΄΄Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ΄΄29 ΜΑ´Ι᾿ΟΥ 1453 - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΑ΄ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ  Η  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΣΙΣΚΟΥ

567 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΚΟΥΠΟΛΗΣ, ΠΟΥ 

ΣΗΜΑΝΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΜΩΑΜΕΘ Β΄

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ- ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

Η άλωση της πόλης ήταν το αποτέλεσμα μιας παρακμής μερικών αιώνων που ξεκίνησε από τον 11^ο αιώνα. Τα κυριότερα αίτια ήταν η εξασθένηση της αυτοκρατορικής εξουσίας, οι  θρησκευτικές έριδες, η  εξαθλίωση των πολιτών από τη βαριά φορολογία, η μείωση των γεννήσεων, γενικά οι εσωτερικές αδυναμίες του κράτους, οι βαρβαρικές επιδρομές και  η οικονομική διείσδυση των ιταλικών δημοκρατιών που κατάφεραν σταδιακά να πάρουν στα χέρια τους όλο το θαλάσσιο Βυζαντινό εμπόριο και να υποτάξουν την πόλη οικονομικά.

Να θυμίσουμε πως η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Φράγκους σταυροφόρους εξασθένησε ανεπανόρθωτα  τη Βασιλεύουσα και την οδήγησε σε μία φθίνουσα πορεία, με τους πολίτες να τρέπονται σε φυγή προς ασφαλέστερα μέρη            (σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι από την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα με τη σύγχρονη μέθοδο υποταγής;)  Ακόμη και όσοι παρέμειναν στην πόλη διχασμένοι σπαράσσονταν  με διάφορα θρησκευτικά ζητήματα εκείνης της εποχής.

Το θάρρος και η πολιτική δραστηριότητα του τελευταίου αυτοκράτορα προσπάθησαν να τη σώσουν,  όμως χωρίς αποτέλεσμα επειδή η παρακμή ήταν προχωρημένη. Οι ελπίδες στράφηκαν στη βοήθεια από τη Δύση και επεδίωξε ακόμη και την ένωση των δύο εκκλησιών για να  λάβει βοήθεια, κάτι που εξόργισε το βυζαντινό λαό, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να θεωρούν τους Οθωμανούς μικρότερο κακό από την υποταγή στη Ρώμη.

Η  βοήθεια των Λατίνων-δυτικών για την Κωνσταντινούπολη δεν έφτασε ποτέ και αυτό οφείλεται κυρίως στα συμφέροντα των δυτικών. Ακολούθησαν την πολιτική των  Νορμανδών, των Γερμανών και των Γάλλων προκατόχων τους  απέναντι στο Βυζάντιο, δηλ. όλοι αυτοί εποφθαλμιούσαν για τον εαυτό τους το αυτοκρατορικό στέμμα.  

Οι Οθωμανοί πέρασαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη το 1345 ως σύμμαχοι του διεκδικητή του βυζαντινού θρόνου Ιωάννη Κατακουζηνού και απέκτησαν σταθερή βάση από όπου λεηλατούσαν ευρωπαϊκές περιοχές.        

Μετά το θάνατο του Μουράτ Β΄, τον Φεβρουάριο του 1451, κατέλαβε το θρόνο ο γιος του Μωάμεθ Β΄ ο οποίος, μεταξύ των άλλων  προετοιμασιών και κατακτητικών σχεδίων, κατασκεύασε φρούριο στην ευρωπαϊκή  όχθη του Βοσπόρου για να ελέγχει τα στενά.

Λίγες ημέρες πριν από την άλωση η κατάσταση ήταν θλιβερή μέσα στην  πόλη. Το γεγονός της αποτυχημένης προσπάθειας να πυρποληθεί  ο στόλος  του Μωάμεθ Β΄ στο Κεράτιο, η απειθαρχία των Ελλήνων πολεμιστών, οι δεισιδαιμονίες, οι θρησκοληψίες, η έλλειψη τροφίμων, οι λιποταξίες, η άρνηση των πλουσίων να ενισχύσουν οικονομικά τον αυτοκράτορα καλλιεργούσαν ένα κλίμα απόγνωσης.

Η άλωση έγινε στις 29 Μαΐου 1453, μετά από σκληρή πολιορκία από τον Οθωμανικό στρατό του σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ που είχε ξεκινήσει στις 6 Απριλίου.  Ο  οθωμανικός στρατός αριθμούσε 150.000 οπλισμένους βαριά με  σύγχρονο οπλισμό και 400 πλοία.

Η δική μας πλευρά είχε 7.000 στρατό, που προσπαθούσε να υπερασπιστεί και τους 50.000 εξαθλιωμένους κατοίκους.

Ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε ότι μπορούσε για να σώσει την πόλη. Τα ξημερώματα άρχισε η μεγάλη  επίθεση από ξηρά και θάλασσα.                        Πάνω στα κατεστραμμένα εσωτερικά τείχη, μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Ρωμανού, σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην προσπάθειά του να απωθήσει τους εισβολείς.

Η πόλη έπεσε στα χέρια των τούρκων, ακολούθησαν καταστροφές, λεηλασίες, βιασμοί, όσοι αντιστέκονταν σφάχτηκαν και άλλοι  σκλαβώθηκαν…

Το κοσμοϊστορικό γεγονός της άλωσης έφερε και το τέλος του Βυζαντίου, με όλες τις θλιβερές συνέπειες που υφιστάμεθα ακόμη και σήμερα οι Έλληνες και γενικότερα οι λαοί της Ευρώπης. Καταστράφηκε η Βασιλεύουσα, μια από τις μεγαλύτερες κοιτίδες του παγκόσμιου πολιτισμού.