Του Νίκου Ρίζου, προέδρου του εμπορικού συλλόγου Αριδαίας
Κάποιες σκόρπιες σκέψεις ,μετα απο την σύσκεψη που εγινε προ ημερών ,για το αποχετευτικό της Αριδαίας ... Γιατι, μείναμε πίσω ; Γιατι δεν μπορούμε να παμε μπροστα; (Συνάντηση -Γενική συνέλευση )
1.γονέων και κηδεμόνων γυμνασίου 25 άτομα.
2.γονέων και κηδεμόνων δημοτικού 15 άτομα.
3.αθλητικου συλλογου 10 άτομα ,μουσικού πολιτιστικού το ίδιο ...
Παντού αποχή σε ολα κερδίζει η αποχή ,ακόμα και στις δημοσκοπήσεις !!! Η ενασχόληση με τα κοινά απαξιώνεται μερα με την μερα απο την αδιαφορία των πολιτών ....απαξιώνεται ομως και απο αυτούς, τους λίγους που ασχολούνται με τα Κοινά . Μερικα απ' τα αιτία της απαξίας και της μηδαμινής συμμετοχής ,πιστεύω πως ειναι η άγνοια για το κοινό καλο ,ο οπαδισμος και οι ταμπέλες ,η μιζέρια και η ιδέα της αυθεντίας ...του μετα απο εμενα το χάος .... Γιατι λοιπόν σημερα ενας να ασχοληθεί με τα κοινά ????? Όχι επειδή δεν μπορει να τα καταφέρει. Όχι επειδή είναι δύσκολο . Όχι επειδή δεν μπορει να τα αρπάξει . Οχι επειδή εχει πολλα να κανει στην ζωη του. Δεν θα ασχοληθεί με τα κοινά ,επειδή ζει σε μια χώρα που οι συμπατριώτες του μάλλον δεν αγαπούν-δεν σέβονται , μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους αιρετούς ,τους συνδικαλιστές, τους πάσης φύσεως διορισμένους γενικούς γραμματείς . Μιλώ για έλλειψη μαζικότητας . Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, μάζα. Η οποία κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για την κοινοκτημοσύνη ,το κοινό καλο !!! Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις κανόνες της καλής συμπεριφοράς και δεν έχει σκοπό να τους τηρήσει και ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – το κοινώς κορόιδο ,για να μην πω τον μαλακα... .να σπάσει αβγά ,να κανει την δουλεια ...συνήθως αυτός λέγεται και προεδρος σε κάποιο σύλλογο (εκλεγμένος πάντα απο δέκα το πολύ είκοσι νοματεους)να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του κονονισει την δουλειά μέχρι να του καθαρίσει το πεζοδρόμιο ή την αυλή . Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ,ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδια του όπου τον βολεύει και μετα φωνάζει πως δεν υπάρχει κράτος . Σε καλεί για βοήθεια και έπειτα σε Αγνοεί επιδεικτικα . Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει το σπυρί σου ,την φιλοδοξία σου και ας γίνετε ,την ίδια στιγμή, ο ίδιος μισαλοδοξος. Αυτον λοιπόν δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω αντί της βελτίωσης της καθημερινότητας του να χαλάσω την δίκη μου καθημερινότητά . Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να εχει ο τόπος μου δεν μπορουμε να τις περάσουμε μέσα απο συλλόγους των δέκα ανθρώπων . Η συλλογική εργασία,η κοινωνική προσφορά, ο εθελοντισμος ,Θέλει μαζικότητα... .....και μαζικότητα με το ζόρι δεν γίνεται !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου