Χάσταγκ οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε

 #black_lives_matter

Γράφει ο Τονι Λάμπρου

Μόλις τελείωσε το lockdown και άρχισε ο κόσμος να βγαίνει και να πλημμυρίζει τους ερημωμένους δρόμους και τα μαγαζιά με τα χαμόγελα του, κάπου στην άλλη μεριά (θα μπορούσε και δίπλα μας), όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως συγκεκριμένες ομάδες και κατηγοριοποιούνται με βάση το χρώμα του δέρματος, ο κόσμος πλημμύρισε τους δρόμους όχι για τους χιλιάδες θανάτους της πανδημίας αλλά για έναν θάνατο που συμβολίζει κατά τους διαμαρτυρόμενους το μπλοκάρισμα της ανθρώπινης συναισθητικής κουλτούρας στον μεσαίωνα.

Οι σκεπτικιστές της πανδημίας έλεγαν ότι ούτως ή άλλως κάθε χρόνο πεθαίνουν ήδη αρκετοί από την κοινή εποχική γρίπη και τα μέσα παρουσιάζουν ένα μη υπαρκτό πρόβλημα. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να ισχυριστεί και ένας σκεπτικιστής για την δολοφονία του G. Floyd. Τι δηλαδή; Ότι ούτως ή άλλως πεθαίνουν και αρκετοί λευκοί από την αστυνομική βία. Στην πραγματικότητα σύμφωνα με έρευνα που εντοπίζει την βία της αστυνομίας οι μαύροι δολοφονούνται τρείς φορές περισσότερο από ότι η αστυνομία δολοφονεί τους λευκούς. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα ίδια στατιστικά ο μεγαλύτερος αριθμός αφορά άοπλους όπως συνέβη στην Μινεσότα πριν λίγες εβδομάδες.

Το αν τελικά η δολοφονία οφείλεται στην απόχρωση του δέρματος ή όχι, αυτό δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Ο αστυνομικός που κατηγορήθηκε αρχικά για φόνο εξ’ αμελείας και στην συνέχεια για  δευτέρου βαθμού(με πρόθεση) φόνο και ανθρωποκτονία παρόλο που στον φάκελο του υπάρχουν αρκετές διαμαρτυρίες δεν φαίνεται να έχει εκδηλώσει παρόμοιες συμπεριφορές που να σχετίζονται με φυλετικό ρατσισμό. Αυτό δεν αναιρεί την παγκόσμια διαμαρτυρία που ενθαρρύνεται κατά την άποψη του γράφοντα με ειρηνικά μέσα. Οι διαστάσεις και η κινητοποίηση του κόσμου έλαβε χώρα σε πολλές πόλεις της Γης με τα συνθήματα « δεν μπορώ να αναπνεύσω», «δικαιοσύνη» και «οι ζωές των μαύρων μετράνε» με τρομερή προσέλευση. Η απορία που γεννάται είναι γιατί περιορίζεται το κίνημα αυτό στις ζωές των μαύρων; Όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και ένα θεμελιώδες από αυτά είναι το δικαίωμα στην ζωή , επομένως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στην χρήση βίας μέχρι θανάτου από κανέναν και ειδικά από αστυνομικούς που ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν την κοινωνία. Ούτε νομοθέτες είναι, ούτε δικαστές να βγάζουν μόνοι τους αποφάσεις και το σημαντικότερο δεν πρέπει να απολαμβάνουν άτυπης ασυλίας σε τέτοιες περιπτώσεις (τα ποσοστά κατηγοριών σε αστυνομικούς είναι μηδαμινά) γιατί δεν έχουν το αλάθητο του Πάπα.

Το ρεζούμε της ιστορίας περιλαμβάνεται στις παρακάτω προτάσεις που λένε το εξής. Από την ματιά της ψυχολογίας έχει μια βάση να υποθέσουμε ότι αυτή η τεράστια έκταση μπορεί σε κάποιο βαθμό να έχει τις ρίζες της στον περιορισμό που δέχθηκε η ανθρωπότητα για δύο συνεχόμενους μήνες. Από την πολιτική ματιά, μιας που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε(decode) πολύπλευρά, έχει μια βάση να υποθέσουμε ότι ίσως υπάρχει κάποιο «σπρώξιμο» του κινήματος γιατί κάνει ζημιά στον τρέχοντα Πρόεδρο που ξανά κατεβαίνει στις εκλογές του Νοέμβρη και από ότι θεωρείται είναι το αδύναμο σημείο του. Από την κοινωνιολογική ματιά, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν καταπιεσμένα και αντιμετωπίζονται με διαφορετικούς όρους από άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι, που το μόνο διαφορετικό που τυγχάνει να έχουν είναι το χρώμα του δέρματος, μάλλον βρέθηκαν στο σημείο όπου δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για να αγνοείται η αδικία.