Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Μένουν 28 μήνες μέχρι τις επόμενες Δημοτικές εκλογές που έχουν προσδιοριστεί για τον Οκτώβριο του 2023. Επί της ουσίας μήνας που περνά δεν ξαναγυρνά. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις ετοιμάζονται για την παρουσία τους στην εκλογική μάχη, με όρους διαφορετικούς από το 2019. Άλλωστε πλέον κατά μέσο όρο ένας πλήρης συνδυασμός χρειάζεται περίπου 280 υποψηφίους εκ των οποίων το 40% πρέπει να είναι γυναίκες. Με λίγα λόγια μύλος η υπόθεση.
Από την άλλη οι Δήμαρχοι αλλά και επίδοξοι διάδοχοι, έχουν προχωρήσει στις πρώτες μυστικές τους μετρήσεις ώστε να κάνουν ένα τσεκ απ για την πορεία τους και να εκτιμήσουν τα ευρήματα που δεν μπορούν να αντιληφτούν δια γυμνού οφθαλμού.
Αυτό που μαθαίνω ότι υπάρχει μια γενικότερα δυσαρέσκεια του κόσμου τόσο στις δημοτικές αρχές όσο και στις αντιπολιτεύσεις, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται την καθημερινότητα, αλλά και τις πρακτικές που ακολούθησαν στην πανδημία. Άρα ο σφυγμός του κόσμου καταγράφει φθορά και δυσαρέσκεια.
Ένας νέος όμως παίκτης, φαίνεται ότι εμφανίζεται στην τοπική πολιτική κονίστρα. Καταγράφεται λοιπόν, έχοντας κάνει μεταγραφή από την κεντρική πολιτική σκηνή. Αυτός είναι ο κανένας. Οι πολίτες στα ερωτήματα για αν προτιμούν τον τάδε Δήμαρχο ή τον δίνε αρχηγό της αντιπολίτευσης, πολύ απλά λένε κανέναν. Μάλιστα όταν προτρέπονται ώστε αφόρμισμα να προτιμούν κάποιον άλλο η απάντηση είναι η ίδια: Κανέναν…
Αν κάνουμε μια αναδρομή στην πλούσια Ελληνική μυθολογία, θα θυμηθούμε τον Κύκλωπα όπου ο πολυμήχανος Οδυσσέας τον τύφλωσε λέγοντας του ότι είναι ο κανένας. Ο «Κανένας», παρότι τελικά και όνομα είχε και παρελθόν, έμεινε στην ιστορία ως ηθικό δίδαγμα - να τι μπορεί να πάθει ένας Πολύφημος στα καλά του καθουμένου, αν δεν δώσει προσοχή στις καταστάσεις και τα δεδομένα που τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον «Κανένα».
Ο «Κανένας» των τοπικών κοινωνιών από την άλλη, εμφανίστηκε ξαφνικά στο ερώτημα «Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για Δήμαρχο;». Σε ένα μόνο μοιάζει σε εκείνον τον πρώτο «Κανένα» της ελληνικής παράδοσης: και οι δύο, με τον δικό τους τρόπο, είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι.
Ο Κανένας είναι προϊόν της γενικότερης πολιτικής σκηνής. Στην αντιπολίτευση δεν υπήρχε καθώς οι εμπλεκόμενοι ήταν γνωστοί στις κοινωνίες και πάντα υπήρχε κάποιος που θα κέρδισε τον κανέναν. Σήμερα όμως η κρίση άλλαξε και αυτό. Ο κανένας έρχεται δεύτερος ή και πρώτος πολλές φορές στην εν λόγω ερώτηση. Ποιος είναι ο κανένας των τοπικών κοινωνιών; Σήμερα είναι εδώ παρών, ανησυχεί, αγχώνει και πιέζει τους υποψηφίους.
Γιατί άραγε οι πολίτες βρήκαν τον κανέναν; Ίσως στην πλειονότητά περνούν μια φάση απαξίωσης του αυτοδιοικτικού συστήματος, με σαφείς ευθύνες στους εμπλεκόμενους. - για την κατάσταση. Ίσως να λείπουν οι προσωπικότητες που ενέπνεαν τους πολίτες. Να θυμίσω τον Γ. Σόντρα και τον Ι Τσώτσο στην Έδεσσα. Τους Πέτρο Σούγγαρη και Χρήστο Βοσνάκη που κέρδιζαν τον Π. Σιβένα, τον Χρ. Βυζοβίτη, τον Τ. Κούκο και τον Άλκη Νουσηκύρου. Τι ομηρικές μάχες στην Σκύδρα μεταξύ Χοϊδη και Τζαμτζή. Τους Τάσο Παπαδόπουλο στην Μενηίδα και τον Σάκη Κάρτα στην Βεγορίτιδα. Τις πολλές αλλαγές στην Αλμωπία όπου Δήμαρχος αλλάζει κάθε τετραετία. Τις μάχες στα Γιαννιτσά με τον Στέλιο Βαμβίνη καθώς και τον πλέον πολυνίκη Θεόδωρο Θεοδωρίδη στην Κρύα Βρύση. Σήμερα ποιοι; Με ποιους; Τις πταιει άραγε; Χρειάζεται μια νέα μεταπολίτευση η τοπική αυτοδιοίκηση; Πιθανόν ο «Κανένας» βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων των πολιτών σε πολλούς Δήμους για να προαναγγείλει μια αλλαγή, ίσως για να προετοιμάσει μια καινούργια – που θα μετασχηματίσει το σημερινό πολιτικό προσωπικό ή μια πιο ριζική αλλαγή στην τοπική πολιτική σκακιέρα. Εμείς παρακολουθούμε το φαινόμενο το οποίο από ότι φαίνεται ήρθε για να μείνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου