Οι Γαλλικές εκλογές ως τομή στη πολιτική σκηνή της χώρας και ως ορόσημο για το μέλλον της Ευρώπης

Οι πρόσφατες προεδρικές Γαλλικές εκλογές της 7^ης Μαΐου και η νίκη του ανεξάρτητου υποψηφίου Εμανουέλ Μακρόν αποτέλεσαν τομή για την πολιτική σκηνή της Γαλλίας, παράλληλα όμως εκπέμπουν και αισιοδοξία για το ευρωπαϊκό μέλλον. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο όγδοος πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.  Ο Πρόεδρος της Γαλλίας (Président de la République française) είναι ο αρχηγός του Γαλλικού κράτους με ιδιαίτερα αυξημένο θεσμικό ρόλο και σημαντικές αρμοδιότητες. Εκλέγεται για πέντε έτη με άμεση καθολική ψηφοφορία (η θητεία παλαιότερα ήταν επταετής). Οι εκλογές αυτές ήταν οι ενδέκατες  προεδρικές εκλογές της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας και οι δέκατες με άμεση καθολική ψηφοφορία.

Αξίζει όμως να εξετάσουμε τις υποψηφιότητες των πρόσφατων Γαλλικών εκλογών. Η Γαλλία δεν είχε υποστεί ανάλογη πολιτική αναταραχή από το 1958 όταν και δημιούργησε το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας. Οι υποψήφιοι που προκρίθηκαν στο δεύτερο γύρο της 7^ης Μαΐου ήταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και η συνυποψήφια του, η επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού  Μετώπου Μαρί Λε Πεν. Οι  δύο υποψήφιοι μπορούν να χαρακτηριστούν ως «αντισυστημικοί» για τα δεδομένα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής, αφού δεν προέρχονταν από τα δύο μεγαλύτερα Γαλλικά κόμματα Έως τις εκλογές της 7ης Μάιου στη Γαλλική πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που κινείται στο χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά και οι  Ρεπουμπλικάνοι, δηλαδή το κεντροδεξιό γαλλικό κόμμα. Από τα δύο αυτά μεγάλα πολίτικά κόμματα ή από προγενέστερα συγγενή πολιτικά κόμματα προέρχονταν όλοι οι Γάλλοι πρόεδροι. Συγκεκριμένα πρόεδροι της Γαλλικής Δημοκρατία εκλέχθηκαν οι Σαρλ ντε Γκωλ, Ζωρζ Πομπιντού,  Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εσταίν , Φρανσουά Μιτεράν, Ζακ Σιράκ, Νικόλα Σαρκοζί, Φρανσουά Ολαντ και ο νεοεκλεγείς ανεξάρτητος Εμανουέλ Μακρόν.

Όπως αναφέραμε η εκλογική αυτή αναμέτρηση χαρακτηριστικέ  από τις πιο αμφίρροπες εκλογικές αναμετρήσεις με τους  τέσσερις πρώτους υποψηφίους, Μακρόν, Λεπέν, Φιγιόν και Μελανσόν, να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής και να τους χωρίζουν μικρές ποσοστιαίες διαφορές. Είναι ενδεικτικό πως ο πρώτος Μακρόν απείχε από τον τέταρτο Μελανσόν με ποσοστό μικρότερο των  5 μονάδων. Ενδεικτικά με  ενδεχόμενη επικράτηση στον 1ο  γύρο της Μαρίν Λε Πεν και του Ζαν Λυκ Μελανσόν, η Ευρώπη θα γνώριζε ραγδαίες εξελίξεις, αφού θα κέρδιζαν οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. Αξίζει να θυμίσουμε πως τόσο η Μαρι Λε Πεν όσο και ο Μελανσόν είναι ευρωσκεπτικιστές πολιτικοί, που διακρίνονται για τις αντιευρωπαϊκές τους θέσεις.  Ωστόσο όπως γνωρίζουμε στο δεύτερο γύρο των εκλογών προκρίθηκαν ο Μακρόν και η Λεπεν, με ποσοστό 21,43% και 19,94% αντίστοιχα.

Αμέσως μετά το τέλος του 1ο γύρου των Γαλλικών εκλογών αλλά και την πρώτη θέση του Εμανουέλ Μακρόν οι Σοσιαλιστές αλλά και οι Συντηρητικοί πολιτικοί έσπευσαν να δηλώσουν τη στήριξη τους στον ανεξάρτητο υποψήφιο, δημιουργώντας μια συσπείρωση απέναντι στην ακροδεξιά υποψήφια του Εθνικού Μετώπου. Παρόλο λοιπόν που η υποστήριξη στο Εθνικό Μέτωπο αυξάνεται σταδιακά την τελευταία 10ετία το εκλογικό σύστημα των δύο γύρων που ισχύει στην Γαλλία, επιτρέπει στους ψηφοφόρους να ενωθούν εναντίον του Εθνικού Μετώπου στο δεύτερο γύρο.

Στην πορεία προς τις κάλπες της 7ης Μαΐου η Μαρίν Λε Πεν προσπάθησε να επιδείξει ένα πιο ήπιο πολιτικό προφίλ σε σχέση με τον 1ο γύρο και να παρουσιαστεί ως η υποψήφια του λαού απευθύνοντας κάλεσμα στους πατριώτες ψηφοφόρους. Αντίθετα από την πλευρά του ο Μακρόν δήλωσε πως «Θέλω να είμαι ο πρόεδρος των πατριωτών απέναντι στην απειλή των λαϊκιστών», τονίζοντας παράλληλα και την ενεργό συμμετοχή της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τα διλλήματα αυτά οδηγήθηκαν οι Γάλλοι ψηφοφόροι στις κάλπες της 7ης Μαΐου όπου επικράτησε ο Εμανουέλ Μακρόν με ποσοστό 65,52 % έναντι 34,48% της συνυποψήφιας του Μαρί Λε Πεν.

Το τελικό αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών και η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν έδωσαν νέα ώθηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.  Το Ευρωπαϊκό μέλλον μπορεί να αισθάνεται ασφαλές καθώς ενδεχόμενη επικράτηση της Μαρί Λε Πεν θα οδηγούσε σε δημοψήφισμα με θέμα το  FREXIT, μάλιστα  ενδεχόμενη επικράτηση του FREXIT  ήταν δυνατό να προκαλέσει διαδοχικές αποχωρήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η νίκη του Μακρόν χαρακτηρίζεται από πολιτικούς αναλυτές ως νίκη απέναντι στις δυνάμεις που απεργάζονται τη διάλυση της Ευρώπης αλλά και ενάντια στα υπολείμματα του ναζισμού.

Δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως ο νέος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεσμεύτηκε προεκλογικά για το μέλλον της Ευρώπης  πως επιθυμεί τη διατήρηση των Συμφωνιών του Σένγκεν, την ενίσχυση της FRONTEX με την κινητοποίηση 5.000 επιπλέον ευρωπαίων συνοριοφυλάκων αλλά και τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος Πληροφοριών, θεωρώντας πιθανή μελλοντικά τη δημιουργία ενός κοινού σώματος καταδίωξης του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Επίσης ο Εμανουέλ Μακρόν μεταξύ άλλων έχει προτείνει έναν ξεχωριστό προϋπολογισμό για την ευρωζώνη με έναν υπουργό Οικονομικών. Στις 13 Απριλίου, 40 Γάλλοι οικονομολόγοι υποστήριξαν το οικονομικό πρόγραμμα του Μακρόν με κοινή τους δημοσίευση στην Le Monde, χαρακτήρισαν δε τις θέσεις του για την Ευρώπη «New Deal» που επιτρέπει «την μεταρρύθμιση και την ενδυνάμωση της Ευρώπης». Επομένως η νίκη του Μακρόν σηματοδοτεί την ενίσχυση της συνεργασίας των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο σε θέματα οικονομίας όσο και σε θέματα καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ζητημάτων δηλαδή που επισκιάζουν το μέλλον της Ευρώπης και θρέφουν τις πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού, οι οποίες και επιβουλεύονται την ευρωπαϊκή ενοποίηση.  

                                                                                    Στέφανος Μίντζας