 |
| Εύαγγελος Κρητικός Πρόεδρος δανειοληπτών |
Τι ισχύει για τα κόκκινα δάνεια για τους πλειστηριασμούς και τον πτωχευτικό κώδικα και σε όσους δηλώνουν πτώχευση
Το νομοσχέδιο για το νέο πτωχευτικό νόμο κινείται προς την σωστή κατεύθυνση λόγω του γεγονότος ότι η χώρα αντιμετωπίζει μεγάλο αριθμό υπερχρεώσεων, που είναι απόρροια της οικονομικής κρίσεως και της μεγάλης διάρκειας της – κράτησε πάνω από 10 έτη – αλλά και της αθροιστικής δικονομικής επίδρασης που έχει στην παρούσα άσχημη κατάσταση η πανδημία του Κορωνοϊού.
Είναι καλό ότι τα ζητήματα της πτώχευσης τόσο των ιδιωτών όσο και των εμπόρων θα ρυθμίζονται από κοινό νομοθέτημα, το οποίο συντάχθηκε υπό το φως της εμπειρίας των προγενέστερων νομοθετημάτων και ειδικότερα του νυν ισχύοντος Πτωχευτικού Κώδικα ,ο οποίος εφαρμόστηκε στις πτωχεύσεις των εμπόρων και του Ν.3869/2010 , ο οποίος είναι γνωστός ως Νόμος Κατσέλη, ο οποίος εφαρμόστηκε στους ιδιώτες και τους μικρεμπόρους.
Εκφράζονται όμως ενστάσεις και βάσιμοι προβληματισμοί για συγκεκριμένα σημεία του καινούργιου Πτωχευτικού Κώδικα:
Πρώτο σημείο προβληματισμού αποτελεί το στάδιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού καθότι δεν υπέχει το σημείο της υποχρεωτικότητας τόσο προς την συμμετοχή όσο και προς τα αποτελέσματα που παράγει , με αποτέλεσμα να είναι ετεροβαρές και δυσανάλογο για την ασθενέστερη πλευρά , δηλαδή αυτή των δανειοληπτών.
Το στάδιο ενός εξωδικαστικού συμβιβασμού ,ο οποίος θα υπόκειται στον έλεγχο της Δικαστικής Αρχής είναι αναγκαίο και θα πρέπει να θεσμοθετηθεί το συντομότερο δυνατόν για το λόγο ότι είναι η μοναδική διασφάλιση του εμπόρου ή του υπερχρεωμένου ιδιώτη ότι δεν θα χάσει την κατοικία του, τη στιγμή μάλιστα, που δεν υπάρχει διάταξη για την προστασία της κύριας κατοικίας στο επόμενο στάδιο, που είναι η κήρυξη της πτωχεύσεως και η υλοποίηση της εκκαθάρισης της περιουσίας του πτωχευμένου φυσικού προσώπου.
Πέραν της δυνατότητας του ελέγχου του εξωδικαστικού συμβιβασμού από το Δικαστήριο με βάση τα κριτήρια της καλής πίστεως και των χρηστών συναλλακτικών ηθών, κρίνεται ότι ο Νέος Πτωχευτικός Κώδικας θα πρέπει να προβλέπει αυτοδίκαιη αναστολή των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων και αναστολή της εκτέλεσης (κάτι που σήμερον δεν ισχύει) κατά του εμπόρου ή υπερχρεωμένου ιδιώτη και της περιουσίας του μέχρι να υπογραφεί η εξωδικαστική ρύθμιση και σε περίπτωση προσφυγής του υπερχρεωμένου στο Δικαστήριο , αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων και τυχόν εκτελέσεως μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αιτήσεως ,που θα αποφαίνεται για το εύλογο της προτεινόμενης ρύθμισης.
Εκείνο που επίσης λείπει από τον καινούργιο Πτωχευτικό Κώδικα και από την διαδικασία της πτώχευσης είναι η δυνατότητα του φυσικού προσώπου εμπόρου ή ιδιώτη ή του νόμιμου εκπροσώπου του πτωχού νομικού προσώπου να ζητά από το Δικαστήριο τη δυνατότητα εξαίρεσης της εκποίησης της κύριας κατοικίας του δια της καταβολής στους δανειστές του σύμφωνα με τις διατάξεις περί προνομίων της αξίας της κατοικίας σε τρόπο ώστε ο πτωχός να μην χάνει την κατοικία του. Η διάσωση της κύριας κατοικίας ,η οποία εισήχθη το έτος 2010 με την ψήφιση του Νόμου Κατσέλη υπήρξε ένα κοινωνικό μέτρο ύψιστης προστασίας των ευάλωτων νοικοκυριών και χάρη σ’ αυτό περιορίστηκε η κοινωνική εξαθλίωση των Ελλήνων. Δυστυχώς όμως από 01/01/2021 δεν υφίσταται καμιά απολύτως νομοθετική προστασία της πρώτης και κύριας κατοικίας με αποτέλεσμα να εκφράζονται φόβοι για επανάληψη ή για μεταφορά στην Ελλάδα του Ισπανικού μοντέλου όπου εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί δανειολήπτες εξώστηκαν βίαια από τις κατοικίες τους μετά από την διενέργεια πλειστηριασμών με αποτέλεσμα πάνω από 1 εκκ. κατοικίες στην Ισπανία να έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία είτε των Ισπανικών τραπεζών , είτε των funds είτε των servicers και πάνω από 3 εκκ. Ισπανοί πολίτες εξαιτίας αυτής της καταστάσεως να έχουν στερηθεί το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Εκφράζονται βάσιμες αμφιβολίες ως προς την λειτουργία του μηχανισμού επιδοτήσεων του ελληνικού δημοσίου , καθότι κατά το παρελθόν σε μία σωρεία νομοθετικών ή διοικητικών διατάξεων είτε δε λειτούργησε καθόλου είτε λειτούργησε αναποτελεσματικά.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την επιδότηση που ήδη προβλεπόταν από το Νόμο Κατσέλη και η οποία παραμένει γράμμα κενό διότι στην πράξη δεν έχει εφαρμοστεί παρά την νομοθετική της μνεία και παρά την ύπαρξη δικαστικών αποφάσεων .
Θα πρέπει οι οφειλέτες που θα ρυθμίσουν τις οφειλές τους να μπορούν να λάβουν επιδότηση από το ελληνικό δημόσιο, άμεσα και χωρίς προβλήματα για την αποπληρωμή των δανείων που εξασφαλίζονται με την κύρια κατοικία για διάστημα 5 ετών από την ημερομηνία της αίτησης.
Ιδιαίτερα προβληματισμό και ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι αίτημα για πτώχευση μπορεί να υποβάλλει ένας και μόνος πιστωτής.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μια τράπεζα, funds , servicers , μόνο μπορεί να οδηγήσει τον οφειλέτη σε πτώχευση ,αν δεν εξυπηρετεί κανονικά τις δόσεις του για ένα εξάμηνο, επειδή για παράδειγμα, τέθηκε σε εκ περιτροπής εργασία, με τα νέα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και έχασε το μισό εισόδημα του ,θα μπορεί να τεθεί σε διαδικασία πτώχευσης από τους δανειστές του.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι ακόμα και το δικαίωμα στην ελάχιστη αξιοπρεπή διαβίωση του οφειλέτη, υποχωρεί μπροστά στα συμφέροντα των πιστωτών, καθότι η απώλεια της κατοικίας είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε εξαθλίωση χιλιάδες Έλληνες συμπατριώτες μας , αφού είναι γνωστό ότι λόγω της ανεργίας και της υποαπασχόλησης , θα είναι αδύνατο γι’ αυτούς να νοικιάζουν αξιοπρεπείς κατοικίας , λόγω της γενικότερης εκτίναξης του ύψους των μισθωμάτων κατοικιών , επιπρόσθετα του γεγονότος ότι δεν κατασκευάζονται καινούργιες κατοικίες και επομένως ελαχιστοποιείται το διαθέσιμο απόθεμα κατοικιών
Εκφράζονται βάσιμες ενστάσεις για την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των πτωχεύσεων, πρόβλεψη του υπογράφοντος αποτελεί το γεγονός ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι στην προσεχή 3ετία με ένα τσουνάμι πτωχεύσεων ιδιωτών. Άλλωστε οι περισσότερες διατάξεις του νέου Κώδικα αποσκοπούν στην απλοποίηση και την επιτάχυνση της διαδικασίας της πτώχευσης ,προς όφελος φυσικά κυρίως των Τραπεζών, funds , servicers
Με απόλυτη βεβαιότητα εκφράζεται η πρόβλεψη ότι θα υπάρξει έμμεση χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, όπως και του Δημοσίου και ασφαλιστικών ταμείων και φυσικά ,των μικρότερων πιστωτών , προμηθευτών κ.λ.π., προς όφελος των Τραπεζών, funds , servicers.
Καθώς μπαίνουν σαν πρώτη τάξη προνομιούχων απαιτήσεων οι οφειλές από χρηματοδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις κατά το στάδιο της εξυγίανσης οι οποίες όπως γίνεται εύκολα κατανοητό σχεδόν μόνο από τράπεζα μπορούν να προέρχονται.
Συμπερασματικά ο νέος πτωχευτικός κώδικας κρίνεται ότι στερείται δικλίδων ασφαλείας ανάμεσα στα συμμετέχοντα μέρη , με αποτέλεσμα λόγω της δεσπόζουσας θέσης των τραπεζών , funds, servicers, να λειτουργεί ετεροβαρώς και προς όφελος της ισχυρότερης πλευράς .
Επιπρόσθετα προς τα ανωτέρω αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι το δικαίωμα παραμονής στην πρώτη και κύρια κατοικία τους ακόμη και μετά τον πλειστηριασμό όπως αναφέρεται στον καινούργιο πτωχευτικό θα το έχουν τα ευάλωτα οικονομικά νοικοκυριά δηλαδή με ετήσιο εισόδημα κάτω από 9000,00€,πρακτικα αυτό σημαίνει δύο πράγματα:
Α)ότι το 95% των ιδιωτών – φυσικών προσώπων – μικροεμπόρων που θα οδηγούνται υποχρεωτικά στην πτώχευση θα χάνουν άμεσα την πρώτη και κύρια κατοικία τους διότι στατιστικά θα έχουν ετήσιο εισόδημα η ατομικό ή οικογενειακό πάνω από 9000,00€
Β)Υπολογίζεται ένα ελάχιστο ποσοστό της τάξεως του 5% που θα έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από 9000,00€ ότι θα διατηρεί το δικαίωμα να παραμείνει στο σπίτι του πληρώνοντας όμως ενοίκιο στον καινούργιο ιδιοκτήτη του σπιτιού που στην συγκεκριμένη περίπτωση θα είναι fund με τους εξής όμως εκπληκτικούς όρους και προϋποθέσεις:
Είτε 1 χρόνο μείνει στην κατοικία του ο δανειολήπτης είτε 3 χρόνια και αν για τον οποιοδήποτε λόγο επιλέξει να φύγει από το σπίτι που ενοικιάζει από το fund θα οφείλει σωρευτικά 12 χρόνια ενοίκια στο fund τα οποία θα είναι και δικαστικά απαιτητά.
Με την συμπλήρωση 12ετών στην πρώην κατοικία του ο δανειολήπτης και υπό την προϋπόθεση ανελλιπώς το ενοίκιο που θα του έχει οριστεί αποκτά το δικαίωμα να επαναγοράσει το σπίτι του στην εμπορική αξία που θα του οριστεί αυθαίρετα και μονομερώς από το fund.Στην περίπτωση που δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στο αιτούμενο ποσό επαναγοράς της κατοικίας του, τότε υποχρεωτικά οδηγείται στην έξωση χωρίς να έχει κανένα άλλο δικαίωμα η ένσταση να προβάλει. Έτσι λοιπόν εάν κάποιος χαμηλοσυνταξιούχος 65 ετών ενοικιάσει το σπίτι του που έχασε στον πλειστηριασμό, στα 77 έτη του θα βρεθεί είτε στο δρόμο είτε σε κάποια παράγκα κατά το παράδειγμα της Ισπανίας.
Με την συμπλήρωση της 12ετίας και στην συνέχεια με τον αυθαίρετο προσδιορισμό της εμπορικής αξίας από τον νέο ιδιοκτήτη του σπιτιού δηλαδή το fund δυστυχώς δεν προσμετρώνται ότι χρήματα έχει καταβάλλει ο δανειολήπτης τόσο κατά την διάρκεια αποπληρωμής του δανείου του (δηλαδή τις δόσεις που κατέβαλλε) καθώς δεν προσμετρώνται ούτε τα ενοίκια των 12 ετών, π.χ. αν κάποιος πήρε ένα αρχικό δάνειο 100.000€ και μέχρι να οδηγηθεί στον πλειστηριασμό η κατοικία του είχε καταβάλει 140.000€ και αν υποθετικά πληρώνει ένα μηνιαίο ενοίκιο μετά τον πλειστηριασμό προς το fund 250,00€ δηλαδή 3000,00€ ποσά ενοικίων ετησίως έχουμε συνολικές καταβολές ενοικίων 36000,00€ σε 12 έτη επομένως σύνολο καταβολών δόσεων και ενοικίων 156.000€.Στην προκειμένη περίπτωση η αξία επαναγοράς της κατοικίας δύναται να ορισθεί αυθαίρετα στις 150.000€.
Ουσιαστικά το θέατρο του παραλόγου γιατί στην ζητούμενη εμπορική αξία επαναγοράς της κατοικίας δεν λογίζονται και δεν αφαιρούνται ούτε οι πρότερες καταβολές δόσεων του δανείου ούτε τα ενοίκια.
Συμπερασματικά ο Νέος Πτωχευτικός Κώδικας στερείται δικλίδων ασφαλείας ανάμεσα στα συμμετέχοντα μέρη με αποτέλεσμα λόγω της δεσπόζουσας θέσης των τραπεζών ,funds,servicers να λειτουργεί ετεροβαρώς και προς όφελος της ισχυρότερης πλευράς. Προς επίρρωση των ανωτέρω αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι αφ’ ής στιγμής μια τράπεζα ,ένα fund ή ένα servicers υποβάλλει αίτημα πτώχευσης κατά ιδιώτη φυσικού προσώπου ή μικρέμπορου οι τελευταίοι δεν διατηρούν πλέον με τις καινούργιες δικονομικές διατάξεις κανένα δικονομικό δικαίωμα δικαστικής προσβολής της πτώχευσης οπότε υποχρεωτικά και παρά την θέληση τους οδηγούνται στην πτώχευση και στην καταστροφή.
Ο καινούργιος πτωχευτικός κώδικας στοχεύει σε μια γρήγορη εκκαθάριση της αγοράς από τις προβληματικές επιχειρήσεις, επομένως εκφράζουμε την βεβαιότητα ότι θα λειτουργήσει εις βάρος μίας μεγάλης μερίδας πολύ μικρών , μικρών , μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ιδιωτών που συνθλίβονται από την κρίση, προς όφελος βέβαια των τραπεζών, funds, servicers και μεγάλων μονοπωλίων , ωθώντας έτι περαιτέρω την αγορά σε καρτελοποίηση.
Προβλέπουμε ότι μέσα στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που θα κληθεί να λειτουργήσει ο νέος πτωχευτικός κώδικας , θα σφίξει ακόμα περισσότερο
την θηλιά της υπερχρέωσης εις βάρος των μεσαίων κατώτερων και ευάλωτων νοικοκυριών.
Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που τίθεται μετ’ επιτάσεως το αίτημα για την δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων , αντιβάρων , αντιμέτρων και εποπτικού ( είτε εξωδικαστικού , είτε δικαστικού ) ελέγχου της όλης διαδικασίας.
Τι θα συμβεί σε όσους ήταν με τον Νόμο Κατσέλη
Η αντίστροφη μέτρηση για τον Ν.3869/2010 όπως αυτός τροποποιήθηκε και επικαιροποιήθηκε άρχισε το 2015 με την τροποποίηση του Νόμου , όταν πλέον άρχισε να ονομάζεται και νόμος Σταθάκη και συνεχίστηκε έως τον Φεβρουάριο 2018 , όταν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκε η ισχύς του Νόμου , όσον αφορά την προστασία της Α και κυρίας κατοικίας.
Στην συνέχεια κατά απαίτηση των δανειστών της χωράς ψηφίστηκε στην βουλή ο Ν. 4745/2020 , με τον οποίο στην ουσία γίνεται μία προσπάθεια βίαιης εκκαθάρισής των 70.000 εκκρεμών υποθέσεων του Ν. Κατσέλη , που η εκδίκαση τους στα κατά τόπους ειρηνοδικεία εκκρεμούσε έως και το 2032 , καθόσον ορίζεται ότι εντός του 2021 , όλες αυτές οι υποθέσεις πρέπει να εκδικαστούν, πράγμα αδύνατο και άτοπο, διότι δεν υπάρχει ούτε ικανός αριθμός ειρηνοδικών , ούτε οι απαραίτητες διοικητικές υπηρεσίες και υποδομές στα κατά τόπους ειρηνοδικεία για να στηρίξουν ένα ανάλογο εγχείρημα.
Όμως η απαξίωση του νόμου συνεχίζεται έτι περαιτέρω καθόσον πλέον απαγορεύεται η πρόσβαση στο φυσικό δικαστή , απαγορεύεται η εξέταση μάρτυρα με φυσική παρουσία και φυσικά στην ουσία απαγορεύεται και η παρουσία δικηγόρου ενώπιον του φυσικού δικαστή.
Όλα τα ανωτέρω δεν είναι μόνο άκρως αντισυνταγματικά , αλλά αποτελούν και κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων , όπως ορίζονται στις διεθνής θεμελιώδης χάρτες και στην σύμβαση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει προσυπογράψει και η Ελληνική Δημοκρατία.
Όλα τα ανωτέρω σκοπεύουν και αποσκοπούν προκειμένου περίπου το 80% των δανειοληπτών που εκκρεμούν ακόμα οι υποθέσεις τους , εντός του Νόμου Κατσέλη να τεθούν εκτός νόμου με συνοπτικές ουσιαστικά διαδικασίες, προκειμένου στην συνέχεια να γίνουν βορρά των απαράδεκτων διατάξεων του καινούργιου πτωχευτικού κώδικα, καθότι με ένα μέτριο υπολογισμό από δύο ακίνητα να έχει η κάθε οικογένεια δανειολήπτη δηλαδή μία κύρια κατοικία και το πατρικό σπίτι που κληρονόμησε, είτε στον τόπο καταγωγής είτε ένα εξοχικό που απέκτησε , πρακτικά σημαίνει 120.000 ακίνητα, τα οποία θα περιέλθουν εις χείρας διεθνών κερδοσκόπων, καιροσκόπων και τοκογλύφων.
Υπάρχει δίχτυ προστασίας για τους δανειολήπτες
Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον κανένα απολύτως δίχτυ προστασίας τόσο εν γένει των δανειοληπτών , όσο και της 1ης και κύριας κατοικίας. Το σύνολο του νομικού πλέγματος προστασίας , που είχε δημιουργηθεί και χτιστεί με μεγάλο κόπο από το 2007 μέχρι το 2014 δυστυχώς ξηλώθηκε και καταργήθηκε συστηματικά από το 2015 μέχρι και το 2018, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ.
Πέραν της καταργήσεως του Νόμου Κατσέλη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ τροποποιήθηκε ο ελληνικός αστικός κώδικας, που ήταν εναρμονισμένος με το Ηπειρωτικό Δίκαιο , δηλαδή το γαλλογερμανικό που είναι φιλικό προς τον πολίτη και έγινε μία βίαια εισαγωγή του αγγλοσαξωνικού δικαίου , δηλαδή του δικαίου του δανειστή, που προβλέπει συνοπτικές διαδικασίες εκδίκασης , πλειστηριασμούς express και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Η ταφόπλακα μαζί με όλα τα ανωτέρω ήταν η ψήφιση επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ διατάξεως ότι η οποιαδήποτε διαμαρτυρία , ακόμα και ειρηνική εναντίων των πλειστηριασμών , αποτελεί ιδιώνυμο και διώκεται αυτεπάγγελτα από τις εισαγγελικές αρχές.
Τα ανωτέρω δεν είχαν συμβεί και δεν συμβαίνουν, ούτε στις χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ , ούτε σε υπάρχουσες δικτατορίες , ούτε καν στις αφρικανικές χώρες.
Τι προβλέπεται για το μέλλον
Συμπερασματικά ύστερα από 3 χρόνια στην Ελλάδα το αύριο δε θα έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του χθες που μεγαλώσαμε και με την Ελλάδα του σήμερα που ζήσαμε και ζούμε.
Προβλέπεται μία ραγδαία χειροτέρευση του βοιωτικού επιπέδου μία φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης , μία επικράτηση στην αγορά μονοπωλίων , ολιγοπωλίων και καρτέλ και δυστυχώς μία συνεχής φυγή ( Brain Drain) δεκάδων χιλιάδων εξειδικευμένων επιστημόνων , τεχνικών καθώς και διοικητικού προσωπικού στις ηλιακές ομάδες από 30 έως 65 ετών δηλαδή στις πλέον παραγωγικές ηλικίες που θα προστεθούν στους ήδη 500.000 που έχουν μεταναστεύσει.
Άραγε με ποιο ανθρώπινο , παραγωγικό , επιστημονικό , ανθρώπινο δυναμικό θα μπορέσουμε να ανατάξουμε την χώρα μας , μέσα στην επερχόμενη θύελλα γεωπολιτικών , γεωστρατηγικών , παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων;
Απο Βίκυ Μπαϊρακτάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου