Συμπληρώνετε φέτος 40 χρόνια πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μπορείτε να μας πείτε τι σας ώθησε σε αυτή την κατεύθυνση και τι επιτελέσατε;
Πράγματι, τον Σεπτέμβρη συμπληρώνω 40 χρόνια πνευματικής δημιουργίας, αφού το 1982 κυκλοφόρησε μια μονογραφία μου πάνω σε ένα ιστορικό – αρχαιολογικό θέμα και φέτος με την υπό έκδοση κυκλοφορία του βιβλίου μου για το Νίτσε, έχω καλύψει 40 ολόκληρα χρόνια! Σ’ αυτό το διάστημα έχω γράψει γύρω στα 30 βιβλία απ’ τα οποία κυκλοφόρησαν τα 26, έχω ζωγραφίσει πάνω από 100 πίνακες (τοπία, σκίτσα και προσωπογραφίες), έχω βγάλει άπειρες φωτογραφίες, που μόνο τα τελευταία 2 χρόνια έχουν δει στο Facebook και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γύρω στα 40.000 άτομα, ενώ η ιστοσελίδα μου δέχεται κατά μέσο όρο 50.000 επισκέψεις το έτος. Σ’ όλα αυτά, θα πρέπει να προσθέσω ότι επί 35 χρόνια ήμουν δικηγόρος της μαχόμενης δικηγορίας με όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που έχει ένα τέτοιο δύσκολο επάγγελμα, εκτός από τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις.
Όσον αφορά το ερώτημα το τι με ώθησε, η απάντηση είναι: η δίψα για μάθηση, η έρευνα, η πρόκληση της δημιουργίας, η πεποίθηση ότι κάτι έχω να πω, κάτι έχω να προσφέρω στους άλλους που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος αναζήτησης με μένα. Είχα εγκολπωθεί από νωρίς το ρητόν: ‘ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός’.
Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος με τα είδη λόγου που ασχοληθήκατε; Τι ακριβώς γράψατε, αφού έχετε γράψει τόσα βιβλία;
Όπως αναγράφω και στην ιστοσελίδα μου (tsinikopoulos.org) το έργο μου το κατατάσσω σε 6 κατηγορίες: 1) Ερευνητικό, 2) Λογοτεχνικό, 3) Μεταφυσικό, 4) Απολογητικό, 5) Μεταφραστικό, 6) Κριτικογραφία. Αν θα έπρεπε να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα έλεγα ότι ο κύριος όγκος της βιβλιοπαραγωγής μου, εστιάζεται στο μεταφυσικό – φιλοσοφικό δοκίμιο και στη λογοτεχνία (ποίηση – διήγημα), χωρίς βέβαια, να παραγκωνίζω, οποιοδήποτε άλλο τομέα στον οποίο επιδίδομαι και ιδιαίτερα στον απολογητικό του χριστιανισμού, που ασχολήθηκα τον τελευταίο καιρό.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι είστε ένας πολυσχιδής και πολυπράγμων συγγραφέας. Σκεφτήκατε ποτέ, αν η ενασχόλησή σας σε τόσους τομείς είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα;
Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές. Καταλήγω ότι μπορεί για κάποιους να είναι πλεονέκτημα, για κάποιους άλλους μειονέκτημα. Σίγουρα η επίδοση σε έναν τομέα π.χ. ποίηση ή πεζογραφία, θα μπορούσε να αποδώσει στη νιοστή δύναμη τα αποτελέσματα του δημιουργού. Από την άλλη όμως, είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί κατά διαστήματα με όλα τα είδη του λόγου κι έχουν αποδώσει εξίσου καλά. Ο καθένας λειτουργεί ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. Εγώ σ’ όλη μου τη ζωή καλλιεργούσα την έρευνα και την τέχνη παράλληλα. Με ενδιέφεραν ζωηρά και τα δύο. Γι’ αυτό, στην έρευνα τουλάχιστον, μπορώ να πω ότι υπήρξα με κάποια έργα μου πρωτοποριακός, αφού έκανα σύζευξη επιστήμης και λογοτεχνίας, ιδίως με τη μορφή δοκιμίου. Στόχος μου ήταν η επαφή με το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
Αν σας έλεγε κάποιος να ξεχωρίσετε κάποια από τα βιβλία σας τι θα απαντούσατε;
Είναι δύσκολη ερώτηση γιατί όπως ένας γονιός δεν ξεχωρίζει τα παιδιά του, έτσι κι ένας πνευματικός δημιουργός δεν θέλει να ξεχωρίσει τα έργα του. Είναι όλα παιδιά του και όλα τα αγαπά. Βέβαια, κάποια τα προτιμά περισσότερα. Εγώ σ’ όλη αυτή την βιβλιοπαραγωγή από το λογοτεχνικό μου έργο από τις 7 ποιητικές συλλογές θα ξεχώριζα τη Μέθεξη (2002), τα Τρίστιχα και Χάι Κάι (2003), τις Φεγγαροκουβέντες και Γρίφους της Άμμου (2017) και την Terra Amata (2019). Από την πεζογραφία μου, τις δύο τελευταίες συλλογές διηγημάτων με τίτλο Ο άνθρωπος της Σκιάς (2016) και Πιόνια στη Σκακιέρα του Έρωτα (2021), με προτίμηση ιδιαίτερη στο πρώτο, διότι περιέχει το στοιχείο του παράξενου, του περίεργου και της ψυχολογίας του βάθους. Το δεύτερο περιέχει πιο βατά θέματα αλλά αναφέρεται κυρίως στο περίπλοκο φαινόμενο του έρωτα, ιδωμένο μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, από τη γυναικεία οπτική και ψυχολογία.Καταλήγω και υπογραμμίζω με όλες τις ιστορίες και τους πρωταγωνιστές τους ότι ο έρωτας δεν είναι μόνο αγάπη, αλλά ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που περιλαμβάνει πάθος, πόθο, κτητικότητα, ζήλια, κι ενίοτε μίσος κι εκδικητικότητα, όλα αυτά μαζί… Τα αναπτύσσω όλα αυτά και στο δοκίμιό μου ‘Το τραγικό στοιχείο στον έρωτα’ που εμπεριέχεται στη συλλογή δοκιμίων μου Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι.
Γράψατε μέχρι τώρα, μυθιστόρημα ή θεατρικό έργο; Γιατί σας εκφράζει μόνο η μικρή φόρμα;
Δεν έχω γράψει θέατρο, ούτε μυθιστόρημα, αν κι έχω κάτι κατά νου. Είμαι μινιμαλιστής συγγραφέας. Εγκολπώνομαι το ‘ουκ εν τω πολλώ το ευ’ και το λεχθέν από τον Ρόναλντ Μπαρτ αν δεν κάνω λάθος, ότι ‘καλό βιβλίο είναι αυτό που λέει πολλά στον αναγνώστη με το να του παίρνει το λιγότερο δυνατό χρόνο’. Είμαι μινιμαλιστής τόσο στην ποίησή μου, όσο και στα διηγήματα και στα δοκίμιά μου. Προτιμώ τη μικρή φόρμα γιατί αυτή με εκφράζει περισσότερο. Ίσως είναι ένα κουσούρι μου, κατάλοιπο, από τη νομική επιστήμη, όπου το δικόγραφο πρέπει να είναι σύντομο, σαφές και περιεκτικό.Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να είναι και το δοκίμιο. Η συντομία, και ίσως το απότομο κλείσιμο στο δοκίμιο με ένα αιχμηρό ερώτημα, και στο διήγημα που θέλει να πει κι άλλα, αλλά δεν τα λέει, προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί και να τοποθετηθεί. Όχι, να συμφωνήσει απαραίτητα με το συγγραφέα, αλλά να σκεφτεί, να συγκινηθεί, να παρακινηθεί, να ψυχαγωγηθεί.
Από τα άλλα βιβλία σας ποια θα ξεχωρίζατε;
Έχω τρεις συλλογές δοκιμίων, το Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι (2001) με διάφορα θέματα κοινωνικής και αισθητικής κριτικής το Οι κλητοί και εκλεκτοί (2004), όπου παρελαύνουν μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης και της επιστήμης (Ισαάκ Νεύτων, Πασκάλ, Κίρκεγκωρ, αλλά και Έμιλι Ντίκινσον, Φρανσουά Μωριάκ, Μελισσάνθη, Βρεττάκος κ.άλλ.) και Ανάμεσα σε 2 αιώνες (2008), όπου υπάρχουν πάλι δοκίμια με ποικίλα θέματα κοινωνικού προβληματισμού.Από τα τελευταία βιβλία μου σίγουρα αξιομνημόνευτα είναι το Ιησούς ο ποιητής των ποιητών (2006) μια πρωτότυπη αισθητική μελέτη που δείχνει ότι ο Ιησούς υπήρξε ποιητής με την κυριολεξία της λέξης, όταν μεταφέρουμε τα λόγια του στην μητρική του γλώσσα Αραμαϊκή – Εβραϊκή, το ‘Βίβλος, ένα βιβλίο επαναστατικό’ (2010), όπου αποδεικνύω τεκμηριωμένα την τεράστια επίδραση που είχε η Βίβλος στην εξέλιξη του Δυτικού Πολιτισμού και την επίδρασή της στην τέχνη και τα γράμματα, Το Μυστήριο του Κακού (2014), ένα φιλοσοφικό δοκίμιο όπου μέσα από τα μάτια μεγάλων στοχαστών ποικίλης ιδεολογίας (ινδουϊστές, αγνωστικιστές, Δαρβινιστές, Ορθόδοξοι, Ιουδαίοι κ.λπ.) γίνεται μια προσπάθεια απάντησης του προβλήματος γιατί υπάρχει το κακό και πώς συμβιβάζεται αυτό με την ύπαρξη του Θεού, το Στοίχημα του Πασκάλ (2015), μια συλλογή πολλών δοκιμίων μου όπου δίνεται κριτική απάντηση στο φαινόμενο του Νεοαθεϊσμού τύπου Ρίτσαρντ Ντόκινς και σε άλλες αιτιάσεις και αντιρρήσεις κατά της θρησκείας και του Χριστιανισμού και Dawkins vs Ιησούς (2018) όπου αντιμετωπίζεται ειδικά, ο ηγέτης του νεοαθεϊσμού Ρίτσαρντ Ντόκινς στις επιθέσεις του εναντίον του Ιησού Χριστού και του Χριστιανισμού (το βιβλίο μεταφράστηκε και στα γερμανικά).Βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τους Πνευματικούς Πατέρες του Νίκου Καζαντζάκη (2017), ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε μεταφρασμένο και στην Αγγλική. Σ’ αυτό δείχνω ποιοι είναι οι πραγματικοί πνευματικοί πατέρες του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, εκτός από αυτούς που ο ίδιος αναφέρει, και παραδέχεται.
Και το τελευταίο υπό έκδοση βιβλίο σας που θα κυκλοφορήσει σύντομα για το Νίτσε, τι περιέχει;
Το βιβλίο δεν ασχολείται με όλη τη φιλοσοφία του Νίτσε που σε κάποια θέματα είναι ενδιαφέρουσα και αξιόλογη. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο Νίτσε ήταν κυρίως ποιητής – στοχαστής. Έγραφε με την μορφή Αφορισμών… Δεν είχε ποτέ ολοκληρωμένες θέσεις και απόψεις ώστε να δημιουργήσει φιλοσοφικό σύστημα, εκτός από τον μηδενισμό στον οποίο ερρεπε.Στο βιβλίο μου αυτό με τον τίτλο ‘Ο Αντίχριστος του Νίτσε και ο Αντιχριστιανισμός του’, εξετάζω κριτικά τις θέσεις του και τις αιτιάσεις του, εναντίον του Χριστιανισμού, τις ζυγίζω στην πλάστιγγα της λογικής και της επιστήμης και τις βρίσκω σε πολλά σημεία ελλιπείς. Είναι ένα δοκίμιο κριτικής σε μια σκληρή κριτική.
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Τα έχω ήδη έτοιμα. Δύο ποιητικές συλλογές, μια συλλογή γνωμικών – αφορισμών δικής μου επίνοιας και μια συλλογή δοκιμίων. Όλα αυτά βέβαια, Θεού θέλοντος και κορονοϊού επιτρέποντος. Και ίσως καταφέρω να κάνω το Σεπτέμβρη μια εορτή για τα 40 χρόνια μου. Με τα 30 βιβλία σκοπεύω να κλείσω τον κύκλο της πνευματικής μου δημιουργίας, πιστεύοντας ότι κάτι προσέφερα κι εγώ, έβαλα ένα λιθαράκι στις τέχνες και τα γράμματα.
Ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για το χώρο που μου παραχωρήσατε… και το ενδιαφέρον σας για το έργο μου.
Απο Βίκυ Μπαϊρακτάρη
Βιογραφικο
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ερευνητής, μελετητής, ποιητής, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος.
Σπούδασε νομικά στο Α.Π.Θ. και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στη Γερμανία. Μελέτησε φιλοσοφία, φιλολογία και θεολογία. Επί σειρά ετών παρακολούθησε σεμινάρια βιβλικής θεολογίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως σε θέματα δικαίου και φιλολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1982 με μία πρωτότυπη μελέτη. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, δύο συλλογές γνωμικών, πέντε μελέτες και τέσσερις τόμους δοκιμίων. Συμμετείχε επίσης σε εκδόσεις ομαδικών έργων. Συνεργασίες του σε μελετήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικές και ποίηση δημοσιεύονται σε γνωστά περιοδικά λόγου και τέχνης. Έχει μεταφράσει βιβλικά κείμενα, λογοτεχνικά θέματα της Αρχαίας Εγγύς Ανατολής, καθώς και κείμενα και ποιήματα συγχρόνων συγγραφέων, όπως Γκ. Μιστράλ, Γ. Μπρόντσκι,Ο. Παθ, Ε. Λεβινάς, Ε. Πάουντ, Κ.Σ. Λιούϊς, Γ.Χ. Όντεν, Τζ. Χέρμπερτ, Πώλ Τίλλιχ, Ντήτριχ Μπονχέφερ και άλλοι. Δοκίμια και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στην Αγγλική, Γερμανική, Γαλλική και Ιταλική γλώσσα. Έλαβε μέρος σε συνέδρια και ημερίδες και κατά καιρούς έχει δώσει διαλέξεις στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό ίδρυμα, στον Δ.Σ.Θ. και αλλού, πάνω σε λογοτεχνικά, επιστημονικά και μεταφυσικά θέματα. Ζει στη Θεσσαλονίκη.
Έχει την ιστοσελίδα: Δημήτρης Τσινικόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου