✔Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Παρά τον έναν περίπου αιώνα που έχει μεσολαβήσει, οι μνήμες της Γενοκτονίας των Ελλήνων στον Πόντο και τη Μικρά Ασία παραμένουν ζωντανές και στην Πέλλα, στις παρυφές των οποίων «φώλιασαν» εκατοντάδες προσφυγικές οικογένειες φτιάχνοντας νέες κοινότητες που στο πέρασμα του χρόνου άκμασαν.
Οι απόγονοι εκείνων των πρώτων προσφύγων τίμησαν την Κυριακή με εκδηλώσεις προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις της εποχής μας, τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του 1922.
Μία μόλις δεκαετία είχε περάσει από την απελευθέρωση του νομού Πέλλας και ειδικότερα της Έδεσσας, της Σκύδρας, της Αριδαίας και των Γιαννιτσών με την μεγάλη μάχη που δόθηκε και ήταν καθοριστική καθώς μετά από αυτή τη νίκη απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη, από τον τουρκικό ζυγό όταν στην περιοχή κατέφθασαν, μέσα στον χειμώνα, εκατοντάδες πρόσφυγες διωγμένοι από την Ιωνία, την Καππαδοκία και τον Πόντο, αναζητώντας στέγη, τροφή, δουλειά, και μία καλύτερη μοίρα. Σε πρώτη φάση 141 οικογένειες εγκαταστάθηκαν στα Γιαννιτσά και ακολούθως στην Έδεσσα και την Σκύδρα, βάζοντας τις βάσεις των οικισμών που ξέρουμε σήμερα και οικοδομώντας μία νέα ζωή.
Οι δεκαετίες πέρασαν, όμως οι μνήμες της τραγωδίας εκείνης, της Γενοκτονίας, έμειναν ζωντανές στις καρδιές των απογόνων των πρώτων προσφύγων, όπως ζωντανά διατηρούν επίσης τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις των παππούδων τους.
Σήμερα μεσουρανούν αρκετοί στην Πέλλα που έλκουν την καταγωγή τους από την Μικρά Ασία. Στα Γιαννιτσά, την Έδεσσα και ολόκληρη την Πέλλα, , Έλληνες έχτισαν μια νέα ζωή, έστησαν νοικοκυριά, μεγάλωσαν οικογένειες, τόλμησαν και πίστεψαν σε νέα όνειρα. Η μοίρα των Ελλήνων είναι να είναι και να μένουν νικητές, να στέκουν όρθιοι και στις στιγμές δόξας και στις στιγμές θρήνου της Ιστορίας τους.
Ο κοσμοπολιτισμός των Ελλήνων που δέσποζε και δεσπόζει στην Πέλλα είναι ένα μήνυμα ανθρωπισμού και πολιτισμού σε έναν κόσμο αμετανόητα βάρβαρο, απειλητικό και σοβινιστικό. Οι γενοκτονίες δε φοβίζουν τους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου