Μπορεί το δημόσιο να είναι γαλαντόμο σε περιπτώσεις πρόσληψης ειδικών συμβούλων, έργα, αγορές, ενοικιάσεις, η σε δαπάνες εξυπηρέτησης ημετέρων με νόμιμες διαδικασίες, η νομιμοφανείς για άλλους, αλλά φαίνεται ότι είναι φειδωλό όσον αφορά ευρύτερα τους εργαζόμενους του.
Και δεν εννοούμε βέβαια αυτούς που είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και αμείβονται καλά, αλλά ένα πλήθος άλλων εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονται δεμένοι με ατομικές συμβάσεις, η προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μέσω εργολάβων.Σε όλους τους τομείς του δημοσίου υπάρχουν τέτοιοι συμβασιούχοι, από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις δομές υγείας, στους δήμους, στα υπουργεία, αλλά από ότι φαίνεται το κράτος άρχισε το …συμμάζεμα, το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Και έτσι αρκετές υπηρεσίες, ακόμα και στη Πέλλα, άρχισαν να απολύουν πολλούς συμβασιούχους, που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους μέχρι τώρα και το ίδιο έπραξαν και για πολλούς που είχαν προσλάβει λόγω της πανδημίας να αναπληρώνουν ελλείψεις.
Εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων. Που πολλές φορές οι εργαζόμενοι αυτοί προσφέρουν και περισσότερες υπηρεσίες από ορισμένους μόνιμους.
Αλλά αμείβονται δυσανάλογα πολύ χαμηλά, σε σχέση με τους μισθούς που παίρνουν αντίστοιχα οι μόνιμοι. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Με τον υπουργό Εργασίας να επαίρεται ότι μειώθηκε πάλι η ανεργία.
Πάντως με το σπιράλ των τιμών να ανεβοκατεβαίνουν, αλλά με σταθερή ανοδική πορεία, από την ενέργεια και τα καύσιμα, που φέρνουν αυξήσεις και στα προϊόντα διατροφής, επηρεάζονται και τα βιομηχανικά είδη και πρώτες ύλες.
Και κατ’ επέκταση και οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που ήταν εν εξελίξει, αλλά έχουν φρενάρει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Για τον απλούστατο λόγο ότι κανείς δεν μπορεί να σχεδιάζει και να προϋπολογίσει σωστά.
Όταν σχεδιάζει κάποιος μία επιχείρηση, ή ακόμα και μια οικοδομική δραστηριότητα, η οποία είχε αρχίσει δειλά-δειλά να ανακάμπτει και στην πόλη μας, δεν γνωρίζει με το τίμημα που το κλείνει και τον προϋπολογισμό που έχει αρχικά, αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει.
Φυσικά οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες, δεν είναι δήμοι για να κάνουν αναμόρφωση του προϋπολογισμού τους, αλλά προσπαθούν με τα οικονομικά τους στοιχεία για να επιβιώσουν στην αγορά και να βγάζουν προϊόντα ανταγωνιστικά.
Συνεπώς οι μικρές, ή μεγάλες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, δύσκολα μπαίνουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα για να φτιάξουν μία νέα επιχείρηση, η μία μικρή βιοτεχνία, μέσα σε ένα τέτοιο αβέβαιο και θολό τοπίο και μία τόσο ρευστή οικονομική κατάσταση.
Οι μόνες επενδυτικές πρωτοβουλίες που προχωρούν, είναι βέβαια τα μεγάλα project, σαν αυτά που ακούμε τα τελευταία χρόνια και στην περιοχή μας, που ακόμα να υλοποιηθούν. Και κάποια έργα μέσω προγραμμάτων σε περιφέρειες και δήμους.
Επειδή ακριβώς έχουν τη δυνατότητα να αναμορφώνουν το πλαίσιο για μία νέα τιμολογιακή πολιτική όταν αλλάζουν τα δεδομένα και να ζητούν επιπλέον πιστώσεις από το δημόσιο. Όλα τα άλλα είναι εν υπνώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου