ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *
Πολλοί πιστεύουν, 5 χρόνια μετά την
κρίση, ότι η Ελλάδα κατέρρευσε μόνο γιατί ουσιαστικά χρεοκόπησε οικονομικά και
νομίζουν ότι αν βελτιωθεί οικονομικά η χώρα θα διορθώσει μόνη της ριζικά τα
πράγματα. Άπαντες πλανόνται πλάνην οικτρά.
Η Ελλάδα δυστυχώς κατέρρευσε συνολικά και δεν πρόκειται να συνέλθει αν η πολιτική τάξη και η κοινωνία της δεν αντιληφθούν ότι πολλοί και όχι αποκλειστικά οι οικονομικοί, είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν ένα συγκροτημένο, κράτος, από το οποίο η χώρα μας απέχει πάρα πολύ.
Παράγοντες, όπως η νοοτροπία, οι θεσμοί, οι νόμοι, η δημόσια διοίκηση, η κουλτούρα, η παιδεία, η πρόνοια, η πρόβλεψη, η αντιμετώπιση του μέλλοντος που προβάλλει, οι στόχοι για την επόμενη πενταετία ή ακόμα και δεκαετία... Όποια βελτίωση και αν γίνει στα οικονομικά θα αποδειχθεί πρόσκαιρη αν δεν συνοδεύεται και από μία γιγαντιαία προσπάθεια ανασυγκρότησης του κράτους και της κοινωνίας, προκειμένου να σταματήσει η αποσύνθεση του κράτους που τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης έγινε αισθητή και διά γυμνού οφθαλμού... Μέχρι τώρα πολιτική ηγεσία και ΜΜΕ περιστρέφουν αποκλειστικά την σκέψη μας και τον δημόσιο διάλογο γύρω από τα οικονομικά, έχοντας αποδυθεί σε ένα άνευ προηγουμένου αγώνα βεβαίωσης και κυρίως είσπραξης φόρων και προστίμων. Μία πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά, αντίθετα στρέφει όλο και περισσότερους πολίτες ενάντια σ’ ένα κράτος ανάλγητο και περιχαρακωμένο στην εισπρακτική του πολιτική κάνοντας τους εύκολους αποδέκτες των ψευδολογιών και των υποσχέσεων της φαιοκόκκινης προπαγάνδας...
Ποιός μιλάει σήμερα για την εκπαίδευση και την παιδεία που είχαν καταρρεύσει ήδη ως σύστημα, πριν εκδηλωθεί η κρίση και φαίνεται να πιάνουν πάτο;
Ποιός παρακολουθεί τις τρομακτικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία από την ανάπτυξη της τεχνολογίας με τρομερές ταχύτητες από το ένα στάδιο στο άλλο;
Ποιός ασχολείται με την
υπογεννητικότητα που μαστίζει την χώρα, την γήρανση του πληθυσμού και τις
συνέπειες που αυτά συνεπάγονται;
Την περασμένη εβδομάδα μία πολύ σοβαρή έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι περισσότεροι από τους μισούς σημερινούς ανέργους θα πρέπει να αλλάξουν κλάδο απασχόλησης και τόπο διαμονής για να ενταχθούν πάλι στην αγορά εργασίας. (Ενα ,μικρό παράδειγμα είναι η μετακίνηση εκατοντάδων εργαζομένων στην Κορινθία και την Αιγιάλεια, από όλη την Ελλάδα προκειμένου να εργασθούν στην κατασκευή της Ν.Ε.Ο. Πατρών - Κορίνθου, που στεγάστηκαν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στο Αίγιο και τα περίχωρα, δημιουργώντας μία ανεπαίσθητη έστω κίνηση και στην τοπική αγορά...). Η κινητικότητα δηλαδή που επικρατεί στην αγορά εργασίας εδώ και χρόνια στις Η.Π.Α. κυρίως, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτελεί πλέον αναγκαία συνθήκη και στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, η Ελληνική εκπαίδευση παράγει χιλιάδες αποφοίτους από Λύκεια και ανώτατες σχολές χωρίς πραγματικές δεξιότητες για τις απαιτήσεις των καιρών. Κανείς δεν ασχολήθηκε και γι’ αυτό καθώς υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της περιβόητης “Ελληνικής Πραγματικότητας” και της αντικειμενικής πραγματικότητας.
Οι παραπάνω επισημάνσεις δεν είναι αόριστες ή τυχαίες και δεν χρειάζονται καν την αλλαγή της συλλογικής νοοτροπίας για να αποτελούν, αντικείμενα στοιχειώδους προβληματισμού σε μία κοινωνία και μία πολιτική τάξη με ελάχιστα αντανακλαστικά αυτοάμυνας, ή ακόμα χειρότερα επιβίωσης . Που πρέπει να φθάσει η κατάσταση στα Γυμνάσια, τα Λύκεια, τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ για να καταλάβουν οι πολιτικοί αρχηγοί, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, τα μίντια, οι καθηγητές, οι μαθητές, οι φοιτητές και οι γονείς τους ότι δεν πάει άλλο; Ότι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν παράγεται γνώση, αλλά ασυδοσία, βία και αδεξιότητα; Ότι το επίπεδο της παιδείας δεν κρίνεται από τις λίγες εκατοντάδες των καλών που διακρίνονται, αλλά από το μέσο όρο; Ότι σε καμία χώρα του κόσμου η εκπαίδευση δεν κακοποιείται σε τέτοιο βαθμό και συνεχώς, όπως στην Ελλάδα;
Είναι λυπηρό έως και αηδιαστικό με το τι ασχολούνται τα επιτελεία των κομμάτων που εννοείται ότι διαχειρίζονται την καθημερινότητα του πολίτη και από ποια οπτική γωνία την ακουμπάνε: Μόνο από το πόσο “δικοί μας” εμπλέκονται σε κάθε ζητούμενο και πως θα “κατατροπώσουμε” τους αντιπάλους μας!
Είναι δυνατόν οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι, οι Τσίπρες και οι λοιποί συγγενείς να μην προβληματίζονται καθόλου για την υπογεννητικότητα, την γήρανση του πληθυσμού, το μεγάλο πλήθος των συνταξιούχων; Ένα μεγάλο βέβαια θέμα είναι η επιβίωση των ασφαλιστικών ταμείων, που ήδη βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης, ένα όμως πολύ μεγαλύτερο είναι η επιβίωση του έθνους για το οποίο κόπτονται οι ναζιστές και οι ακροδεξιοί και το χωρίζουν σε κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα, οι κομμουνιστές και οι ακροαριστεροί. Είναι τραγικό, αλλά είτε η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη, είτε τολμήσει να αναζητήσει των ανύπαρκτη τύχη της έξω από αυτήν, σε μερικές δεκάδες χρόνια δεν θα υπάρχουν Ελληνες...
Τέλος, έχει σκεφθεί κάποιος από εκείνους που το “παίζουν” ταγοί του συστήματος πως θα αντιμετωπίσει μία καθυστερημένη τεχνολογικά χώρα σαν την δική μας, την τεχνολογία που σαρώνει τα πάντα; Που προχωράει με εκπληκτικές ταχύτητες αφήνοντας πίσω τις πολιτικές ηγεσίες και τις κοινωνίες που δεν μπορούν να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα; Που ναι μεν κάνει θαύματα, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί ανεργία και ακριβές εφαρμογές;
Δυστυχώς, ο χειμαρρώδης δημόσιος διάλογος της σημερινής Ελλάδας εξαντλείται στην παραπολιτική, την παραοικονομία και τον αχαλίνωτο λαϊκισμό... Και δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα ένα διαφορετικό φως... ότι πλησιάζουμε σε στεριά...
Το καράβι βυθίζεται και τα μόνα που τρέχουν να σωθούν είναι τα ποντίκια...
Την περασμένη εβδομάδα μία πολύ σοβαρή έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι περισσότεροι από τους μισούς σημερινούς ανέργους θα πρέπει να αλλάξουν κλάδο απασχόλησης και τόπο διαμονής για να ενταχθούν πάλι στην αγορά εργασίας. (Ενα ,μικρό παράδειγμα είναι η μετακίνηση εκατοντάδων εργαζομένων στην Κορινθία και την Αιγιάλεια, από όλη την Ελλάδα προκειμένου να εργασθούν στην κατασκευή της Ν.Ε.Ο. Πατρών - Κορίνθου, που στεγάστηκαν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στο Αίγιο και τα περίχωρα, δημιουργώντας μία ανεπαίσθητη έστω κίνηση και στην τοπική αγορά...). Η κινητικότητα δηλαδή που επικρατεί στην αγορά εργασίας εδώ και χρόνια στις Η.Π.Α. κυρίως, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτελεί πλέον αναγκαία συνθήκη και στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, η Ελληνική εκπαίδευση παράγει χιλιάδες αποφοίτους από Λύκεια και ανώτατες σχολές χωρίς πραγματικές δεξιότητες για τις απαιτήσεις των καιρών. Κανείς δεν ασχολήθηκε και γι’ αυτό καθώς υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της περιβόητης “Ελληνικής Πραγματικότητας” και της αντικειμενικής πραγματικότητας.
Οι παραπάνω επισημάνσεις δεν είναι αόριστες ή τυχαίες και δεν χρειάζονται καν την αλλαγή της συλλογικής νοοτροπίας για να αποτελούν, αντικείμενα στοιχειώδους προβληματισμού σε μία κοινωνία και μία πολιτική τάξη με ελάχιστα αντανακλαστικά αυτοάμυνας, ή ακόμα χειρότερα επιβίωσης . Που πρέπει να φθάσει η κατάσταση στα Γυμνάσια, τα Λύκεια, τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ για να καταλάβουν οι πολιτικοί αρχηγοί, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, τα μίντια, οι καθηγητές, οι μαθητές, οι φοιτητές και οι γονείς τους ότι δεν πάει άλλο; Ότι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν παράγεται γνώση, αλλά ασυδοσία, βία και αδεξιότητα; Ότι το επίπεδο της παιδείας δεν κρίνεται από τις λίγες εκατοντάδες των καλών που διακρίνονται, αλλά από το μέσο όρο; Ότι σε καμία χώρα του κόσμου η εκπαίδευση δεν κακοποιείται σε τέτοιο βαθμό και συνεχώς, όπως στην Ελλάδα;
Είναι λυπηρό έως και αηδιαστικό με το τι ασχολούνται τα επιτελεία των κομμάτων που εννοείται ότι διαχειρίζονται την καθημερινότητα του πολίτη και από ποια οπτική γωνία την ακουμπάνε: Μόνο από το πόσο “δικοί μας” εμπλέκονται σε κάθε ζητούμενο και πως θα “κατατροπώσουμε” τους αντιπάλους μας!
Είναι δυνατόν οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι, οι Τσίπρες και οι λοιποί συγγενείς να μην προβληματίζονται καθόλου για την υπογεννητικότητα, την γήρανση του πληθυσμού, το μεγάλο πλήθος των συνταξιούχων; Ένα μεγάλο βέβαια θέμα είναι η επιβίωση των ασφαλιστικών ταμείων, που ήδη βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης, ένα όμως πολύ μεγαλύτερο είναι η επιβίωση του έθνους για το οποίο κόπτονται οι ναζιστές και οι ακροδεξιοί και το χωρίζουν σε κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα, οι κομμουνιστές και οι ακροαριστεροί. Είναι τραγικό, αλλά είτε η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη, είτε τολμήσει να αναζητήσει των ανύπαρκτη τύχη της έξω από αυτήν, σε μερικές δεκάδες χρόνια δεν θα υπάρχουν Ελληνες...
Τέλος, έχει σκεφθεί κάποιος από εκείνους που το “παίζουν” ταγοί του συστήματος πως θα αντιμετωπίσει μία καθυστερημένη τεχνολογικά χώρα σαν την δική μας, την τεχνολογία που σαρώνει τα πάντα; Που προχωράει με εκπληκτικές ταχύτητες αφήνοντας πίσω τις πολιτικές ηγεσίες και τις κοινωνίες που δεν μπορούν να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα; Που ναι μεν κάνει θαύματα, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί ανεργία και ακριβές εφαρμογές;
Δυστυχώς, ο χειμαρρώδης δημόσιος διάλογος της σημερινής Ελλάδας εξαντλείται στην παραπολιτική, την παραοικονομία και τον αχαλίνωτο λαϊκισμό... Και δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα ένα διαφορετικό φως... ότι πλησιάζουμε σε στεριά...
Το καράβι βυθίζεται και τα μόνα που τρέχουν να σωθούν είναι τα ποντίκια...
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και
εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου