Το μεσημέρι της Μ Παρασκευής στο προαύλιο της εκκλησίας, κάτω απ' τον ανοιξιάτικο ουρανό οι κοπέλες στόλιζαν τον Επιτάφιο με λουλούδια κάθε λογής, πασχαλιές, κρίνοι, αγριοπαπαρούνες και ζουμπούλια, όλα μαζεμένα απ' τους μπαξέδες τραγουδώντας το << Σήμερα μαύρος ουρανός>>.
Εμείς αγόρια και κορίτσια τρέχαμε στα μπαίρια να μαζέψουμε κιτρινολούλουδα, ανθισμένες μολόχες και κάθε λογής αγριολούλουδα για να στολιστεί ο Επιτάφιος. Τα αγόρια είχαμε και μιά άλη αποστολή σοβαρή και υπέυθυνη. Βαρούσαμε ολημερίς με τη σειρά την καμπάνα. Αργά και πένθημα, όπως μας ορμήνευαν οι μεγάλοι.
Σαν βράδιαζε ψάλλαμε όλοι μαζί, γύρω από τον επιτάφιο, το <<Η Ζωή εν Τάφω>> Ύστερα γίνονταν η περιφορά στους δρόμους του χωριού. μπροστά τα εξαπτέρυγα και πίσω ο Επιτάφιος, ο παπάς, οι ψάλτες και πίσω τους ο Βασίλης ο Καλούλης που έφεγγε με το λούξ για να διαβάζουν.Ένα πύρινο ποτάμι απο κεριά και φαναράκια του γκαζιού κυλούσε καταπόδι και σε κάθε σταυροδρόμι σταματούσε για να μνημονέψει ο παπα-Γιώργης ονόματα αποθαμένων του χωριού.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ << ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ >> του Πολίτη Νουμπάρατζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου