Τα ΜΜΕ μας... πλασάρουν αλύπητα playlist λίγων νέων τραγουδιών!

 

Καλά πράγματα έχει και σήμερα η ελληνική δισκογραφία, όμως αυτά δεν βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς τα ΜΜΕ δεν αναδεικνύουν παρά μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό από όλη τη δισκογραφική παραγωγή, το οποίο πλασάρουν αλύπητα σε playlist λίγων νέων τραγουδιών ανά σεζόν. Η υπόλοιπη μουσική παραγωγή αποθέτει τις... ελπίδες της για προβολή στο διαδίκτυο!

Αυτό επισημαίνει ο αξιόλογος συνθέτης, τραγουδοποιός και παραγωγός Νίκος Γρηγοριάδης, ο οποίος με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ο Βασιλιάς Της Λύπης» μιλάει στα Νέα της Πέλλας  για την εμπειρία της μελοποίησης ποιημάτων με την οποία καταπιάνεται για πρώτη φορά, για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες σήμερα, αλλά και για τον κόσμο που θα «ανατείλει» μετά την πανδημία.

Η συνέντευξη

• Mοιάζει μελαγχολικός ο τίτλος της νέας σας δισκογραφικής δουλειάς "Ο Βασιλιάς Της Λύπης". Με τι θέματα καταπιάνεστε και πώς τα προσεγγίζετε;

-Είναι μελαγχολικός γιατί δανείστηκε τον τίτλο από το ομώνυμο τραγούδι που λέει στενάχωρα πράγματα. Ουσιαστικά είναι ο απολογισμός του ανθρώπου που βρέθηκε στη δίνη της οικονομικής κρίσης απροετοίμαστος, ανυποψίαστος, θύμα της κρίσης αλλά και έμμεσα θύτης αφού δεν έπραξε όσα έπρεπε ως ενεργός πολίτης. Ο «Βασιλιάς της λύπης» είναι το έκτο άλμπουμ (κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Formiggart) και περιέχει ποιήματα αλλά και στίχους που πραγματεύονται την υπαρξιακή αγωνία που αφορά την αδικία του κόσμου, τη φθορά του χρόνου, τον ανεκπλήρωτο έρωτα, κλπ. Προσπάθησα να τα αφηγηθώ γήινα, λιτά, χωρίς δράματα και ανούσια σοβαροφάνεια, να έχουν μια κοινή γλώσσα μουσικά παρά τις τόσο ετερόκλητες μεταξύ τους χρονικά ιστορίες.

• Πώς αποφασίσατε να μελοποιήσετε ποιήματα;

-Ήδη από την εποχή της «Μοναξιάς του Φάρου» (1995), του πρώτου μου άλμπουμ, το είχα κατά νου αλλά ποτέ δεν το πήρα απόφαση. Ούτε και τώρα το πήρα απόφαση, εδώ που τα λέμε. Περισσότερο με διάλεξαν τα ποιήματα παρά εγώ εκείνα. Όλα όσα διάβαζα και ξαναδιάβαζα άρχισαν μέσα μου να γυρεύουν επίμονα νότες για να τα τραγουδήσω. Δεν ήταν συνειδητή επιλογή. Συνέβη γιατί έτσι συμβαίνουν αυτά στην τέχνη!

• H επιλογή των ποιημάτων που έγιναν τραγούδια και συνθέτουν το καινούριο αυτό CD πώς έγινε; Ήταν εύκολη διαδικασία ή είχε προκλήσεις;

-Έγινε φυσικά κι αβίαστα, όπως είπα παραπάνω. Με ιντρίγκαρε το γεγονός ότι ο Σέλλεϊ, π.χ. στο ποίημά του «Θρήνος», μιλά για την αδικία του κόσμου αν και ήταν αριστοκρατικής καταγωγής ή ότι η Μελισσάνθη, αν και δεν γνώρισε τη μητρότητα, έγραψε τόσο σπαρακτικά για την απώλεια ενός παιδιού στην «Μπαλάντα Της Μάνας». Θαύμασα στο «Domestica» που ο Μήτσος Παπανικολάου αν και νέος περιγράφει με ευκρίνεια το πώς είναι να είσαι γέρος ή που ο Κώστας Καρυωτάκης στο «Κι Αν Έσβησε Σαν Ίσκιος» μέσα από τη χαμένη του ζωή βρίσκει το θάρρος να κοιτάξει ψηλά, «τον μεγάλον ουρανό». Με συγκίνησε η Πράξιλλα στο «Της Ζωής Η Σπίθα», που εξυμνεί τη χαρά που έχουν τα απλά πράγματα στη ζωή και η Σαπφώ στο «Κόκκινο Μήλο», που υπογραμμίζει τη μοναδικότητα των πραγμάτων.

Βέβαια, το άλμπουμ δεν περιέχει μόνο μελοποιήσεις ποιημάτων. Περιέχει ένα τραγούδι σε στίχους του Χρήστου Γαβρήλου, το «Red Roses» και τρία σε δικούς μου: «Ξενιτεμένος Άγγελος», «Δωδεκάτη Ώρα» και «Ο Βασιλιάς Της Λύπης» που έδωσε και στο άλμπουμ τον τίτλο του.

• Έχετε πολύ σημαντικές συμμετοχές στη νέα αυτή δουλειά και συγκεκριμένα τον Γ. Νταλάρα, τον Μ. Πασχαλίδη και την Κατερ. Κυρμιζή. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί τους;

-Με την Κατερίνα είμαστε μαζί στη μουσική και στη ζωή από τότε που πρωτογνωριστήκαμε. Όλα όσα καταφέραμε ο καθένας ξεχωριστά σαν καλλιτέχνης αλλά και μαζί, τα καταφέραμε μέσα από αυτή την ώσμωση. Είναι χαρισματική όταν τραγουδάει, άσχετα αν εκείνη δεν την ενδιαφέρει αυτή η πλευρά της τόσο, όσο αυτή του μουσικού και του τραγουδοποιού.

Για τον Γιώργο Νταλάρα τι να πω; Είναι η ιστορία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού και είμαι πολύ χαρούμενος για την τιμή που μου έκανε να συμμετέχει στον δίσκο ολόψυχα και πολύ παραπάνω από όσο του ζήτησα αρχικά. Ο δε Μίλτος Πασχαλίδης που χρόνο με τον χρόνο αποδεικνύει πως είναι μια σταθερή αξία στο τραγούδι, με το που του έστειλα την πρόταση μού απάντησε αμέσως θετικά! Νιώθω πως τα τραγούδια του άλμπουμ «Ο Βασιλιάς της Λύπης» δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη τύχη ως προς τους ερμηνευτές.

• Πώς κρίνετε τη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία; Έχει να προσφέρει καλά πράγματα;

-Νομίζω πως έχει, αλλά, δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ γιατί τα ΜΜΕ δεν τα αναδεικνύουν, ούτε επιτελούν το βασικό τους ρόλο που είναι να ενημερώνουν με ολομέρεια και αντικειμενικότητα. Έχουν επιλέξει ένα πολύ μικρό ποσοστό από όλη τη δισκογραφική παραγωγή για αδιευκρίνιστους έως ύποπτους λόγους και μας το πλασάρουν αλύπητα σε playlist λίγων νέων τραγουδιών ανά σεζόν. Ευτυχώς που υπάρχει το δίκτυο και μπορεί να έχει μιαν ευκαιρία το σύνολο της μουσικής (και όχι μόνον) παραγωγής.

• Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις σήμερα, μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, για τους καλλιτέχνες, τόσο του δικού σας χώρου όσο και γενικότερα;

-Η χρηματοδότηση. Με την κατάρρευση των δισκογραφικών εταιρειών στη χώρα μας, εξαιτίας της πειρατείας αρχικά και των άστοχων επιλογών ως προς τους καλλιτέχνες και το ρεπερτόριο, μια και επένδυσαν σε ευτελές ρεπερτόριο πυροτεχνηματικού χαρακτήρα, κι έπειτα εξαιτίας της κυριαρχίας των διαδικτύου, του Downloading και του Streaming, ήρθε το τέλος των επενδύσεων. Ο καλλιτέχνης πλέον καλείται να επιφορτιστεί με το να βρίσκει πόρους όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για να κάνει την τέχνη του.

• Πώς πιστεύετε ότι θα είμαστε ως χώρα και κόσμος βγαίνοντας κάποια στιγμή από την περιπέτεια της πανδημίας;

-Ειλικρινά δεν το ξέρω, αν και πολύ φοβάμαι για τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» που ανατέλλει δειλά. Προβληματίζομαι για τη θέση του καλλιτέχνη μέσα σε αυτήν την κοινωνία. Προβληματίζομαι για την οικολογική καταστροφή που μας έφερε εδώ. Προβληματίζομαι για το τι κόσμο θα αφήσω στην κόρη μου. Προβληματίζομαι που, ενώ δυσφορούμε για όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στη χώρα μας, δεν αντιδρούμε παρά μόνο στο καφενείο των social media. Αν και το τελευταίο φαίνεται να αλλάζει κάπως. Τι να πω; Μακάρι να μας βγει σε καλό η πανδημία!