Άρθρο του Χρήστου Δημητριάδη
Ως δημοσιογράφος που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στον πολιτικό βίο, αλλά και τις χρόνιες παθογένειες που ταλανίζουν τον δημόσιο τομέα, οφείλω να σταθώ στην πρόσφατη παραίτηση του κ. Διονύση Σταμενίτη από τη θέση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Μια παραίτηση που, αν και υποβλήθηκε για λόγους «πολιτικής ευθιξίας», αφήνει πίσω της περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, ειδικά μετά τις δηλώσεις του ίδιου για «κοπτοραπτική» των λεγομένων του. Φυσικά αφορά και το νομό Πέλλας μιας και ο ίδιος εκλέγεται στην δική μας περιφερειακή ενότητα ενώ στην πιο κρίσιμη καμπή για τα αγροτικά θέματα της περιοχής, οι γεωργοί μας χάνουν ένα σημαντικό σύμμαχο.
Η επιστολή παραίτησης του κ. Σταμενίτη προς τον Πρωθυπουργό είναι σαφής και επί της ουσίας υπερασπιστική. Δηλώνει πως «ουδέποτε έχει υπάρξει το παραμικρό προς τη Διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ για παράκαμψη διαδικασιών ή υπέρβαση αυτών». Επιμένει πως οι συζητήσεις του αφορούσαν απλώς «την εξέταση προβλημάτων των πολιτών – παραγωγών που τέθηκαν υπόψη μου». Ωστόσο, η ταυτόχρονη δήλωση στην εκπομπή «Καλημέρα» στον ΣΚΑΙ ότι «είναι βέβαιο πως έχει γίνει κοπτοραπτική των λεγομένων μου» και ότι προστέθηκαν πράγματα που ο ίδιος δεν είπε, όπως το «κάντε και για μένα», δημιουργεί μια βαθιά αντιφατική εικόνα.
Αναγνωρίζω την πρόθεση του κ. Σταμενίτη να προστατεύσει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό από αρνητικές εντυπώσεις, όπως ο ίδιος δήλωσε. Η αναφορά του ονόματός του σε δικογραφία, ανεξαρτήτως περιεχομένου, είναι σαφές ότι δημιουργεί πολιτικό θόρυβο. Όμως, αν ο κ. Σταμενίτης είναι τόσο βέβαιος για την αθωότητά του και την παραποίηση των συνομιλιών, η στρατηγική της «πολιτικής ευθιξίας» μοιάζει, κατά την ταπεινή μου άποψη, εσφαλμένη και επιζήμια για την ίδια την αξιοπιστία του.
Αντί να παραιτηθεί και να αφήσει την αίσθηση ότι κάτι «κρύβεται» ή ότι υπάρχει κάποια «ατασθαλία», θα μπορούσε να είχε επιλέξει μια πιο δυναμική υπεράσπιση. Να επιμείνει στη διαφάνεια, να ζητήσει τη δημοσιοποίηση του πλήρους περιεχομένου των συνομιλιών, και να αφήσει την ελληνική δικαιοσύνη να αποφανθεί, αποκαλύπτοντας τυχόν παραποιήσεις. Η επιλογή της παραίτησης, ενώ παράλληλα υπονομεύει την ακρίβεια των στοιχείων, ενισχύει τη δυσπιστία και την καχυποψία του κοινού.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στο ότι «έπρεπε να απεμπλακώ εγώ από αυτή την ιστορία, για να προχωρήσει η κυβέρνηση σε πάρα πολλά σημαντικά ζητήματα». Αυτό, αν και δείχνει διάθεση προστασίας του κυβερνητικού έργου, ταυτόχρονα δημιουργεί την εντύπωση μιας βεβιασμένης απομάκρυνσης, η οποία ενισχύει τις φήμες αντί να τις διαλύει. Γιατί, αν όντως δεν υπήρχε τίποτα μεμπτό, γιατί η παραίτηση; Γιατί να μην παραμείνει στη θέση του και να δώσει τη μάχη του, αποδεικνύοντας την αλήθεια;
Η απορία του γιατί δεν ζητήθηκε και από τον έτερο Υφυπουργό η παραίτηση, ενώ από τον ίδιο ναι, είναι επίσης εύλογη και ενισχύει την αίσθηση ενός επιλεκτικού χειρισμού. Φυσικά, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά η κοινή γνώμη αναζητά απαντήσεις. Όπως ο κ. Σταμενίτης επεσήμανε, ο διάλογός του αφορά «διευκρινίσεις», όχι παράτυπες ενέργειες, και το «παράτυπο» σε άλλη συνομιλία αφορούσε τη νομιμότητα χειρόγραφων δηλώσεων. Αυτό κάνει την παραίτηση ακόμα πιο περίεργη, αν οι ισχυρισμοί του είναι ακριβείς.
Εν κατακλείδι, η παραίτηση του κ. Σταμενίτη, παρά τις προθέσεις του, αφήνει μια πικρή γεύση. Η προσπάθεια να «ξεπεραστεί» γρήγορα το θέμα μέσω της αποχώρησης, ενώ ταυτόχρονα αφήνονται υπόνοιες για «κοπτοραπτική», δεν εξυπηρετεί την αποκατάσταση της αλήθειας ούτε την ενίσχυση της εμπιστοσύνης. Στην πολιτική, η διαφάνεια και η πλήρης αντιμετώπιση των ζητημάτων είναι συχνά πιο αποτελεσματικές από τη σιωπή ή την αποχώρηση. Ειδικά όταν διακυβεύεται η εμπιστοσύνη των πολιτών σε θεσμούς και πρόσωπα, και όταν ο ίδιος ο παραιτηθείς αφήνει να εννοηθεί πως είναι θύμα μιας μεθοδευμένης παραποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου