Άρθρο του Χρήστου Δημητριάδη
Σήμερα θα καταπιαστώ με ένα πολύ σημαντικό ζήτημα το οποίο περνά σχεδόν απαρατήρητο σε όλους μας. Κυρίως όμως σε όσους κινούνται στα χωριά της Πέλλας μας. Ως ερέθισμα πήρα από μια τυχαία βόλτα που έκανα σε δεκάδες χωριά της περιοχή μας.
Αυτό που διαπίστωσα με θλίψη μου είναι ότι στα πιο πολλά δεν λειτουργεί ούτε ένα καφενείο… Για δεκαετίες σε όλη την επικράτεια τα παραδοσιακά καφενεία ήταν συνυφασμένα με την διασκέδαση του λαού. Αποτελούν μια μικρή Βουλή όπου οι πολίτες συνδιαλέγονταν για τα κοινά προβλήματα.
Αν θέλουμε να κάνουμε μια αναφορά στο παρελθόν, σαφώς και τα καφενεία στην Μακεδονία μας, ήρθαν ως αποτέλεσμα της Τουρκοκρατίας που κυριαρχούσε τον τόπο τον 18ο και 19ο Αιώνα. Εκτός από τις θηριωδίες και την βία, οι Τούρκοι μας έμαθαν να πίνουμε και καφέ. Αυτόν που μέχρι το 1970 τον λέγαμε Τούρκικο και στην συνέχεια Ελληνικό. Βέβαια οι Τούρκοι σήμερα δεν πίνουν καφέ αλλά τσάι.
Ήταν μια ιεροτελεστία ο καφές στην χόβολη που έβγαζε τα αρώματα του. Στην συνέχεια προστέθηκε και ο ναργιλές. Τι σύμπτωση λοιπόν σήμερα στα πιο in μαγαζιά της Έδεσσας, των Γιαννιτσών και της Θεσσαλονίκης, βλέπουμε τους νέους να καπνίζουν ναργιλέδες και να τους χρυσοπληρώνουν…. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Άξιο αναφοράς το γεγονός ότι από την νίκη των Ελληνικών δυνάμεων το 1912-1913 και την απελευθέρωση της Έδεσσας, των Γιαννιτσών, της Σκύδρας και της Αριδαίας, ο ναργιλές είχε στην περιοχή μας πολλούς και φανατικούς οπαδούς, τους λεγόμενους θεριακλήδες. Το 1931 η αστυνομία απαγόρευσε τη χρήση του στις μεγάλες πόλεις. Στην Έδεσσα και τα Γιαννιτσά πάντως και μέχρι την δεκαετία του 60΄ υπήρχαν καφενεία με ναργιλέδες έστω και με την ανοχή του Κράτους.
Ας γυρίσουμε στα καφενεία. Στην Πέλλα στις αρχές του 20ου Αιώνα είχαν διπλό και τριπλό ρόλο. Προσέφεραν καφέ αλλά ταυτόχρονα είχαν μεζέ με τσίπουρο και ούζο. Παράλληλα όμως στα χωριά μας είναι και παντοπωλεία. Έτσι το πιατάκι και τους μερακλήδες, διανθιζόταν με σαρδέλα, τουρσί, ντομάτα και τυρί.
Πολυδιάστατος λοιπόν ο ρόλο των καφενείων στην Πέλλα. Σήμερα λοιπόν τα παραδοσιακά καφενεία εκπέμπουν sos καθώς διαχρονικές αποφάσεις της πολιτείας αλλά και το γεγονός ότι η ακρίβεια δημιουργεί την δική της πίεση, οδήγησαν στην ερήμωση τους και στα λουκέτα. Μάλιστα ούτε ΚΑΠΗ δεν λειτουργούν πλέον στα χωριά μας. Εδώ είναι λοιπόν η πολιτεία και οι Βουλευτές που θα πρέπει σε συνεργασία με Βουλευτές όμορων νομών, να πάρουν τις νομοθετικές πρωτοβουλίες ώστε να ξανά δώσουν ζωή σε αυτούς τους χώρους.
Δεν γίνεται σήμερα με Ασφαλιστικές εισφορές 220 ευρώ το μήνα κάποιος και με την ακρίβεια στα ύψη να κρατήσει το καφενείο στο χωριό. Εδώ χρειάζεται ειδικό καθεστώς που θα έχει να κάνει και με τον τζίρο της επιχείρησης.
Καλή είναι η νέα εποχή, την θέλουμε όλοι. Με θαυμασμό διαβάζουμε τις πρωτοβουλίες Πιερακάκη στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, αλλά η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη και ωμή. Ας δώσουμε ξανά ζωή στην ύπαιθρο και κίνητρο οι νέοι να επιστρέψουν πίσω. Τα παραδοσιακά καφενεία μπορούν να φέρουν και τουρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου