Η εκδήλωση της «Νέας Αριστεράς» στα Γιαννιτσά, που υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούσε την ανάγκη για συστράτευση των προοδευτικών δυνάμεων, κατέληξε να αποτελέσει ένα μικρό, αλλά ενδεικτικό, πολιτικό «κάζο» για τον συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ Πέλλας, Γιώργο Σγουρούδη. Η δημόσια τοποθέτησή του, που έκανε τον γύρο των τοπικών «πηγαδιών», αποκάλυψε πολλά για τις εσωτερικές εντάσεις και τις αριστερές… αποχρώσεις.
Η "αποκατάσταση της αλήθειας" και οι ευθείες βολές
Ο κ. Σγουρούδης, με εμφανή την πικρία, ευχαρίστησε δημόσια τον Βασίλη Σκούρη για την «αποκατάσταση της αλήθειας» σχετικά με τον αποκλεισμό του. Μια φράση που από μόνη της λέει πολλά: για να χρειάζεται «αποκατάσταση αλήθειας», σημαίνει ότι κάποιοι προσπάθησαν να την αποκρύψουν. Και αυτό το «κάποιοι» είναι, κατά τον ίδιο, «τοπικά στελέχη» της Νέας Αριστεράς, που «μάλλον αυτοσαμποτάρουν τις εκδηλώσεις τους».
Η δήλωση του κ. Σγουρούδη δεν είναι απλώς ένα παράπονο. Είναι μια ευθεία βολή προς τοπικά στελέχη της Νέας Αριστεράς, τα οποία, στην προσπάθειά τους να χαράξουν μια διακριτή πορεία από τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να φτάνουν στον αποκλεισμό αριστερών στελεχών από εκδηλώσεις που υποτίθεται ότι απευθύνονται σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες.
Η ανάγκη συμπόρευσης και οι "καθαρότητες"
Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι η αναφορά του κ. Σγουρούδη στην «ανάγκη συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων», θυμίζοντας ότι αυτό το υποστήριζε «από τότε που ήμασταν στο 32%» και «τότε που κάποιοι δεν ήθελαν να ακούσουν καν τον όρο Δημοκρατική Παράταξη». Αυτή η αναφορά δεν είναι απλώς ιστορική. Είναι μια σαφής «απόδειξη» προς το εσωτερικό του χώρου ότι ο ίδιος υπήρξε πάντα υπέρ της διεύρυνσης και της ενότητας, σε αντίθεση με εκείνους που, όπως υπονοεί, προτιμούσαν την «καθαρότητα» της μικρής Αριστεράς.
Το "αυτοσαμποτάζ" της Κεντροαριστεράς
Το επεισόδιο στα Γιαννιτσά, όσο μικρό κι αν φαντάζει, είναι ενδεικτικό των παθογενειών που ταλανίζουν τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Ενώ στην κεντρική πολιτική σκηνή γίνεται λόγος για «ανασύνθεση» και «συνεργασίες», στην τοπική αυτοδιοίκηση, φαίνεται ότι οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και οι ιδεολογικές διαφορές δημιουργούν αχρείαστα τείχη.
Το ερώτημα είναι απλό: Πώς θα πείσεις τον κόσμο για την ανάγκη ενότητας και συμπόρευσης, όταν στελέχη του ίδιου χώρου αποκλείουν το ένα το άλλο από εκδηλώσεις; Η απάντηση είναι μάλλον προφανής: με τίποτα. Και το «αυτοσαμποτάζ» που αναφέρει ο κ. Σγουρούδης, είναι ίσως η πιο εύστοχη περιγραφή της κατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου