Τέλος οι νέες άδειες σε παραγωγούς για πλανόδιο εμπόριο

Σε απόγνωση οι αγρότες της Αλμωπίας

Καλοκαίρι 2014. Οι κεντρικοί δρόμοι όσο και οι παράδρομοι στο νομό γεμίζουν τρακτέρ με καρότσες γεμάτες με τη παραγωγή που μαζί με τα κεράσια χαρακτηρίζουν την περιοχή, τα ροδάκινα. Μια εικόνα γνώριμη όπως γνώριμος είναι και ο ετήσιος αγώνας για τη διάθεσή τους. Φέτος όμως η εικόνα είναι πιο ασπρόμαυρη που βάφεται -ή μάλλον «ξεβάφεται»- από την αγωνία που διαφαίνεται στα πρόσωπα των αγροτών για το πού θα καταλήξει η κατηφόρα της τιμής… Πόσο πιο κάτω;

Συνεταιρισμοί που ασθμάζουν, έμποροι που δεν μπορούν να τα διαθέσουν και τα λοιπά, και τα λοιπά… Και ο παραγωγός αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του: να προσπαθήσει να τα διαθέσει μόνος του. Με τις νόμιμες βέβαια, διαδικασίες. Γελάστηκε. Με νόμο που η ισχύς του ορίστηκε η 31^η Μαΐου, δε δίνεται η δυνατότητα σε παραγωγό να βγάλει άδεια πλανόδιου πωλητή. Όχι, δεν μπορεί αν δεν έχει κάνει ήδη έναρξη κάποιο χρόνο πριν. Και το ερώτημα είναι γιατί.

Σε ένα κράτος που διατείνεται ότι στόχος του είναι η ανάπτυξη, σε μια κοινωνία που έχει πληγωθεί από την ανεργία και την ανέχεια, στερείται άλλη μία διέξοδος για οικονομική ανάσα. Όχι, δεν μπορεί να διαθέσει μόνος του τα προϊόντα του αν δεν έχει άδεια προηγούμενων ετών. Και αν είναι νέος αγρότης; Και αν είχε τα προηγούμενα έτη συνεργαζόμενο έμπορο ο οποίος πλέον δήλωσε πτώχευση (ναι, αδύνατο στις μέρες μας); Και αν απλώς τώρα θέλησε να αυτοδιαθέσει τον κόπο του; Όχι. Δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Αναρωτιέμαι, θα το κάνουμε και αυτό κληρονομικό;