✅Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Η Έδεσσα, η Πρωτεύουσα της Πέλλας, βρίσκεται στο επίκεντρο και παράλληλα στο μεταίχμιο αποφάσεων, εξελίξεων, προοπτικών αλλά και αλλαγής συσχετισμών. Επί της ουσίας χρειάζεται ένα δημιουργικό σοκ επανεκκίνησης αλλά και ταυτοποίησης του χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει από τα επόμενα 15 χρόνια.
Όλα τριγύρω αλλάζουν και οι γειτονικές πόλεις με τον ένα ή με τον τρόπο, επιλέγουν το πώς θα πορευτούν. Στην Φλώρινα προτιμούν την υιοθέτηση εναλλακτικών τρόπων τουρισμού, ενώ η περιοχή στηρίζεται από αγροτικό εισόδημα αλλά και από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Νάουσα έχει επιλέξει τον αγροτικό τομέα με ισχυρό band name τα ροδάκινα Ναογκούστα. Η Κοζάνη είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί με τον πακτωλό χρημάτων την μετάβαση στην μετά του λιγνίτη εποχή. Εμείς τι κάνουμε; Τι είναι η Έδεσσα; Αγροτική; Τουριστική; Εναλλακτική ή περιοχή των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων;
Ποιος μπορεί να μας δώσει ταυτότητα; Ο Δήμος, η Περιφέρεια, το Επιμελητήριο; Άλλοι φορείς; Η απάντηση είναι όλοι μαζί και φυσικά οι πολίτες που πρέπει επιτέλους να ενεργοποιηθούν. Οι υποδομές από το 2004 μέχρι σήμερα είναι ικανοποιητικές για την πόλη. Η ύπαρξη βιολογικού καθαρισμού. Οι ποταμοβραχιώνες. Οι αστικές αναπλάσεις και οι πεζοδρομήσεις. Είναι άλματα αλλά σίγουρα δεν αποτελούν πανάκια ούτε μόνες τους μπορούν να δώσουν λύση.
Η μεταφορά του σταδίου θα δημιουργήσει ευκαιρίες για την αναδιάταξη του ιστορικού και εμπορικού κέντρου της πόλης. Η απουσία όμως σύγχρονων αυτοκινητόδρομων κρατούν την Έδεσσα αποκομμένη. Σε αυτή την πόλη θα πρέπει να μάθουμε να συζητούμε και να διεκδικούμε όλοι μαζί.
Σε αυτό το πλαίσιο σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συνεδριάσεις του Δημοτικού συμβουλίου Έδεσσας που πέραν των λεκτικών διαξιφισμών ή των τυπικών ζητημάτων που συζητούνται και σωστά θα πρέπει να ρυθμίζονται, θα πρέπει να αναπτύσσονται διάλογοι και προτάσεις ώστε να ξεπεράσουμε τον σκόπελο της αδράνειας που φέρνει την υποβάθμιση.
Η Έδεσσας δυστυχώς λίγο λίγο από την Μέκκα των επενδύσεων έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο αδρανών κτιρίων. Κάποτε οι λεγόμενοι στρατηγικοί επενδυτές ελκύονταν από μια πόλη που αποτελούσε κέντρο απόκεντρο της κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Ας μην ξεχνάμε πως είχε λάβει τον τίτλο του Μάντσεστερ της Ανατολής. 40 χρόνια μετά τι;
Άρα η ίδια η πόλη πρέπει να αλλάξει το προφίλ της που σήμερα είναι εχθρικό απέναντι σε κάθε φύσεως επενδυτή και να γίνει και πάλι η φιλική πόλη στις επενδύσεις. Οδικός χάρτης αποτελεί η επένδυση του κέντρου των Καταρρακτών. Όλοι περιμένουμε την εξέλιξη από τον διαγωνισμό του Ξενία. Δεν φτάνουν όμως μόνο αυτά. Γιατί στο τέλος θα αποτελούν μόνο κάποια επιχειρηματικά πυροτεχνήματα.
Η στροφή πρέπει να γίνει και να είναι δομική. Η παράλληλη διεκδίκηση Τμήματος Αρχαιολογίας με την ταυτόχρονη αξιοποίηση του αρχαιολογικού χώρου του Λόγγου πρέπει να αποτελεί προαπαιτούμενο. Η έξυπνη γεωργία σε συνάρτηση με την κατασκευή μικρών τεχνικών λιμνών ώστε να υπάρχει άφθονη και φυσική άρδευση μπορεί να λύσει ζητήματα. Η δημιουργία ονομασίας προέλευσης στα τραγανό Εδέσσης αλλά και ομώνυμο ροδάκινο να ανεβάσει την ποιότητα αλλά και τα χρήματα που θα πάρουν οι παραγωγοί. Ο τουρισμός θα πρέπει να επιστρέψει στην Έδεσσα και όχι μόνο στον Άγιο Αθανάσιο.
Τέλος η πρόταση που είχε εκφράσει πρώτος για την ένταξη του φρυδιού της πόλης, του κανναβουργίου και των Καταρρακτών στην ΟΥΝΕΣΚΟ με την παράλληλη υιοθέτηση τους ως Παγκόσμια μνημεία προστασίας, έπρεπε να ξεκινήσει από εχθές.
Τέλος θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι αν δεν αλλάξουμε τα βουλιάξουμε όλοι μαζί και όποιος κατάλαβε κατάλαβε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου