Γιατί η συγκυβέρνηση Τσίπρα- Καμένου έχει ημερομηνία λήξεως- Άρθρο του Χρήστου Δημητριάδη

Εντύπως στο Θέμα της Χαλκιδικής που κυκλοφορεί!


Η νίκη της 25ης Ιανουαρίου για την αριστερά  είναι το σπουδαιότερο εκλογικό γεγονός τα τελευταία 100 χρόνια στην Χώρα μας! Είναι μεγαλύτερη η σημασία της και από το 81΄και τη νίκη του Ανδρέα. Ο σοφός λαός όμως άναψε το πράσινο φως τον Αλέξη Τσίπρα βάζοντας έναν σοβαρό αστερίσκο με αριθμό 149 που είναι ο αριθμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και στη μεγάλη νίκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990 όταν παρά το 50% που είχε λάβει αριθμούσε 150 Βουλευτές. Τότε είχε έρθει ο συγχωρεμένος Κατσίκης για το μαγικό 151 το οποίο όμως στη συνέχεια ήταν μοιραίο. Σήμερα  ο Αλέξης Τσίπρας πήρε τις αποφάσεις του και επέλεξε να συγκυβερνήσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου δημιουργώντας μια κοινοβουλευτική δύναμη της τάξης των 162 Βουλευτών.

Κατά την άποψη μου αν δεχόταν τους ψήφους ανοχής του Ποταμιού ή ακόμη και του ΠΑΣΟΚ αν ιδιαίτερα έφευγε από την μέση ο Ευάγγελος Βενιζέλος οι δυνατότητες ελιγμών θα ήταν μεγαλύτερες καθώς θα είχε την αριστερή βάση των 149 Βουλευτών με μια αμιγώς δική του Κυβέρνηση και υπό συνθήκες θα μπορούσε να φτάσει τους 179 ή ακόμη και τους 194 βουλευτές αν ψήφιζαν και οι σύντροφοι του ΚΚΕ κάποια νομοσχέδια.  Τώρα λοιπόν θα κινηθεί με αυτή την κοινοβουλευτική δύναμη χάνοντας όμως και το άλλοθι της αριστερής Κυβέρνησης. Γιατί η δύναμη του Καμένου αριθμητικά μπορεί να μην είναι μεγάλη αλλά πολιτικά είναι απολύτως απαραίτητη για να κυβερνηθεί η Χώρα. Άρα θα υπάρχει  συναρμοδιότητα στις αποφάσεις της Νέας Κυβέρνησης.  Άλλο ένα σοβαρό και επίμαχο σημείο είναι οι μεγάλες διαφορές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο κος Καμένος έχει δηλώσει πολλές φορές ότι στις κόκκινες γραμμές που βάζει θα ρίξει και την Κυβέρνηση αν χρειαστεί. Από την άλλη σας θυμίζω τις δηλώσεις Παπαδημούλη για τη μπουτάλ δεξιά του Κάμμένου που πριν 3 χρόνια ονόμαζε ακροδεξιά και απέκλειε κάθε συνεργασία μαζί της. Ο Τσίπρας όμως προτίμησε τους ιδεολογικά συγγενείς - στην αντιευρωπαϊκή ρητορεία τουλάχιστον. Το θέμα είναι ότι το παρόν σχήμα είτε τα πάει καλά που όλοι το ευχόμαστε είτε όχι  μέχρι το τέλος του 2016 θα χωρίσει. Αν ο Τσίπρας πετύχει έχει όλο το δικαίωμα από τις αρχές του 2016 να ζητήσει νωπή λαϊκή εντολή ώστε να κυβερνήσει με διευρυμένη πολιτική πλειοψηφία απαλλαγμένος από τον Πάνο Καμμένο.

Αν δεν πετύχει τότε ίσως πάμε σε πρόωρες εκλογές ώστε την λύση να δώσει ο κυρίαρχος λαός. Τέλος το μεγαλύτερο στοίχημα των δυο αυτών χώρων (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) είναι να τιθασεύσουν τις ακραίες φωνές που διαθέτουν στα σπάργανα τους και να  εγγυηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ταυτόχρονα να κορέσουν τη δίψα του κοινού τους για... μνημονιακό αίμα.