Οι δυσκολίες κάνουν κάποιους ανθρώπους να σπάνε. Άλλους, να σπάνε ρεκόρ".
Δεν ήταν απόλυτα συνειδητοποίηση δική μου , ότι το άθλημα της κολύμβησης ήταν αυτό που ήθελα να ασχοληθώ, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ούτε γνώριζα την πορεία μου . Στην αρχή δεν πολύ προσπαθούσα, όπως αρμόζει για έναν επαγγελματία αθλητή.
Το 2010 το Μάιο, βρέθηκα με άσχημη υποτροπή της κατάστασης της υγείας μου, από το αυτοάνοσο ,όπου έχω και ονομάζεται Stiff Person Syndrome.
Για αρκετό διάστημα χρειάστηκε να κάνω θεραπευτική πισίνα για να ανακτήσω το μυϊκό μου σύστημα, που είχε εξασθενήσει. Έτσι άρχισα δειλά -δειλά τα πρώτα μου βήματα στο χώρο του αθλητισμού. Κυρίως από την προτροπή του θεραπευτή μου και πλέον προπονητή μου Μιχάλη Νικόπουλου .
Δεν γνώριζα καθόλου την έννοια του πρωταθλητισμού .Μέχρι το 2014, δεν είχα δείξει κανένα δείγμα, αγάπης προς το άθλημα. Έβλεπα τους Ολυμπιακούς και παραολυμπιακούς αγώνες και τους θεωρούσα, υπέρ ήρωες, με "μαγικές " ικανότητες-δυνατότητες. Το 2015 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Μαδέιρα, που κατάφερα να λάβω την 3η θέση, ένας συναθλητής μου ,που θαυμάζω μέχρι σήμερα, ο Ταιγιανίδης, μου είπε με χαμόγελο << τώρα είσαι αθλήτρια, καλώς ήρθες στην ομάδα >> Να το ακούς αυτό από έναν τόσο καταξιωμένο αθλητή, σημαίνει κάτι. Έτσι ξεκίνησε για μένα το όμορφο "ταξίδι " στο χώρο του πρωταθλητισμού της κολύμβησης.
Συνάντησες δυσκολίες στην προσπάθεια σου αυτή;
Συνάντησα αρκετές δυσκολίες, λόγω της πάθησης μου . Αρχικά να πω , ότι μέχρι το 2017 ήμουν στην κατηγορία s3. ( Swimming 3) . Το 2018 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Δουβλίνου, χρειάστηκε να περάσω κατηγοριοποίηση , όπως όλοι οι συναθλητές μου . Αυτό εμένα για κάποιο λόγω, με τάραξε πιο πολύ από όλους. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Τελικά καθώς άλλαξα κατηγορία από s3 σε s4 , έπρεπε να το υποστηρίξω σωστά.
Οι πρώτοι μου αγώνες, λόγω της δικής μου αβεβαιότητας, πήγαν άσχημα. Όλα έδειχναν, ότι δεν θα τα καταφέρω. Όμως μετά από συνομιλία μου με τον ψυχολόγο κ.Δημήτρη Πετρούνια , της Εθνικής Ομάδας κολύμβησης ατόμων με αναπηρία, όπου ανήκω, άρχισε ο νους μου να αλλάζει τον τρόπο σκέψης του και ένοιωσα μέσα μου ,ψυχικά πιο δυνατή.
Έτσι την τελευταία ημέρα των αγώνων, στο αγώνισμα του ύπτιο ζήτησα από τον εαυτό μου ,να δώσει τον καλύτερο εαυτό και να δείξει τι πραγματικά θέλει να πετύχει. Το ακατόρθωτο, μέχρι πρότινος. Με το λάβετε θέσεις και το σφύριγμα της εκκίνησης, άρχισα στη διαδρομή μου να δίνω ένταση, να νοιώθω σαν να πετάω. Έφτασα πρώτη. Έκλαιγα από τη χαρά μου . Έκανα υπερήφανη τη χώρα μου και τους ανθρώπους που με πίστεψαν εξαρχής. Μα πάνω από όλα εμένα .
Με αυτό το παράδειγμα, θέλω να πω ότι , όπου υπάρχει προσπάθεια, υπάρχει και η δυσκολία
Θεωρείς ότι έχετε την υποστήριξη και την αρωγή από το κράτος ;
Θεωρώ ότι το κράτος λόγω έτη οικονομικής δυσχέρειες, δεν είναι σε θέση να μας στηρίξει. Γίνονται δράσεις για ενημέρωση του κόσμου για τους αθλητές, παραολυμπιονίκες της χώρας μας . Είναι δύσκολο να βρούμε χορηγούς, γιατί τα βλέμματα όλων των επιχειρήσεων, είναι στραμμένα στους αρτιμελείς. Το αναφέρω, χωρίς καμία κατηγορό. Απλά στη χώρα μας είναι κάπως άγνωστη η έννοια αναπηρία, οι ανάγκες και οι ικανότητες που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος με οποιαδήποτε αναπηρία.
Εγώ ευτυχώς μέσω του σωματείου ατόμων με νευρομυικες παθήσεις ,το MDA Ελλάς , που έδειξε την αμέριστη συμπαράσταση και κατανόηση, θέλησε να με στηρίξει και το έκανε. Με σύστησαν στην διευθύνων σύμβουλο της PwCGreece , την κυρία Βίβιαν Τσαμαδού και το αίτημα έγινε δεκτό. Έτσι πλέον από το 2016 η PwC Greece είναι χορηγός μου, μέχρι και τους αγώνες του Τόκιο το 2021 . Στάθηκα τυχερή πραγματικά και τους ευχαριστώ για αυτό.
Επίσης το Δ.Υ.Α.ΜΕ.Α (Δεν Υπάρχουν Άνθρωποι με Ειδικές Ανάγκες Μόνο άνθρωποι ) ,της κυρίας Σύλβιας Αντώναρου με στηρίζει στην καθημερινότητα μου.
Σημαντικό ρόλο επίσης ότι η Herbalife έγινε χορηγός μου στα προϊόντα της.
Όλα αυτά με στηρίζουν ως αθλήτρια.
Πώς είναι η καθημερινότητα σου τώρα με τον κορονοιο;
Η καθημερινότητα μου τώρα με τον κορονοιο, νομίζω ότι έχει διαταραχθεί αρκετά . Νομίζω όλων μας πλέον. Δεν κάνω τίποτα. Διαβάζω, ενημερώνομαι, ζωγραφίζω, κάνω όσο μπορώ ενδυνάμωση στο σπίτι, μιας και τα πάντα βρίσκονται σε αδράνεια πλέον . Οι αγώνες ακυρώθηκαν, οπότε μένω σπίτι και βρίσκω τρόπους να περνάω καλά . Άλλοτε τα καταφέρνω, άλλοτε μου φαίνεται ζόρικο. Όμως το γεγονός από μόνο του , με τόσες απώλειες, είναι τραγικά δυσάρεστο. Δύσκολο να το διαχειριστεί ο καθένας μας. Με θλίβει το γεγονός ότι τα Μ.Μ.Ε παρουσιάζουν, ως στατιστικά νούμερα , τους ανθρώπους που έχασαν την μάχη με τη ζωή για οποιοδήποτε λόγω . Εννοώ ,πλέον δεν ταράζει τον λαό το άκουσμα , σε παγκόσμιο επίπεδο !! Ενώ θα έπρεπε να μας σοκάρει το γεγονός και να λαμβάνουμε τα μέτρα μας ,ώστε να μειώνονται τα κρούσματα.
Η δική μου άποψη είναι, ότι ο παρατεταμένος εγκλεισμός, δεν φέρνει τα σωστά αποτελέσματα. Έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, λόγω κακής διαχείρισης του λανθασμένου εγκλεισμού.Δεν δόθηκε καμία εναλλακτική λύση-πρόταση. Οι άνθρωποι από τη μια μέρα στην άλλη, χάνουν τις δουλειές τους , με ένα υποτυπώδες επίδομα ανεργίας. Πως να το διαχειριστεί ένας νους όλο αυτό; Πως άνθρωποι με οικογένεια, παιδιά, θα τραφούν;
Επιπρόσθετα, γονείς με παιδιά και ενήλικες, με αυτισμό ή άλλου τύπου αναπηρία, πως μπορεί να διακόπτεται έτσι απότομα η καθημερινή τους ρουτίνα και ειδική εκπαίδευση. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του "lockdown " Άρα απροετοίμαστους, μας βρήκε και χωρίς επαρκή ιατρικό εξοπλισμό. Όλα αυτά με ανησυχούν.
Άρα το πως είναι η δική μου καθημερινότητα, είναι το ελάχιστο.
Μίλησε μας για τα όνειρα σου;
Γενικά όντως, ονειροπόλος είμαι. Μου αρέσει να βλέπω να βελτιώνομαι, εγώ και οι γύρω μου . Αν εγώ βελτιώνομαι και γύρω μου ,όλα μένουν στάσιμα, τότε και η ίδια παρασύρομαι στη στασιμότητα.
Θα μου άρεσε να έβλεπα τη χώρα μας , να εξελίσσεται σε μια πολύ παραγωγική χώρα, με σεβασμό στα δικαιώματα του συνανθρώπου του . Να δημιουργούσαν ,δρόμους προσβάσιμους για όλους τους ανθρώπους κι όχι μόνο για τους ευέλικτους. Όχι κάτι εξωπραγματικό. Άλλωστε όλη η Ευρώπη έχει δρόμους και νόμους που τηρούνται. Να υπάρχουν ανθρώπινες εγκαταστάσεις και χώροι για όλη την γκάμα του πληθυσμού.
Να άλλαζε το εκπαιδευτικό σύστημα. Πολλά όνειρα, άπιαστα, προς το παρόν.
Πρωτίστως, να άλλαζε η ατομιστική , ανταγωνιστική νοοτροπία μας .Αυτό θα έφερνε θετικά αποτελέσματα.
Το ατομικό μου όνειρο, είναι να συνεχίσω να βελτιώνομαι ως άνθρωπος, ως αθλήτρια και να καταφέρω στους αγώνες του Τόκιο 2021 ,να φέρω μια αξιοπρεπή θέση.
Παγκόσμια πρωταθλήτρια ποιο το μήνυμα σου ;
Το να προσπαθείς, δείχνει ένδειξη ότι ζεις .. ! Ζήσε το όνειρο σου ,δίχως περιορισμούς . Δεν έχει σημασία αν πέτυχες το τέλειο, άλλωστε το τέλειο δεν υπάρχει. Το τέλειο είναι να δημιουργείς κάτι όμορφο, καθημερινά με τη στάση σου . Δείξε το καλύτερο σου εαυτό , μπορείς.
Σε ευχαριστώ θερμά τιμή μου !
Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, πρωταθλήτρια κολύμβησης ΑμεΑ
με τον προπονητή της κο Μιχάλη Νικόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου