ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η Χαλκιδική είναι ένας τόπος που έχει έντονα βιώματα προσφυγιάς και ξενιτεμού. Έχουμε δεχθεί πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουμε υπάρξει πρόσφυγες και μετανάστες.

Ένας τόπος, που η προσφυγιά είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και της ύπαρξής του, είναι αδιανόητο σήμερα να κλείνει τα μάτια στις καθημερινές τραγωδίες ανθρώπων που η συγκυρία τους έβγαλε στο δρόμο της αναζήτησης ζωής. Και μιλάμε κυριολεκτικά για αναζήτηση μιας ευκαιρίας ζωής και επιβίωσης. Το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη δεν είναι ταξίδι αναψυχής. Είναι η έσχατη επιλογή γι΄αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν κρατάς σφιχταγκαλιασμένο το μωρό σου για να το προστατέψεις απ΄ τον πόλεμο που μαίνεται γύρω σου, δε σκέφτεσαι να πας στην Ελλάδα για να κλέψεις τις δουλειές των ντόπιων. Όταν έχεις δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις για να εξασφαλίσεις μια θέση σ΄ένα σαπιοκάραβο που μπορεί – μπορεί και όχι – να σε μεταφέρει ζωντανό σε μια άλλη γη, δε το κάνεις για να δυσκολέψεις τη ζωή κάποιων άλλων. Όταν η ζωή ή ο θάνατός σου εξαρτάται απ΄το αν θα ανέβεις σε μια βάρκα, δε σκέφτεσαι αν έχεις τα χαρτιά που απαιτεί ο γραφειοκρατικός μηχανισμός.

Οι άνθρωποι που πνίγονται στα νερά της Μεσογείου, που στοιβιάζονται στα κρατητήρια, που ζητούν άσυλο, είναι θύματα και όχι θύτες. Είναι θύματα των πολέμων και των κρίσεων, για τα οποία όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Είναι επίσης άνθρωποι. Ούτε αριθμοί, ούτε στατιστικές, ούτε μπαμπούλες. Είναι άνθρωποι όπως εμείς. Όπως οι πρόσφυγες παπούδες μας, όπως τα παιδιά μας που φύγαν μετανάστες.

Δεν θα είμαστε περισσότερο ασφαλείς αν κάποιοι απ΄ αυτούς δεν προφτάσουν να πατήσουν το πόδι τους στη γη μας ζωντανοί. Δεν θα είμαστε περισσότερο ευτυχισμένοι αν τους στοιβιάζουμε σε κρατητήρια και γκέτο. Δε θα είμαστε περισσότερο πολιτισμένοι αν τους καταδικάσουμε σε θάνατο επειδή μιλάνε άλλη γλώσσα ή πιστεύουν σε άλλο θεό ή το δέρμα τους έχει άλλο χρώμα. Θα είμαστε μόνο λιγότερο άνθρωποι.

Κατερίνα Ιγγλέζη
Βουλευτίνα Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ