Κτίζοντας την νέα εθνική αντιπροσώπευση...

του Γιάννη Κουριαννίδη

Η αποχή από την κάλπη είναι μία στάση ενός αριθμού πολιτών που εμφανίζεται σε κάθε εκλογική διαδικασία και ποικίλλει αναλόγως του είδους των εκλογών και του ενδιαφέροντός τους.
Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, όμως, της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, η αποχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Για τους αναλυτές αλλά και τους δημοσκόπους, αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Για τους μεν, επειδή διέβλεπαν την απογοήτευση και κόπωση του εκλογικού σώματος και για τους δε, επειδή ήταν κάτι που το κατέγραφαν στις έρευνές τους. Η τάση προς αποχή από την εκλογική διαδικασία, εξάλλου, ήταν κάτι που είχε ξεκινήσει από καιρό. Από το 2009 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, περίπου 800.000 πολίτες προστέθηκαν στον αριθμό αυτών που απείχαν από τις εκλογές, ενώ την 20ή Σεπτεμβρίου προστέθηκαν παραπάνω από άλλες 700.000.

Δηλαδή, συνολικά, παραπάνω από 1.500.000 πολίτες γύρισαν την πλάτη τους στο πολιτικό σύστημα κατά τα 5,5 τελευταία «μνημονιακά» έτη. Αυτό είναι κάτι που ούτε απαρατήρητο μπορεί να περάσει, αλλά ούτε και να υποτιμηθεί η σημασία του. Κι αν κάποιοι συνηθίζουν να ομιλούν για το τί διακυβεύεται σε κάθε εκλογική μάχη, η μετεκλογική διακύβευση είναι σίγουρα η διαχείριση του ποσοστού της αποχής. Ένα ποσοστό που μπορεί σήμερα να αγγίζει σχεδόν το μισό της ελληνικής κοινωνίας, αλλά σίγουρα η τάση του είναι και θα παραμείνει αυξητική, αφού η απαξίωση της πολιτικής από τους εκπροσώπους της παραμένει ισχυρή, κάτι που φαίνεται πια ακόμη και στις εσωτερικές διεργασίες των κομματικών μηχανισμών, όπως λ.χ. η πασαρέλα της γελοιότητας στη Νέα Δημοκρατία. 

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα αδυνατεί να μας εκφράσει 

Όσο κι αν προσπαθεί το πολιτικό σύστημα και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του να αποσιωπήσουν και να υποβαθμίσουν τη σημασία του γεγονότος της τεράστιας αποχής, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι αυτή ήταν μία βαθειά πολιτική πράξη, μέγιστης σημασίας, που αυτομάτως απονομιμοποιεί οποιαδήποτε πολιτική πράξη της κυβέρνησης, αλλά και απαξιώνει οποιαδήποτε «αντιπολιτευτική» πρακτική. Οι Έλληνες πολίτες γύρισαν την πλάτη τους στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, στράφηκαν ενεργά και συνειδητά ενάντια στο πολιτικό καρτέλ, στέλνοντάς του ένα σαφές μήνυμα: Δεν μας εκπροσωπείτε! Κανείς σας! Είστε φτιαγμένοι όλοι σας από τα ίδια σάπια υλικά της φαυλότητας και της διαφθοράς. 

Το σημαντικότερο είναι πως το μήνυμα αυτό αποτάθηκε προς όλους. Τόσο προς τα παλαιά κόμματα της μεταπολίτευσης όσο και προς τα γεννήματα των τελευταίων ετών που προσπαθούν να παρουσιαστούν ως κάτι το νέο και που ουσιαστικά αποτελούν τα δεκανίκια τους. Από την οργή του λαού δεν γλύτωσαν ούτε τα λεγόμενα άκρα του πολιτικού συστήματος, δηλαδή το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Παρά τη συμπαγή και ομοιογενή συσπείρωσή τους, το πρώτο είδε μειούμενες τις δυνάμεις του κατά 37.000 ψηφοφόρους από τον Ιανουάριο του 2015, ενώ η δεύτερη κατά 9.000. Απέτυχαν δηλαδή να εγκολπωθούν τους αγανακτισμένους και απογοητευμένους πολίτες, αφού αυτοί κατάλαβαν ότι με τις πρακτικές και των δύο ουσιαστικά αποτελούν τα άλλοθι του πολιτικού συστήματος που δεν θα καταφέρουν ποτέ να γίνουν πλατειά λαϊκά κινήματα ανατροπής. Ακόμη πιο οδυνηρή, βεβαίως, η μοίρα του εγχειρήματος Λαφαζάνη…

Τί χρειάζεται λοιπόν η πατρίδα μετά από όλα αυτά που βιώνει σήμερα ο Ελληνισμός; 

• Ένα ακόμη κόμμα; 

• Μία ακόμη εναλλακτική λύση μέσα από το σημερινό πολιτικό σκηνικό; 

• Μία ανανέωση των υπαρχόντων πολιτικών κομμάτων; 

• Έναν ακόμη χαρισματικό και δημοφιλή ηγέτη; 

Σίγουρα τίποτε από όλα αυτά. Το πολιτικό σύστημα έχει από καιρό εξαντλήσει τις εφεδρείες του. Είναι πια ανίκανο να εκθρέψει και να αναδείξει πρόσωπα και συλλογικότητες ικανές να θέλξουν τον λαό. Είναι βαθειά σαπισμένο, ζέχει και αποσυντίθεται ραγδαία. 

Με κορωνίδα τις αξίες του Ελληνισμού 

Αυτό που απαιτείται να γίνει είναι να στηθούν νέες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές του Ελληνισμού. Μέσα στο υπάρχον άθλιο και μίζερο ελλαδικό κρατίδιο, να δημιουργηθεί μία νέα πολιτεία, που να λειτουργεί παράλληλα με αυτήν που χάνεται, χρησιμοποιώντας τις δομές της και ό,τι μπορεί ακόμη να της φανεί χρήσιμο, αλλά συγχρόνως κτίζοντας τη νέα εθνική αντιπροσώπευση του Ελληνισμού, στηριγμένη στις διαχρονικές αξίες του, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, του συνεργατισμού και του κοινοτισμού. Η αποχή των πολιτών από τις διαδικασίες και τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού πρέπει να έχει αποδέκτες μόνον το παρελθόν και τους εκπροσώπους του. Μέσα από τους απέχοντες του χθες θα γεννηθούν οι ενεργοί πολίτες του αύριο. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Το πιο υγιές κομμάτι του Ελληνισμού βρίσκεται εκεί. Και διψά για όραμα, για αξιοπρέπεια και επιστροφή στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών. Κι επειδή πρέπει να περάσουμε από τα λόγια και τις θεωρίες στην πράξη, επειδή αυτό έχει ήδη ξεκινήσει, όσο πιο γρήγορα βρεθούμε όλοι οι Έλληνες μεταξύ μας, όσο πιο γρήγορα κοινωνήσουμε σε σκέψεις, ιδέες και πράξεις, τόσο πιο κοντά θα φέρουμε αυτό το αύριο. Αν δεν το κάνουμε, να είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι άλλοι, που ετοιμάζονται ήδη, θα το κάνουν αντί για μας…