Μέσα στο παιχνίδι της πολιτικής εκτός από την εικόνα που βλέπουν οι πολίτες από έξω υπάρχει και μια δεύτερη εικόνα «από κάτω»
Η πολιτική είναι ένα άθλημα που έχει τους δικούς της τρόπους πετυχημένης λειτουργίας. Για παράδειγμα κάποι@ ( @ = σύμβολο για όλα τα γένη) που δεν έχει γαλουχηθεί σε πολιτικό τρόπο σκέψης δεν μπορεί να θεωρείται πολιτικό πρόσωπο επειδή απλά μπαίνει σε ένα ψηφοδέλτιο, καμιά φορά και από ανάγκη να συμπληρωθεί. Η πολιτική είναι μια σοβαρή και βαθιά έννοια που προϋποθέτει ικανότητες σε πολλαπλά επίπεδα.
Ένα από αυτά τα επίπεδα είναι η επικοινωνία
Η επικοινωνία αναφέρεται στην πρώτη εικόνα, την μεγάλη, που φαίνεται προς τα έξω. Η διπλωματική δεινότητα και το «τακτ» ενός προσώπου που εκτίθεται ή εκθέτει στον δημόσιο βίο πρέπει να φιλτράρετε μέσα από την λογική, την ευγένεια, το ήθος. Το ίδιο ισχύει και αν όπου πολιτική βάλεις δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος που δημοσιεύει μια θέση σε ένα μέσο και προσδοκά μονάχα στο να προκαλέσει ένα πυροτέχνημα είναι ένας αποτυχημένος ανθρωπάκος. Ο δημοσιογράφος που προσφέρει ενημέρωση, παρουσιάζει όλες τις οπτικές και εξετάζει όλα τα σενάρια δίνει στο κοινό του κάθε φως και το προετοιμάζει για όλα τα ενδεχόμενα.
Ας επιστρέψουμε όμως στην πολιτική γιατί είναι μεγαλύτερη έννοια, ακόμα και μέσα σε αυτή την λέξη υπάγεται ο Δημοσιογράφος γιατί και τα δύο αφορούν τον πολίτη ( Πολίτης=Δημότης) Η επικοινωνία στην πολιτική προέχει από την δεύτερη εικόνα γιατί είναι ο καθρέπτης που αντανακλά προς τα έξω. Είναι δηλαδή οι εντυπώσεις που μένουν στις συνειδήσεις όλων των πολιτών που βάσει αυτών των συνειδήσεων οι πολίτες θα επιλέξουν το άτομο ή την ομάδα που θα τους εκπροσωπεί. Σε αυτές τις εντυπώσεις κύριο ρόλο έχει η αποτελεσματικότητα. Άλλωστε το γνωστό ρητό ότι η πολιτική είναι « Η Τέχνη του Εφικτού» σημαίνει πόσο σίγουρο είναι ότι μπορείς να φέρεις αποτελέσματα και μάλιστα τα σωστά.
Η δεύτερη εικόνα της πολιτικής είναι η «από κάτω»
Το «από κάτω» και το «υπόγεια» ακούγονται λίγο spooky και χρησιμοποιούνται με γλαφυρό τρόπο για έμφαση. Στην πραγματικότητα η δεύτερη εικόνα έχει να κάνει με τα συμφέροντα. Τα συμφέροντα συχνά είναι ανομολόγητα, διαπλεκόμενα και μπερδεμένα. Ο Δήμος Πέλλας δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση από τα συμφέροντα. Το νούμερα ένα συμφέρον του πολιτικού είναι να μαζέψει ψήφους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τον ενδιαφέρει από ποια κανάλια( σωλήνες) θα του έρθουν. Μπορεί από πάνω στην επικοινωνία να δείχνει στον κόσμο ότι έχει συνεργασία με τον Α. αλλά από κάτω με ή χωρίς πρόθεση να έχει συνεργασία και με τον Β. Το περίεργο είναι όταν ο Α και Β πάνω φαίνονται αντίπαλοι. Άρα τελικά μήπως υπόγεια συνεργάζονται κατά του Γ; Ένα ερώτημα τελείως φιλοσοφικό για χάριν του παραδείγματος. Αυτά είναι μέσα στα παιχνίδια της πολιτικής και των συμφερόντων.
Ο Νομός μας εν γένη είναι ένας αγροτικός νομός. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται επ’ ουδενί ότι βγάζουν βουλευτές και Δημάρχους οι αγρότες. Υπάρχουν ακόμα πόσες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, εκπαιδευτικοί , γιατροί, δικηγόροι, γυμναστές, συνταξιούχοι, ένστολοι και μην ξεχάσουμε και τους δημοσιογραφίσκους από τα επαγγέλματα. Ένα παράδειγμα που το αποδεικνύει περίτρανα αυτό είναι ότι στο ψηφοδέλτιο του Στάμκου μόνο 3 από τους 9 δημοτικούς συμβούλους που εξέλεξε είναι αγρότες σαν να λέμε περίπου το 30% προέρχονται από αγροτικό τομέα. Στην Έδεσσα είναι ακόμη λιγότεροι μόνο 2 επίσημα στους 10 εκλεγμένους του Γιάννου είναι αγρότες. Άρα όποιες «υπόγειες συνεργασίες» και να υφαίνονται με ανταλλάγματα και διαπλοκές μεταξύ δημοτικών και περιφερειακών, δημοτικών και βουλευτικών, βουλευτικών και περιφερειακών η πρώτη εικόνα της επικοινωνίας είναι η μεγάλη δεξαμενή που αγγίζει άμεσα τον πολίτη ενώ ταυτόχρονα κάνει και πολιτική με λύσεις που θα τις γνωρίζουν οι ψηφοφόροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου