Αθήνα
Ναι, η Ουγγαρία δεν θα δεχτεί πίσω αιτούντες άσυλο ή πρόσφυγες από άλλες χώρες της ΕΕ. Ναι, πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, όπως ορίζει το Δουβλίνο ΙΙ, το οποίο – όπως και τη Συνθήκη Σένγκεν – η Ουγγαρία υποστηρίζει ότι εφαρμόζει μέχρι κεραίας. Αυτή είναι η θέση του ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν και αυτήν επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ο ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Πέτερ Σιγιάρτο, με ένα «αλλά»: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ίδια η Ένωση να εφαρμόσει τις συμφωνίες επανεισδοχής μεταναστών στις χώρες καταγωγής.
Ο oύγγρος υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε την Παρασκευή στην Αθήνα και συναντήθηκε με τον έλληνα ομόλογό του, κύριο Νίκο Κοτζιά. Με αυτήν την ευκαιρία μίλησε στο in.gr για την υποχρέωση της Ευρώπης να βοηθήσει την Ελλάδα να προστατεύσει τα σύνορά της, για την ανάγκη μίας πραγματιστικής συνεργασίας με την Τουρκία, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα στην προσφυγική κρίση, για τον αμφιλεγόμενο φράχτη που η Ουγγαρία ύψωσε στα σύνορά της με τη Σερβία και την Κροατία - και που «απέδωσε καρπούς» - καθώς και το σύστημα ποσοστώσεων, το οποίο η χώρα του θεωρεί παράλογο και «σαφή παραβίαση» των ευρωπαϊκών κανονισμών, εξ ου και το απορρίπτει.
Στο ίδιος μήκος κύματος, διατηρώντας σταθερά μία στάση σχεδόν καταγγελτική απέναντι στην ΕΕ, ο ούγγρος υπουργός τόνισε την ανάγκη μίας ειρηνευτικής λύσης στην Ουκρανία, την οποία πρέπει να σεβαστούν όλες οι πλευρές. Και υπογράμμισε πως οι πολιτικές των «δύο μέτρων και των δύο σταθμών» της Ευρώπης είναι που θέτουν σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια στην Κεντρική Ευρώπη – ένα ζήτημα στο οποίο «η Ελλάδα μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο».
Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας - Ουγγαρίας, ο κύριος Σιγιάρτο δηλώνει αισιόδοξος - μία αισιοδοξία η οποία πηγάζει από τις πολύ καλές σχέσεις με τον έλληνα ομόλογό του - και επιμένει ότι παρά τις όποιες προκλήσεις αυτήν περίοδο, οι δύο χώρες πρέπει να επικεντρωθούν στην καθημερινή τους συνεργασία.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη
Την περασμένη εβδομάδα, η Ουγγαρία ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχθεί πίσω αιτούντες άσυλο ή πρόσφυγες από άλλες χώρες της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, καθώς αυτή ήταν η χώρα υποδοχής. Πριν από έναν μήνα περίπου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Βίκτορ Όρμπαν, είχε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα, εφόσον δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της, θα πρέπει να δεχθεί εξωτερική βοήθεια. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Αρχικά, όσον αφορά τον έλεγχο των συνόρων, πιστεύω ότι προτεραιότητα της ΕΕ θα πρέπει να είναι να ανακτήσει την ικανότητα να ελέγχει τα εξωτερικά σύνορά της, διότι αυτή τη στιγμή είμαστε τελείως ανυπεράσπιστοι. Η μεταναστευτική ροή είναι εντελώς ανεξέλεγκτη. Και αυτό πρέπει να το σταματήσουμε. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα να αποκτήσει τον έλεγχο των συνόρων της. Όταν λοιπόν λέμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ελέγξει τα σύνορά της, δεν ασκούμε κριτική. Αυτό που εννοούμε είναι ότι εμείς, η Ουγγαρία, υπερασπιζόμαστε μία χερσαία συνοριογραμμή 520 χλμ., εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και γνωρίζουμε πόσο μεγάλες προσπάθειες χρειάζονται γι’ αυτό, όταν η Ελλάδα έχει 4.000 χλμ. θαλάσσια σύνορα και εκατοντάδες νησιά, οπότε είναι αδύνατο να τα προστατεύσει μόνη της.
Γι’ αυτόν τον λόγο, κάναμε μία πρόταση πριν από μήνες: να δημιουργήσουμε από κοινού μία ευρωπαϊκή δύναμη, βάσει των συνταγμάτων όλων των κρατών-μελών της ΕΕ: στρατιώτες, αστυνομικούς, ειδικούς στη φύλαξη εξωτερικών συνόρων, πλοία, ελικόπτερα, σκάφη, οτιδήποτε προκειμένου να έχουμε μία δύναμη η οποία θα μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά τα νότια σύνορα της Ελλάδας.
Τώρα, όσον αφορά την επανεισδοχή. Υπάρχουν , πολύ ξεκάθαροι κανονισμοί στην ΕΕ, όπως το Δουβλίνο ΙΙ, βάσει του οποίου το πρώτο κράτος-μέλος της ΕΕ που είναι χώρα εισόδου για τους παράτυπους μετανάστες πρέπει να καταγράψει όλους όσοι εισέρχονται στο έδαφός της. Είναι γεγονός ωστόσο γεγονός ότι η Ελλάδα καταγράφει μόνο μέρος αυτών, το οποίο δεν είναι φυσιολογικό, αλλά φυσικό – είναι αδύνατο να το κάνει μόνη της, διότι απαιτούνται ικανότητες τις οποίες η Ελλάδα ασφαλώς δεν έχει.
Οπότε αυτό που πρέπει να γίνει είναι αφενός να υπάρξει αυτή η δυνατότητα, που όμως αν μπορούσαμε από κοινού να προστατεύσουμε τα ελληνικά σύνορα δεν θα χρειαζόταν, και αφετέρου να βεβαιώσουμε ότι βάσει του Δουβλίνου, θα είναι η χώρα εισόδου που θα δεχτεί ξανά τους αιτούντες άσυλο, εφόσον απορριφθεί το αίτημά τους από άλλα κράτη-μέλη.
Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν θέλει να έχετε εδώ εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις αιτούντων άσυλο. Γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι είναι πολύ σαφής υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ίδιας της Ένωσης να εφαρμόσει τις συμφωνίες επανεισδοχής μεταναστών στις χώρες καταγωγής.
Αυτό που εννοώ λοιπόν είναι πως αν έρθει κάποιος από το Πακιστάν και μπει στην ΕΕ από την Ελλάδα, καταλήξει στη Γερμανία και εκεί απορριφθεί η αίτηση ασύλου, τότε ασφαλώς θα πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Θα πρέπει όμως συνάμα να βεβαιώσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι οι άνθρωποι αυτοί θα επιστρέψουν στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν κ.λπ. και δεν θα ξεμείνουν στην Ελλάδα. Για εμάς, αυτός είναι ο επίσημος τρόπος επανεισδοχής τους. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο λέμε πως αυτή η στρατηγική των «ανοιχτών συνόρων», αυτός ο «πολιτισμός του καλωσορίσματος», είναι μία κάκιστη στρατηγική, διότι είναι πολύ δύσκολο οι άνθρωποι αυτοί να επιστρέψουν πίσω.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν να προσφέρουν στην Τουρκία ένα «σχέδιο δράσης» (μεταξύ άλλων, πακέτο βοήθειας 3 δισ. ευρώ, «ξεπάγωμα» της προενταξιακής διαδικασίας, επιτάχυνση της ολοκλήρωσης του οδικού χάρτη για απελευθέρωση της βίζα), σε μία ύστατη προσπάθεια να εξασφαλιστεί η συνεργασία της για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Ποια είναι η άποψή σας για την παρούσα κατάσταση;
Πιστεύω ότι χωρίς μία πραγματιστική συνεργασία με την Τουρκία, δεν θα υπάρξει λύση στη μεταναστευτική κρίση. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν ανεπίσημα 2,5 εκατομμύρια μετανάστες ή πρόσφυγες στην Τουρκία και ανεπίσημα ο αριθμός αυτός ανέρχεται στα 5 εκατομμύρια. Εάν η Τουρκία σταματήσει να τους φροντίζει, θα κατευθυνθούν στην Κεντρική Ευρώπη και έπειτα στη Γερμανία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οπότε θα έχουμε να κάνουμε με μία αβάσταχτη κατάσταση.
Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να έρθουμε σε μία συμφωνία με την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή ωστόσο, η διαπραγματευτική μας κατάσταση είναι πολύ αδύναμη επειδή δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τα σύνορά μας. Που σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει το υπόβαθρο για να έχουμε διαπραγματευτική θέση. Άρα, πρώτα πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε ότι έχουμε ένα είδος ελέγχου στα σύνορά μας κι έπειτα η διαπραγματευτική μας θέση θα είναι ασφαλώς πολύ διαφορετική.
Στο ερώτημα λοιπόν εάν πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες (απελευθέρωσης της βίζας, της προενταξιακής διαδικασίας), ναι. Πρώτα όμως να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική μας θέση.
Η Ουγγαρία επικρίθηκε σφοδρά για τον φράχτη που χτίζει κατά μήκος των νότιων συνόρων της με τη Σερβία και την Κροατία, προκειμένου να σταματήσει την παράνομη διέλευση. Σφοδρή κριτική δέχθηκε επίσης και εξαιτίας των αλλαγών στη νομοθεσία περί παροχής ασύλου. Τελικά, αυτά τα μέτρα υπήρξαν αποτελεσματικά;
Πριν από το ανύψωση του φράχτη, είχαμε 8.000 - 10.000 παράτυπους μετανάστες να εισέρχονται στο έδαφός μας επί καθημερινής βάσεως. Μετά τον φράχτη, δεν έχουμε κανέναν. Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά.
Ασφαλώς, ο φράχτης από μόνος του δεν αρκεί. Έπρεπε να λάβουμε συνολικά τρία μέτρα. Το πρώτο ήταν ο φράχτης. Το δεύτερο ήταν η εγκατάσταση αρκετών ενόπλων (3.000 αστυνομικοί) και το τρίτο ήταν η ενδυνάμωση του νομικού πλαισίου. Βάσει του νόμου σήμερα, εάν κάποιος διασχίσει παράνομα τα σύνορά μας, κόβοντας ή καταστρέφοντας τον φράχτη, οδηγείται στη φυλακή.
Ο φράχτης και τα μέτρα αυτά βοηθούν λοιπόν στο να ελέγχουμε τα σύνορά μας, για να μην αναφερθώ στη Συνθήκη Σένγκεν. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να συμμορφωθούμε στη Συνθήκη, χωρίς φράγματα; Εάν δεν υπήρχε η μεταναστευτική πίεση, δεν θα χρειαζόμασταν τα μέτρα αυτά.
Μιας και αναφερθήκατε σε αριθμούς. Ποια είναι η κατάσταση τώρα στην Ουγγαρία; Πόσοι από όλους αυτούς τους ανθρώπους παρέμειναν στη χώρα και πόσοι συνέχισαν το ταξίδι τους;
Όλοι τους έφυγαν, και αυτή είναι και η παραβίαση του ευρωπαϊκού κανονισμού. Σύμφωνα με το Δουβλίνο ΙΙ, εάν εισέλθεις στο έδαφος ενός κράτους-μέλους της ΕΕ ως παράτυπος μετανάστης και κάνεις αίτηση για άσυλο, πρέπει να παραμείνεις στη χώρα εισόδου. Οπότε όλοι εκείνοι οι οποίοι ζητούν άσυλο στην Ελλάδα και συνεχίζουν το ταξίδι τους παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς.
Ο oύγγρος υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε την Παρασκευή στην Αθήνα και συναντήθηκε με τον έλληνα ομόλογό του, κύριο Νίκο Κοτζιά. Με αυτήν την ευκαιρία μίλησε στο in.gr για την υποχρέωση της Ευρώπης να βοηθήσει την Ελλάδα να προστατεύσει τα σύνορά της, για την ανάγκη μίας πραγματιστικής συνεργασίας με την Τουρκία, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα στην προσφυγική κρίση, για τον αμφιλεγόμενο φράχτη που η Ουγγαρία ύψωσε στα σύνορά της με τη Σερβία και την Κροατία - και που «απέδωσε καρπούς» - καθώς και το σύστημα ποσοστώσεων, το οποίο η χώρα του θεωρεί παράλογο και «σαφή παραβίαση» των ευρωπαϊκών κανονισμών, εξ ου και το απορρίπτει.
Στο ίδιος μήκος κύματος, διατηρώντας σταθερά μία στάση σχεδόν καταγγελτική απέναντι στην ΕΕ, ο ούγγρος υπουργός τόνισε την ανάγκη μίας ειρηνευτικής λύσης στην Ουκρανία, την οποία πρέπει να σεβαστούν όλες οι πλευρές. Και υπογράμμισε πως οι πολιτικές των «δύο μέτρων και των δύο σταθμών» της Ευρώπης είναι που θέτουν σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια στην Κεντρική Ευρώπη – ένα ζήτημα στο οποίο «η Ελλάδα μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο».
Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας - Ουγγαρίας, ο κύριος Σιγιάρτο δηλώνει αισιόδοξος - μία αισιοδοξία η οποία πηγάζει από τις πολύ καλές σχέσεις με τον έλληνα ομόλογό του - και επιμένει ότι παρά τις όποιες προκλήσεις αυτήν περίοδο, οι δύο χώρες πρέπει να επικεντρωθούν στην καθημερινή τους συνεργασία.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη
Την περασμένη εβδομάδα, η Ουγγαρία ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχθεί πίσω αιτούντες άσυλο ή πρόσφυγες από άλλες χώρες της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, καθώς αυτή ήταν η χώρα υποδοχής. Πριν από έναν μήνα περίπου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Βίκτορ Όρμπαν, είχε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα, εφόσον δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της, θα πρέπει να δεχθεί εξωτερική βοήθεια. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Αρχικά, όσον αφορά τον έλεγχο των συνόρων, πιστεύω ότι προτεραιότητα της ΕΕ θα πρέπει να είναι να ανακτήσει την ικανότητα να ελέγχει τα εξωτερικά σύνορά της, διότι αυτή τη στιγμή είμαστε τελείως ανυπεράσπιστοι. Η μεταναστευτική ροή είναι εντελώς ανεξέλεγκτη. Και αυτό πρέπει να το σταματήσουμε. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα να αποκτήσει τον έλεγχο των συνόρων της. Όταν λοιπόν λέμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ελέγξει τα σύνορά της, δεν ασκούμε κριτική. Αυτό που εννοούμε είναι ότι εμείς, η Ουγγαρία, υπερασπιζόμαστε μία χερσαία συνοριογραμμή 520 χλμ., εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και γνωρίζουμε πόσο μεγάλες προσπάθειες χρειάζονται γι’ αυτό, όταν η Ελλάδα έχει 4.000 χλμ. θαλάσσια σύνορα και εκατοντάδες νησιά, οπότε είναι αδύνατο να τα προστατεύσει μόνη της.
Γι’ αυτόν τον λόγο, κάναμε μία πρόταση πριν από μήνες: να δημιουργήσουμε από κοινού μία ευρωπαϊκή δύναμη, βάσει των συνταγμάτων όλων των κρατών-μελών της ΕΕ: στρατιώτες, αστυνομικούς, ειδικούς στη φύλαξη εξωτερικών συνόρων, πλοία, ελικόπτερα, σκάφη, οτιδήποτε προκειμένου να έχουμε μία δύναμη η οποία θα μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά τα νότια σύνορα της Ελλάδας.
Τώρα, όσον αφορά την επανεισδοχή. Υπάρχουν , πολύ ξεκάθαροι κανονισμοί στην ΕΕ, όπως το Δουβλίνο ΙΙ, βάσει του οποίου το πρώτο κράτος-μέλος της ΕΕ που είναι χώρα εισόδου για τους παράτυπους μετανάστες πρέπει να καταγράψει όλους όσοι εισέρχονται στο έδαφός της. Είναι γεγονός ωστόσο γεγονός ότι η Ελλάδα καταγράφει μόνο μέρος αυτών, το οποίο δεν είναι φυσιολογικό, αλλά φυσικό – είναι αδύνατο να το κάνει μόνη της, διότι απαιτούνται ικανότητες τις οποίες η Ελλάδα ασφαλώς δεν έχει.
Οπότε αυτό που πρέπει να γίνει είναι αφενός να υπάρξει αυτή η δυνατότητα, που όμως αν μπορούσαμε από κοινού να προστατεύσουμε τα ελληνικά σύνορα δεν θα χρειαζόταν, και αφετέρου να βεβαιώσουμε ότι βάσει του Δουβλίνου, θα είναι η χώρα εισόδου που θα δεχτεί ξανά τους αιτούντες άσυλο, εφόσον απορριφθεί το αίτημά τους από άλλα κράτη-μέλη.
Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν θέλει να έχετε εδώ εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις αιτούντων άσυλο. Γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι είναι πολύ σαφής υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ίδιας της Ένωσης να εφαρμόσει τις συμφωνίες επανεισδοχής μεταναστών στις χώρες καταγωγής.
Αυτό που εννοώ λοιπόν είναι πως αν έρθει κάποιος από το Πακιστάν και μπει στην ΕΕ από την Ελλάδα, καταλήξει στη Γερμανία και εκεί απορριφθεί η αίτηση ασύλου, τότε ασφαλώς θα πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Θα πρέπει όμως συνάμα να βεβαιώσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι οι άνθρωποι αυτοί θα επιστρέψουν στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν κ.λπ. και δεν θα ξεμείνουν στην Ελλάδα. Για εμάς, αυτός είναι ο επίσημος τρόπος επανεισδοχής τους. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο λέμε πως αυτή η στρατηγική των «ανοιχτών συνόρων», αυτός ο «πολιτισμός του καλωσορίσματος», είναι μία κάκιστη στρατηγική, διότι είναι πολύ δύσκολο οι άνθρωποι αυτοί να επιστρέψουν πίσω.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν να προσφέρουν στην Τουρκία ένα «σχέδιο δράσης» (μεταξύ άλλων, πακέτο βοήθειας 3 δισ. ευρώ, «ξεπάγωμα» της προενταξιακής διαδικασίας, επιτάχυνση της ολοκλήρωσης του οδικού χάρτη για απελευθέρωση της βίζα), σε μία ύστατη προσπάθεια να εξασφαλιστεί η συνεργασία της για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Ποια είναι η άποψή σας για την παρούσα κατάσταση;
Πιστεύω ότι χωρίς μία πραγματιστική συνεργασία με την Τουρκία, δεν θα υπάρξει λύση στη μεταναστευτική κρίση. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν ανεπίσημα 2,5 εκατομμύρια μετανάστες ή πρόσφυγες στην Τουρκία και ανεπίσημα ο αριθμός αυτός ανέρχεται στα 5 εκατομμύρια. Εάν η Τουρκία σταματήσει να τους φροντίζει, θα κατευθυνθούν στην Κεντρική Ευρώπη και έπειτα στη Γερμανία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οπότε θα έχουμε να κάνουμε με μία αβάσταχτη κατάσταση.
Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να έρθουμε σε μία συμφωνία με την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή ωστόσο, η διαπραγματευτική μας κατάσταση είναι πολύ αδύναμη επειδή δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τα σύνορά μας. Που σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει το υπόβαθρο για να έχουμε διαπραγματευτική θέση. Άρα, πρώτα πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε ότι έχουμε ένα είδος ελέγχου στα σύνορά μας κι έπειτα η διαπραγματευτική μας θέση θα είναι ασφαλώς πολύ διαφορετική.
Στο ερώτημα λοιπόν εάν πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες (απελευθέρωσης της βίζας, της προενταξιακής διαδικασίας), ναι. Πρώτα όμως να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική μας θέση.
Η Ουγγαρία επικρίθηκε σφοδρά για τον φράχτη που χτίζει κατά μήκος των νότιων συνόρων της με τη Σερβία και την Κροατία, προκειμένου να σταματήσει την παράνομη διέλευση. Σφοδρή κριτική δέχθηκε επίσης και εξαιτίας των αλλαγών στη νομοθεσία περί παροχής ασύλου. Τελικά, αυτά τα μέτρα υπήρξαν αποτελεσματικά;
Πριν από το ανύψωση του φράχτη, είχαμε 8.000 - 10.000 παράτυπους μετανάστες να εισέρχονται στο έδαφός μας επί καθημερινής βάσεως. Μετά τον φράχτη, δεν έχουμε κανέναν. Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά.
Ασφαλώς, ο φράχτης από μόνος του δεν αρκεί. Έπρεπε να λάβουμε συνολικά τρία μέτρα. Το πρώτο ήταν ο φράχτης. Το δεύτερο ήταν η εγκατάσταση αρκετών ενόπλων (3.000 αστυνομικοί) και το τρίτο ήταν η ενδυνάμωση του νομικού πλαισίου. Βάσει του νόμου σήμερα, εάν κάποιος διασχίσει παράνομα τα σύνορά μας, κόβοντας ή καταστρέφοντας τον φράχτη, οδηγείται στη φυλακή.
Ο φράχτης και τα μέτρα αυτά βοηθούν λοιπόν στο να ελέγχουμε τα σύνορά μας, για να μην αναφερθώ στη Συνθήκη Σένγκεν. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να συμμορφωθούμε στη Συνθήκη, χωρίς φράγματα; Εάν δεν υπήρχε η μεταναστευτική πίεση, δεν θα χρειαζόμασταν τα μέτρα αυτά.
Μιας και αναφερθήκατε σε αριθμούς. Ποια είναι η κατάσταση τώρα στην Ουγγαρία; Πόσοι από όλους αυτούς τους ανθρώπους παρέμειναν στη χώρα και πόσοι συνέχισαν το ταξίδι τους;
Όλοι τους έφυγαν, και αυτή είναι και η παραβίαση του ευρωπαϊκού κανονισμού. Σύμφωνα με το Δουβλίνο ΙΙ, εάν εισέλθεις στο έδαφος ενός κράτους-μέλους της ΕΕ ως παράτυπος μετανάστης και κάνεις αίτηση για άσυλο, πρέπει να παραμείνεις στη χώρα εισόδου. Οπότε όλοι εκείνοι οι οποίοι ζητούν άσυλο στην Ελλάδα και συνεχίζουν το ταξίδι τους παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου