Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και επί της ουσίας ο χρόνος αρχίζει και μετρά αντίστροφα για τις δημοτικές αρχές και τις αντιπολιτεύσεις. Από αυτό εδώ το βήμα, πολλές φορές έχω αναφερθεί στα λάθη, στις παραλήψεις και στα αβλεψίες της δημοτικής αρχής Έδεσσας.
Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ, στο φαινόμενο της δημοτικής αρχής Έδεσσας που δείχνει αξιοζήλευτη αντοχή και συνεχίζει, παρακάμπτοντας την μεγάλη της φθορά, ώστε να καταφέρει να επανεκλεγεί για τέταρτη συνεχόμενη θητεία το 2023. Το πρόβλημα όμως δεν εστιάζεται στην πολιτική της δημοτικής αρχής, αλλά και στην αντιπολίτευση που δείχνει να μην μπορεί να πείσει.
Οι μεγάλες παρατάξεις που δείχνουν ότι μπορούν να έχουν ρεύμα νίκης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, διαθέτουν αυτοπεποίθηση και την εκπέμπουν, έχοντας ένα κοινό χαρακτηριστικό: αυτό της ήρεμης δύναμης. Δεν φωνασκούν, δεν προβαίνουν στην επίδειξη της δύναμης τους με ακραίες συμπεριφορές, δεν απειλούν, δεν διχάζουν, παρά μόνον προβάλλουν τις υπαρκτές διαχωριστικές γραμμές.
Είναι τόσο σίγουροι οι ηγέτες των παρατάξεων αυτών για τη δύναμη τους και τους ισχυρούς δεσμούς τους με την πλειοψηφία των πολιτών, που αντιλαμβάνονται ότι τα ακραία συνθήματα και οι ακτιβιστικές ενέργειες μόνον ζημία μπορεί να προκαλέσουν. Να θολώσουν την εικόνα τους.Από την άλλη πλευρά, μια παράταξη που βλέπει ότι χάνει έδαφος, πως οι δεσμοί της με την τοπική κοινωνία χαλαρώνουν, στην προσπάθεια να ανακάμψει, καταφεύγει σε ακραίες συμπεριφορές, βγάζει κραυγές που απωθούν και τελικά δείχνει πως δεν μπορεί να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα.
Αυτό ακριβώς παρατηρώ να συμβαίνει στις αντιπολιτευτικές παρατάξεις του Δήμου Έδεσσας εδώ και αρκετούς μήνες. Ίσως η αδυναμία παραγωγής πολιτικής, φέρνει εκνευρισμό και ηττοπάθεια, με συνέπεια να μην υπάρχει καθαρό μυαλό ώστε να γίνει μια ψύχραιμη ανάλυση της παρούσας κατάστασης που δεν είναι καλή για την παρούσα δημοτική αρχή.
Πρέπει οι ηγέτες των αντιπολιτεύσεων στην Έδεσσα, αφού επεξεργαστούν τα νέα δεδομένα, στα οποία κυριαρχεί ο πακτωλός των εκατομμυρίων του Ταμείου Ανάπτυξης, του προγράμματος Τρίτση αλλά και του ΕΣΠΑ όπως και η προσδοκία της παραγωγής έργων που επεξεργάζεται η Δημοτική αρχή Έδεσσας, να χαράξει τη νέα τακτική.
Αντ' αυτού πιστεύουν πως με διαμαρτυρίες για το μεγάλο έργο του Εδεσσαίου Ποταμού, αλλά και διάφορες άλλες παρεμβάσεις που επί της ουσίας είναι βούτυρο στο ψωμί για τον κο Γιάννου, θα ρίξουν την δημοτική αρχή και θα ανατρέψουν τη δυσμενή, για την αντιπολίτευση, πορεία.
Αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις προσλαμβάνονται από την πλειοψηφία των πολιτών της Έδεσσας ως πράξεις αδυναμίας και έλλειψης σοβαρότητας. Το πρόβλημα της κάθε παράταξης της αντιπολίτευσης δεν είναι να συσπειρώσει αυτό το 20-30% το οποίο εξακολουθεί και τις υποστηρίζει ελλείψει αξιόπιστης εναλλακτικής, αλλά η κρίσιμη μάζα του 10% που, μετακινούμενη, αναδεικνύει τον νικητή των εκλογών. Αυτό λοιπόν το 10% έχει αγκυροβολήσει στην Δημοτική αρχή και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων δύσκολα θα μετακινηθεί.
Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν η συγκεκριμένη ηγετική ομάδα των παρατάξεων της αντιπολίτευσης μπορεί να επεξεργαστεί μιαν άλλη πολιτική, μακριά από κραυγές και προκλήσεις. Μέχρι στιγμής φαίνεται πως δεν μπορεί. Να πλησιάσει τους πολίτες που αποτελούν την κρίσιμη μάζα που θα φέρει την νίκη.
Οι υποκειμενικές αδυναμίες είναι εμφανείς, όπως και η έλλειψη στελεχών που με πειστικό λόγο θα αρθρώσουν τις εναλλακτικές προτάσεις, χωρίς αφορισμούς και ανούσιες διχαστικές κορώνες.
Σήμερα η δημοτική αρχή Έδεσσας κρατά στα χέρια της και το μαχαίρι και το καρπούζι, πέραν από τη φυσιολογική μεγάλη φθορά, δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα πολιτικής ηγεμονίας, γιατί απλούστατα έχουν αλλάξει οι συνειδήσεις της πλειοψηφίας των πολιτών και έχουν αναπροσαρμοσθεί τα αιτήματα τους.Εν κατακλείδι οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης θα πρέπει να αντιληφθούν πως το κλειδί είναι η αλλαγή. Η μετατόπιση των παρατάξεων στο κέντρο καθώς και η προσέγγιση στους μετριοπαθείς πολίτες είναι το στοίχημα. Η αλλαγή είναι ο μεγάλος εχθρός της Δημοτικής αρχής όπως και της στασιμότητας και αυτή οδηγεί στην φθορά και στην παρακμή… Αλλά για να γίνει η αλλαγή πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς!!!
Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ, στο φαινόμενο της δημοτικής αρχής Έδεσσας που δείχνει αξιοζήλευτη αντοχή και συνεχίζει, παρακάμπτοντας την μεγάλη της φθορά, ώστε να καταφέρει να επανεκλεγεί για τέταρτη συνεχόμενη θητεία το 2023. Το πρόβλημα όμως δεν εστιάζεται στην πολιτική της δημοτικής αρχής, αλλά και στην αντιπολίτευση που δείχνει να μην μπορεί να πείσει.
Οι μεγάλες παρατάξεις που δείχνουν ότι μπορούν να έχουν ρεύμα νίκης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, διαθέτουν αυτοπεποίθηση και την εκπέμπουν, έχοντας ένα κοινό χαρακτηριστικό: αυτό της ήρεμης δύναμης. Δεν φωνασκούν, δεν προβαίνουν στην επίδειξη της δύναμης τους με ακραίες συμπεριφορές, δεν απειλούν, δεν διχάζουν, παρά μόνον προβάλλουν τις υπαρκτές διαχωριστικές γραμμές.
Είναι τόσο σίγουροι οι ηγέτες των παρατάξεων αυτών για τη δύναμη τους και τους ισχυρούς δεσμούς τους με την πλειοψηφία των πολιτών, που αντιλαμβάνονται ότι τα ακραία συνθήματα και οι ακτιβιστικές ενέργειες μόνον ζημία μπορεί να προκαλέσουν. Να θολώσουν την εικόνα τους.Από την άλλη πλευρά, μια παράταξη που βλέπει ότι χάνει έδαφος, πως οι δεσμοί της με την τοπική κοινωνία χαλαρώνουν, στην προσπάθεια να ανακάμψει, καταφεύγει σε ακραίες συμπεριφορές, βγάζει κραυγές που απωθούν και τελικά δείχνει πως δεν μπορεί να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα.
Αυτό ακριβώς παρατηρώ να συμβαίνει στις αντιπολιτευτικές παρατάξεις του Δήμου Έδεσσας εδώ και αρκετούς μήνες. Ίσως η αδυναμία παραγωγής πολιτικής, φέρνει εκνευρισμό και ηττοπάθεια, με συνέπεια να μην υπάρχει καθαρό μυαλό ώστε να γίνει μια ψύχραιμη ανάλυση της παρούσας κατάστασης που δεν είναι καλή για την παρούσα δημοτική αρχή.
Πρέπει οι ηγέτες των αντιπολιτεύσεων στην Έδεσσα, αφού επεξεργαστούν τα νέα δεδομένα, στα οποία κυριαρχεί ο πακτωλός των εκατομμυρίων του Ταμείου Ανάπτυξης, του προγράμματος Τρίτση αλλά και του ΕΣΠΑ όπως και η προσδοκία της παραγωγής έργων που επεξεργάζεται η Δημοτική αρχή Έδεσσας, να χαράξει τη νέα τακτική.
Αντ' αυτού πιστεύουν πως με διαμαρτυρίες για το μεγάλο έργο του Εδεσσαίου Ποταμού, αλλά και διάφορες άλλες παρεμβάσεις που επί της ουσίας είναι βούτυρο στο ψωμί για τον κο Γιάννου, θα ρίξουν την δημοτική αρχή και θα ανατρέψουν τη δυσμενή, για την αντιπολίτευση, πορεία.
Αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις προσλαμβάνονται από την πλειοψηφία των πολιτών της Έδεσσας ως πράξεις αδυναμίας και έλλειψης σοβαρότητας. Το πρόβλημα της κάθε παράταξης της αντιπολίτευσης δεν είναι να συσπειρώσει αυτό το 20-30% το οποίο εξακολουθεί και τις υποστηρίζει ελλείψει αξιόπιστης εναλλακτικής, αλλά η κρίσιμη μάζα του 10% που, μετακινούμενη, αναδεικνύει τον νικητή των εκλογών. Αυτό λοιπόν το 10% έχει αγκυροβολήσει στην Δημοτική αρχή και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων δύσκολα θα μετακινηθεί.
Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν η συγκεκριμένη ηγετική ομάδα των παρατάξεων της αντιπολίτευσης μπορεί να επεξεργαστεί μιαν άλλη πολιτική, μακριά από κραυγές και προκλήσεις. Μέχρι στιγμής φαίνεται πως δεν μπορεί. Να πλησιάσει τους πολίτες που αποτελούν την κρίσιμη μάζα που θα φέρει την νίκη.
Οι υποκειμενικές αδυναμίες είναι εμφανείς, όπως και η έλλειψη στελεχών που με πειστικό λόγο θα αρθρώσουν τις εναλλακτικές προτάσεις, χωρίς αφορισμούς και ανούσιες διχαστικές κορώνες.
Σήμερα η δημοτική αρχή Έδεσσας κρατά στα χέρια της και το μαχαίρι και το καρπούζι, πέραν από τη φυσιολογική μεγάλη φθορά, δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα πολιτικής ηγεμονίας, γιατί απλούστατα έχουν αλλάξει οι συνειδήσεις της πλειοψηφίας των πολιτών και έχουν αναπροσαρμοσθεί τα αιτήματα τους.Εν κατακλείδι οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης θα πρέπει να αντιληφθούν πως το κλειδί είναι η αλλαγή. Η μετατόπιση των παρατάξεων στο κέντρο καθώς και η προσέγγιση στους μετριοπαθείς πολίτες είναι το στοίχημα. Η αλλαγή είναι ο μεγάλος εχθρός της Δημοτικής αρχής όπως και της στασιμότητας και αυτή οδηγεί στην φθορά και στην παρακμή… Αλλά για να γίνει η αλλαγή πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου