Σαν βόμβα έπεσε στην δημοσιογραφική πιάτσα η επίσημη αποχώρηση του επιχειρηματία Νίκου Ρίζου από το ΠΟΤΑΜΙ. Ο κος Ρίζος υπήρξε υποψήφιος Βουλευτής και ενεργό στέλεχος καθώς συμμετείχε στο συνέδριο του κόμματος πριν από ένα περίπου μήνα. Τους ακριβείς λόγους αποχώρησης του θα τους διαβάσετε παρακάτω:
Ήρθα στο ΠΟΤΑΜΙ αβίαστα πριν από ένα χρόνο και κάτι, όπως αβίαστα το 2014 στις ευρωεκλογές ψήφισα τον Κύρκο. Ήμουν ΠΟΤΑΜΙ, όπως λένε πολλοί, πριν γίνει καν το ΠΟΤΑΜΙ! Έτσι λοιπόν ήμουν και δυο φορές υποψήφιος με το ΠΟΤΑΜΙ. Ήμουν επίσης ΠΟΤΑΜΙ και τότε σε εκείνο το γελοίο, αντισυνταγματικό και διχαστικό δημοψήφισμα (διαπλεκόμενε , προσκυνημένε , Γερμανοτσολιά , γκαρσόνι του Μπόμπολα), όπως ήμουν εκεί και όταν λέγαμε πάση θυσία ευρώ. Ήμουν ακόμη εκεί, και όταν, ως προσκυνημένοι, επισκεπτόμασταν τον Γκάμπριελ, αλλά και όταν μιλούσαμε για διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Συνέχιζα να είμαι εκεί και όταν λέγαμε για διορισμούς μόνο μέσω ΑΣΕΠ, για το κλείσιμο των άχρηστων δημόσιων οργανισμών, για αξιολόγηση στο δημόσιο και απόλυση των επίορκων, υπόδικων και άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και όταν ενοχλούσαμε όλους τους καλοβoλεμένους παρτάκηδες και κρατικοδίαιτους .Και ήμουν εκεί, όχι γιατί ήθελα να ακολουθήσω πολιτική σταδιοδρομία, αλλά γιατί ήθελα να αποδείξουμε ότι γίνεται πολιτική χωρίς πολιτικούς(επαγγελματίες πολιτικάντηδες),αλλά μόνο με ανθρώπους της εργασίας ,δυνατούς και καταξιωμένους στο αντικείμενό τους και γενικότερα στη ζωή. Αποδείξαμε ότι τίποτα δεν είναι απροσπέλαστο στην πολιτική, εάν πραγματικά θέλεις να ασχοληθείς, να προσφέρεις και αν, βέβαια, θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα! Και αν δεν μπορείς να τα αλλάξεις όλα, τουλάχιστον να βοηθήσεις να γίνουν καλυτέρα. Θέλω εδώ να καταθέσω ότι δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να εκπροσωπείς τον ρεαλισμό και τον ορθολογισμό στη χώρα της ήσσονος προσπάθειας, που όλα γίνονται αρκεί να έχεις τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση, στη χώρα που άλλη ομορφότερη και εξυπνότερη δεν υπάρχει στον πλανήτη και ειδικά, όταν εκπροσωπείς τον Μπόμπολα, τον Σημίτη, τα διαπλεκόμενα ,τους Γερμανούς… Και δεν είναι μάλιστα εύκολο, όταν μαθαίνεις ότι στα Μέσα ενημέρωσης του νομού σου θα εκπροσωπεί το ΠΟΤΑΜΙ ένας, δηλαδή ο συντονιστής του νομού (και σε άλλες 4 θέσεις), ο κύριος Θεοδόσης .Επίσης δεν είναι εύκολο να συνεχίσεις όταν, όλοι όσοι σε πρότειναν, έχουν αποχωρήσει ( Σαμσούρης Ιωάννης, Θεσσαλονίκη. Στυλιανίδης Παναγιώτης, Κόρινθος. Θεοδόσης Ιάκωβος, Έδεσσα.) Επιπλέον, δεν πείραζε ακόμα και η λάσπη από αυτούς που πούλησαν ελπίδα και έσκιζαν μνημόνια και δεν πείραζε βέβαια, που ήμασταν συνέχεια εκεί, για να κρατήσουμε τη χώρα στις ράγες και ας μας έβριζαν οι Συριζαίοι σύντροφοι! Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν το διάγγελμα του Τσίπρα για το δημοψήφισμα που μας επέπληξε, γιατί προστρέξαμε να τον βοηθήσουμε! Η αλήθεια βέβαια, ήταν ότι δεν έλεγε και ψέματα, μια και πού μας έχανες πού μας έβρισκες στο Μαξίμου ήμασταν! Ό,τι θέλει ο κανακάρης μας, ό,τι θέλει το χαμογελαστό παιδί! Λάθος, μέγα λάθος. Γιατί; Διότι για εμάς δε βρήκαμε χρόνο ποτέ να τα πούμε και να διαφωνήσουμε, παρά μπαίναμε πάντοτε μπροστά. Μπροστά σε όλα, ακόμα και στο σύμφωνο συμβίωσης που οι ξεδιάντροποι των ΑνΈλ τόλμησαν να μας το χρεώσουν και αυτό. Να είναι καλά ο Αμυράς που τους απάντησε κατάλληλα (Ο Κατσίκης και η κτηνοβασία). Εντάξει, ποιος δεν κάνει λάθη; Ποιος δε βάζει αυτογκόλ; Δεν πειράζει, είπα, πάμε παρακάτω και έτσι πέρασε ένας χρόνος και κάτι. Ήρθα στο συνέδριο και είπα restart. Ψήφισα τον Σταύρο, μπήκα και στη ΜΕΣΥΑ. Όλα καλά και συνεχίζουμε… Είμαι Ποτάμι, μένω στο Ποτάμι του 2% που πρέπει να επανέλθει και να κάνει την επιστροφή, το μεγάλο come back. Και τώρα τι έγινε πάλι; Τι έκανε; Έγινε πάλι αερόσακος του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ; Νεκρανέστησε τον Καμένο και τους ΑΝΕΛ; Προσέτρεξε σε βοήθεια της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών; Καλά, υποστηρίζεις τον Μουζάλα για το σαρδάμ( NAI ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΦΥΡΟΜ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ), όταν ο ίδιος λέει ότι ήταν γκάφα; Όταν την προηγούμενη εβδομάδα στο συμβούλιο αρχηγών ζήτησες την αντικατάστασή του με έναν υπερυπουργό; Υπό αυτές τις συνθήκες και επειδή, εγώ προσωπικά, δεν αισθάνομαι νταντά του Τσίπρα, ούτε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να σας αποχαιρετήσω . Σας ευχαριστώ βέβαια, για την τιμή που μου κάνατε να με έχετε δύο φορές στα ψηφοδέλτια. Επίσης, ευχαριστώ τους συμπολίτες μου που με τίμησαν με την ψήφο τους μέσα σε κλίμα πόλωσης που συντηρεί ακόμα και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και τα φερέφωνά του. Εδώ τερματίζεται η σύντομη εμπλοκή μου με την κεντρική πολιτική σκηνή και το εννοώ, αν και οι σειρήνες είναι αρκετές εδώ και καιρό. Εγώ όμως, όπως είπαμε, δεν είμαι πολιτευτής. Για έμενα η συμμετοχή στα κοινά είναι υποχρέωση και δε θα πάψω ποτέ να είμαι ενεργός πολίτης και χαίρομαι ακόμη, γιατί στο ΠΟΤΑΜΙ γνώρισα τόσους ενεργούς πολίτες όσους, ειλικρινά, όλα μαζί τα κόμματα δεν έχουν. Ευχαριστώ πολύ για το ταξίδι και μένω με τις αναμνήσεις των εξαίρετων ανθρώπων που γνώρισα και τις φιλίες που δημιούργησα. Σε αυτούς, λοιπόν, θέλω να αφιερώσω λίγους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα. Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί. Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ’ όλες τις καρδιές, σ’ όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: "Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα". Αυτό θέλουμε κι εμείς. Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
Σας ευχαριστώ Νικόλαος Ρίζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου