτιότερα της Νέας Ζίχνης, στον πευκόφυτο λόφο «Τούμπα», εντοπίστηκε, με βάση διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (αγγεία, ανάγλυφα και νομίσματα), η θέση αρχαίου οικισμού που είχε ακμάσει σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.^[1]
Η ιστορία της μητροπόλεως ξεκινά με το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στην Αμφίπολη, κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία του (49-52 μ.Χ). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παχώμιος Α΄, προ της εκλογής του στις αρχές του 16ου αιώνα, χρημάτισε Μητροπολίτης Ζιχνών.
Από το 1902-1910 διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών ο άγιος Χρυσόστομος (μετέπειτα Μητροπολίτης Σμύρνης και ιερομάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής), συντελώντας τα μέγιστα για την πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου με ανέγερση σχολείων και ναών αλλα και σημαντική δράση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα για τη διατήρηση της ορθόδοξης ταυτότητας του πληθυσμού.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη οι οποίοι μετέφεραν ιερά κειμήλια μεταξύ των οποίων η ιερά εικόνα της Παναγίας της Πέτρας, προερχόμενη από την Πέτρα της Ανατολικής Θράκης, η οποία φυλάσσεται στον ναό της Παναγίας στην Νέα Πέτρα.

Η Νέα Ζίχνη θεωρείται ότι αντιστοιχεί στο αρχαίο βασίλειο του Συλέα, τον οποίο σκότωσε ο Ηρακλής για να απελευθερώσει τους υπηκόους του από την καταναγκαστική εργασία στους αμπελώνες του. Λέγεται ότι στην ίδια περιοχή βρισκόταν το Νύσιο Πεδίο, φημισμένο κατά την αρχαιότητα για τα άλογά του.
Από ανασκαφικές μελέτες ανακαλύφθηκε ένας άγνωστος οχυρωμένος βυζαντινός οικισμός που είναι κτισμένος στα αρχαία ερείπια της πόλης Ιχναι. Τα ευρήματα είναι αρχαία μάρμαρα, λαρνακίδια. Αξιόλογο είναι το υπόγειο σύστημα ύδρευσης και ένα προσκυνητάριο πάνω σε αρχαία πηγή με θεραπευτικές ιδιότητες. Σε άρτια κατάσταση διατηρείται το βυζαντινό Κάστρο Ένα σημαντικό εύρημα είναι δυο λαξευμένοι αρχαίοι τάφοι της εποχής του Αυγούστου.
Η Ζίχνη παίζει σημαντικό ρόλο στην περιοχή κατά τους βυζαντινούς χρόνους, όταν, από έδρα επισκοπής, αναδεικνύεται το 1329 σε μητρόπολη και είναι η δεύτερη σημαντικότερη πόλη ύστερα από αυτήν των Σερρών. Η άφιξη προσφύγων από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία το 1914 και το 1922, συντέλεσε στην οικονομική αναγέννηση της περιοχής. Η πλειονότητα των κατοίκων του χωριού σήμερα είναι απόγονοι των προσφύγων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν έκδηλα στοιχεία του μικρασιατικού πολιτισμού με πλούσια έθιμα και παραδόσεις.

Κατά την παραμονή σας μπορείτε να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ζίχνης.  Ιδρύθηκε το 1994 από τα μέλη του Λαογραφικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Γυναικών Ν. Ζίχνης και  στεγάζεται στο  νέο ιδιόκτητο κτήριο. Τα εκθέματα προέρχονται τόσο από το χωριό όσο και από την ευρύτερη περιοχή της Ν. Ζίχνης και καλύπτουν διάφορες θεματικές ενότητες, παρουσιάζοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της καθημερινής οικογενειακής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των τοπικών κατοίκων κατά το πρόσφατο παρελθόν. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με την πρόεδρο του Λαογραφικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου (κα. Τακουρίδου) ή τη Δημαρχία Νέας Ζίχνης (τηλ. 23243 50600).

Το Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ζίχνης ιδρύθηκε το 1994 από τα μέλη του Λαογραφικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Γυναικών Ν. Ζίχνης και στεγάζεται προς το παρόν σε τρεις αίθουσες του παλαιού Δημοτικού Σχολείου. Στο κέντρο της Νέας Ζίχνης αναγείρεται όμως μια νέα σύγχρονη οικοδομή, η οποία μελλοντικά θα παρέχει καταλληλότερες συνθήκες φιλοξενίας και παρουσίασης των πολυάριθμων, εν μέρη πλέον σπάνιων εκθεμάτων.

Τα εκθέματα προέρχονται τόσο από το χωριό όσο και από την ευρύτερη περιοχή της Ν. Ζίχνης και καλύπτουν διάφορες θεματικές ενότητες, παρουσιάζοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της καθημερινής οικογενειακής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των τοπικών κατοίκων κατά το πρόσφατο παρελθόν. Οι αναπαραστάσεις οικιακών και βοηθητικών χώρων με κάθε είδους αυθεντικών αντικειμένων μεταφέρουν στον επισκέπτη μια ζωντανή εικόνα από μια σχετικά πρόσφατη, δε όμως πλέον σχεδόν ξεχασμένη εποχή.

Εντύπωση προκαλούν τα διάφορα οικιακά εργαλεία και σκεύη που κάποτε υπήρχαν σε κάθε νοικοκυριό: τουρβάνες για την παρασκευή βουτύρου, πέτρινα γουδιά, πινακωτές, χειρόμυλοι για την άλεση δημητριακών και του καφέ, φανάρια για την φύλαξη τροφίμων, ταδάδες, σινιά, τσουκάλια κλπ., όπως φυσικά και ο παραδοσιακός φούρνος και τα απαραίτητα εργαλεία για το ζύμωμα και ψήσιμο του ψωμιού. Όλα αυτά τεκμηριώνουν ότι η ζωή στα "καλά παλαιά χρόνια" προφανώς δεν ήταν και πάντα τόσο .... άνετη :-)

Επίσης παρουσιάζονται καθημερινές και εορταστικές τοπικές ενδυμασίες, παραδοσιακά εργόχειρα, κεντήματα, πλεκτά, και υφαντά καθώς και τα εργαλεία για την κατασκευή τους, όπως και διάφορα ιστορικά έγγραφα και στοιχεία, πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μια αξιόλογη νομισματική συλλογή με κέρματα και χαρτονομίσματα από της αρχές του 20. αιώνα.

Η επίσκεψη του τοπικού μουσείου της Νέας Ζίχνης προσφέρει τόσο στους εντόπιους όσο και από άλλες περιοχές συν του εξωτερικού προερχόμενες επισκέπτες μια μοναδική εμπειρία. Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά ερωτήματα, αναγγελία επισκεπτών κλπ. μπορείτε να επικοινωνήσετε με την πρόεδρο του Λαογραφικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου (κα. Τακουρίδου) ή την Δημαρχία Νέας Ζίχνης.

Αλιστρατη Παραδοσιακός Ξενώνας "Αρχοντικό Βοζίκη": Το διατηρητέο κτίριο κατασκευάστηκε το 1924. Σήμερα ανακαινίσθηκε,  διατηρώντας  αναλλοίωτο  το  νεοκλασικό του ύφος και λειτουργεί ως ξενοδοχείο 4 αστερων

Η

επαρχία Φυλλίδος πήρε το όνομα της από μια όμορφη πριγκίπισσα που

ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα του βασιλιά της χώρας Σιθώνος

της Θράκης. Αυτή, όπως λέει η μυθολογία, ερωτεύτηκε το

ν γιο του Θησέα τον

Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το

καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου

του και την θυγατέρα του για γυναίκα.

Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα

του

την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς

συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος

μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη

περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς τ

ης, στον τόπο της τελετής του γάμου

της. Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε

από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε

αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας. Όταν ο περιπλανώμενος,

γεμάτος

τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό

δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο

ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να

νικηθεί από το θάνατο.

Στην επαρχία Φυλλίδας γίνονται

αναφορές από τους

μυθικούς

χρόνους, όπως ο τότε διάσημος βασιλιάς Συλέας στην περιοχή του Παγγαίου.

Σύμφωνα με την μυθολογία υποχρέωνε ο Συλέας τους διαβάτες της περιοχής

να δουλεύουν στους αμπελώνες του, μέχρι που ο περαστικός Ηρακλής δεν

κατέστρεψε μόνο

τα αμπέλια, αλλά σκότωσε και τον Συλέα και την κόρη του

Η ιστορία της Ν. Ζίχνης ξεκινά από την αρχαία Ζίχνα ή ΙΧΝAΙ, που

βρίσκονται βόρεια της λίμνης και των

ελών του Aχινού γύρω στο 1100 π.Χ. Σ'

αυτό συμφωνούν ο Στέφανος Βυζάντιος, ο λόγιος Μ.Θ. Χρυσοχόου και ο

αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος. Οι κάτοικοι αυτής Σάξονες, Αγριάνες και

Ηδωνοί.

Η αρχαία Ζίχνα βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από τη

σημερινή Ν. Ζίχνη

, (ή Ζελίχοβα) και βορειοδυτικά της κωμόπολης στην

κορφή ενός από τους προβούνους του Μενοίκιου όρους.

Νομισματικοί τύποι

με την αναγραφή ΙΧΝΑΙ, ΙΧΝΑΟΝ, ΙΧΝΑΙΟΝ, ΙΧΝΑΩΝ της εποχής του

Αλεξάνδρου μιλούν για την ύπαρξη ισχυρής εμπορικής πόλης με το όνομα

ΙΧ

ΝΑΙ.Το όνομα Ζίχναι προήλθε σύμφωνα με το Σερραίο ιστορικό Δ.

Σαμσάρη από το Ζα

-

Ίχναν (σλαβικό ζά"=προς) όπως Ζαβάλτα=προς βαλτά.Ο

Σβορώνος λέγει ότι προέρχεται από τη φράση ΕΙΣ ΙΧΝΑΝ = Ζίχναν.Αι

ΙΧΝΑΙ είναι η πόλη που στρατοπέδευσε το 334 π.Χ. ο Μ. Αλέ

ξα

νδρος με τη

στρατιά των Μακεδόνων και μέσω της Αμφιπόλεως εξόρμησε εναντίον των

Περσών.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ