Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Η δουλειά του ρεπόρτερ δεν πεθαίνει, ο ρεπόρτερ φεύγει μαζί με την κάσα του...


Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης 

 To καλοκαίρι η Πέλλα βράζει. Οι θερμοκρασίες τις τελευταίες μέρες έπιασαν κόκκινο. Ο κόσμος ζαλισμενος σαν κοτοπουλο. Άλλοι στις δουλειές τους. Άλλοι στα εργοστάσια. άλλοι στα χωράφια και η ζωή συνεχίζεται. Όλα όμως στην σκιά του τετάρτου κύματος και της μετάλλαξης Δ. Όλα ανοιχτά αν και οι καλά γνωρίζοντες τονίζουν ότι θα έχουμε 6 κύματα και ότι ούτε το 2022 θα γλυτώσουμε. Μέσα σε όλα αυτά τα στραβά,  μια νότα ξεγνοιασιάς έρχεται από το κάλεσμα ενός φίλου από την Αλμωπία, να πιούμε ένα βραδινό κρασάκι, ως αντίδοτο στον καύσωνα. Το μενού εκτός από κοψίδια, είχε και χαλαρή πολιτική κουβέντα, ανάλυση και τροφή για σκέψη. 


Έτσι την Παρασκευή το βράδυ, τον κάλεσα στην Έδεσσα για να του κάνω το τραπέζι,  χωρίς κουνούπια, κάπου να έχει δροσιά και αεράκι, καταλήξαμε στον πλάτανο δίπλα στο ποτάμι για όσους γνωρίζουν. Είναι το σημείο όπου λειτουργεί άψογα ο φυσικός "κλιματισμός" της πόλης. Απολαμβάνοντας το όντως έντονο δροσερό αεράκι και κουβεντιάζοντας μετά οίνου και κοψιδιών είχαμε τη διακριτική παρέμβαση στη κουβέντα μας ενός παλιού γνωστού επαγγελματία της Έδεσσας, συνταξιούχου πλέον.

Τον κάλεσα να τον κεράσω. Πίνοντας το τσίπουρο του μας μίλησε για τα παράπονα που είχε και τις σκέψεις του για το κόμμα του, τους τοπικούς βουλευτές, το Δήμαρχο, το Επιμελητήριο και πολλά άλλα. Κάποιος άλλος περαστικός, εμφανώς αγανακτισμένος έδειξε τα αδέσποτα και μου ζήτησε το λόγο ονομαστικά (δεν κατάλαβα βέβαια γιατί) για τα χρήματα που δίνει και καταλήγουν να συντηρούν την άσχημη εικόνα. Υποσχέθηκα να περάσω μια ημέρα για καφέ, να μιλήσουμε με περισσότερη άνεση χρόνου και συνέχισα την κουβέντα με τον "καμπίσιο" φίλο μου που απορούσε για τα παράπονα όλων καθώς στα μέρη του τα πράγματα ήταν χειρότερα.

Μεγάλο σχολείο το πεζοδρόμιο. Ακόμα και αν έχει τραπεζάκια, ακόμα και αν έχει αεράκι. Πηγή και για την δημοσιογραφία και την καταγραφή του ρεπορτάζ. Ώρα και όρεξη να έχεις να ακούς. Εσύ μόνο να βρέχεις τον ουρανίσκο σου, σαν ιεροτελεστία. Προβληματίστηκα για πολλά. Ο ηλικιωμένος φίλος μας, ο αγανακτισμένος περαστικός, είχαν δίκαιο σε πολλά πέρα από τις υπερβολές και τις προσωπικές απόψεις. Το κυριότερο όμως ήταν ένα. Αναρωτιέμαι αν πράγματι ακούει κανείς και κυρίως όλους ή μια μικρή μερίδα, κοντά και γύρω στην κάθε είδους εξουσία, "παίζουν μόνοι τους".

Δυστυχώς οι κρατούντες έχουν αυτιστικά σύνδρομα. Ο αρνητισμός στην περιοχή μας αποτελεί ένα καρκίνωμα που κατατρώσει τις σάρκες μας. Δεν μας αφήνει να προοδεύσουμε. Αλλά η ανάγκη για την αλλαγή, θα έρθει σαν τυφώνας και θα πάρει μαζί του κάθε παλιό, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει κάτι ηλικιακά. Έχω δει κάτι 35 άριδες και 40 αριδες που είναι 100 χρόνια πίσω.... Το ηθικό δίδαγμα είναι να ζούμε τις μικρές στιγμές μας τώρα που μπορούμε γιατί αύριο δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι συνθήκες!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

https://www.meapopsi.gr/2021/06/blog-post_89.html#more